«Έπινα για να πνίξω τη θλίψη μου, αλλά η καταραμένη βρήκε τρόπο να κολυμπά» – Φρίντα Κάλο
Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στυλ που χρησιμοποιεί είνα επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, αλλά φαίνεται να έχει δεχτεί και την επίδραση ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο υπερρεαλισμός. Αρκετά έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της. Ο λόγος γα την Φρίντα Κάλο που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1950 σε νοσοκομειακό κρεβάτι στην πόλη του Μεξικό, κάνοντας μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων στην σπονδυλική στήλη. Εκρηκτική, δυναμική, γοητευτική, αλλά και μια από τις πιο τραγικές φιγούρες στην ιστορία της τέχνης, η Μεξικανή ζωγράφος έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο για τα ιδιαίτερα έργα της, αλλά και για την προσωπική της ζωή που σημαδεύτηκε από θυελλώδεις έρωτες, ατυχήματα και φρικτούς πόνους.
Ανεξάρτητα από τον πόνο που ένιωθε, ήταν αυτάρεσκη και ανάγκαζε με τον τρόπο της τους ανθρώπους να την κοιτούν και να μοιραστούν αυτά που ένιωθε ακόμα κι όταν δεν το ήθελαν. Η Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο Καλντερόν γεννήθηκε στο Coyoacan, ένα προάστιο της Πόλης του Μεξικού, τον Ιούλιο του 1907. Τότε κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η νεαρή κοπέλα θα γίνει μία από της σπουδαιότερες ζωγράφους και ποπ είδωλο, της οποία οι πίνακες θα εκθέτονταν στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Ούτε φυσικά ότι θα ζήσει έναν παθιασμένο και θλιβερό γάμο με τον διάσημο ζωγράφος και γυναικά, Ντιέγκο Ριβέρα, που έγινε γνωστός κυρίως για τις μεγάλες τοιχογραφίες του. Η Φρίντα και ο Ντιέγκο παντρεύτηκαν για πρώτη φορά το 1929, χώρισαν το 1939, ξαναπαντρεύτηκαν το 1940 και παρέμειναν μαζί μέχρι τον πρόωρο θάνατό της Φρίντα το 1954, σε ηλικία 47 ετών.
Συχνά λέγεται ότι τα κορίτσια που μεγαλώνουν με αυτοπεποίθηση, έχουν καλές σχέσεις με τους πατεράδες τους. Αυτό συνέβη και τον πατέρα της Φρίντα Κάλο, που ήταν μορφωμένος, άθεος και είχε έρθει σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό από τη Γερμανία για να γίνει φωτογράφος. Μεταξύ των πέντε θυγατέρων του, η Φρίντα – πολύ πνευματώδης, έξυπνη και ευχάριστη – ήταν το αγαπημένο του παιδί. Δυστυχώς στην ηλικία των έξι αρρώστησε από πολιομυελίτιδα, με αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο. Η Φρίντα περιορίστηκε στο κρεβάτι της για εννέα μήνες, μια «αιωνιότητα» για έναν ενεργό νεαρό κορίτσι. Όταν κατάφερε τελικά να επιστρέψει στο σχολείο, ο πατέρας της πρότεινε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και διακρίθηκε στο ποδόσφαιρο, το κολύμπι και την πυγμαχία. Δυνάμωσε αρκετά, αλλά το δεξί της πόδι παρέμεινε αδύνατο. Για να αντισταθμίσει τη μοναξιά της, ο πατέρας της της έδωσε τα βιβλία από τη βιβλιοθήκη και της δίδαξε την τέχνη της φωτογραφίας.
