Πεπρωμένο φυγείν αδύνατο!
Φανταστείτε το εξής· μία ωραία μέρα, εκεί που είστε στη δουλειά σας, εμφανίζεται μπροστά σας μια σκοτεινή φιγούρα με δρεπάνι, ο Χάρος δηλαδή, και σας λέει: «Φίλε/η μου, σήμερα είναι η τελευταία σου μέρα. Κανόνισε τις υποθέσεις σου και ετοιμάσου για το αναπόφευκτο.»Τι θα κάνατε; Αυτό περίπου συνέβη στον Timmy Malinu, 27 χρονών, υπάλληλο ασφαλιστικής και πρωταγωνιστή του τίτλου της πρωτοεμφανιζόμενης Rolling Glory Jam, μιας μικρής indie ομάδας από την Ινδονησία. Συγκεκριμένα, ο Timmy θα πεθάνει σήμερα και μάλιστα με αποκεφαλισμό.
Αυτό το γεγονός, λοιπόν, θέτει σε κίνδυνο τη μοναδική επιθυμία του πρωταγωνιστή, η οποία είναι απλά να πεθάνει ήρεμα, στη ζεστασιά του σπιτιού του, φορώντας τις πιτζάμες του, χωρίς δράμα. Ναι, σωστά διαβάσατε, αυτό είναι το όνειρο του Timmy και εσείς καλείστε να τον βοηθήσετε να το εκπληρώσει. Έτσι ξεκινά η τελευταία του περιπέτεια, με σκοπό να επιστρέψει σπίτι για να έχει το θάνατο που επιθυμούσε. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, γιατί όταν θες κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να μην τα καταφέρεις, αντιστρέφοντας το γνωστό απόφθεγμα του Paulo Coelho, ο οποίος μάλλον αποτέλεσε έμπνευση για τους δημιουργούς του Rage in Peace, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιες αναφορές. Ωστόσο, προσωπικά, δεν έχω διαβάσει το έργο του Βραζιλιάνου συγγραφέα για να μπορώ να σας δώσω περαιτέρω πληροφορίες για το βαθμό της επιρροής του στον τίτλο.
Γενικά, η ιστορία του τίτλου της Rolling Glory Jam είναι πολύ καλύτερη απ’ όσο θα περίμενε κάποιος που απλά του έριξε μία βιαστική ματιά. Έχει ενδιαφέρον για να σας κρατήσει, βάθος για να σας προβληματίσει, δράμα για να σας συγκινήσει και χιούμορ για να σας κάνει να γελάσετε. Το ίδιο ισχύει και για τους διαλόγους, οι οποίοι είναι αρκετά καλογραμμένοι και ευχάριστοι έτσι ώστε να μην αισθάνεστε την ανάγκη να skipάρετε τα cutscenes. Έτσι, και αυτά λειτουργούν σαν κίνητρο για να ξεπεράσετε τα (πάρα πολλά) εμπόδια που θα συναντήσετε σε κάθε level.
Ένα άλλο κίνητρο είναι ο σχεδιασμός όλων των επιπέδων του Rage in Peace, που είναι φτιαγμένα με τέτοιον τρόπο ώστε να δοκιμάζονται συνεχώς τα “skills” σας σαν gamer, η ικανότητά σας να θυμάστε τους κινδύνους και η… υπομονή σας. Γενικά, εάν έχετε παίξει ποτέ παιχνίδια σαν το Unfair Mario μπορείτε να καταλάβετε τι εννοώ. Στην ουσία θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για πάρα πολλούς θανάτους, πολλές φορές από φαινομενικά ακίνδυνα πράγματα, έτσι ώστε, μετά από μία διαδικασία trial and error, να ξέρετε πως μπορείτε να περάσετε κάθε επίπεδο. Σε αυτό, σας βοηθάνε τα, ευτυχώς, αρκετά checkpoints έτσι ώστε να μην χρειάζεται να θυμάστε ολόκληρο το level για να το τερματίσετε. Και εάν πιστεύετε ότι δε σας φτάνουν, υπάρχει και το… goldfish mode, το οποίο προστέθηκε πρόσφατα και σας δίνει περισσότερα. Εμείς σε ένα επίπεδο χρειάστηκε να το ενεργοποιήσουμε, αφού λίγο θέλαμε για να αποκτήσουμε PTSD από το τελευταίο του Act 4…
Επίσης ένα ελκυστικό στοιχείο του level design είναι η ποικιλία του. Θα χρειαστεί να τερματίσετε πέντε διαφορετικά Acts, τα οποία είναι όλα αρκετά ξεχωριστά έτσι ώστε να μην πλήξετε μέχρι να δείτε τα credits. Μάλιστα, στα τελευταία δύο Acts, και ειδικά στο τέταρτο, το Rage in Peace μοιάζει, σχεδόν, με διαφορετικό τίτλο, τόσο ως προς τα mechanics του, όσο και ως προς την ατμόσφαιρά του. Τα boss fights είναι και αυτά με τη σειρά τους αρκετά καλά. Βέβαια και σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει συνήθως να μάθετε το pattern τους (μετά από κάμποσες αποτυχημένες προσπάθειες) έτσι ώστε να τα περάσετε.
Όσον αφορά τους χειρισμούς, αυτοί είναι αρκετά καλοί. Βέβαια, όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των platformer, το gamepad είναι σαφώς καλύτερη επιλογή από το πληκτρολόγιο. Ωστόσο, και με το δεύτερο, δεν είναι αδύνατο να παίξετε. Εμείς, αν και απολαύσαμε τον τίτλο κυρίως με gamepad, δοκιμάσαμε και την άλλη επιλογή και περάσαμε όλο το πρώτο Act με το keyboard. Σε γενικές γραμμές, δε μας έδωσε την εντύπωση ότι ήταν ιδιαίτερα πιο δύσκολο, αν και στα πιο απαιτητικά επίπεδα αυτό ίσως να αλλάζει.
Σχετικά με το replayability του Rage in Peace, αυτό δεν υπάρχει ιδιαίτερα, αφού, όταν τερματίσετε, θα έχετε δει όλη την ιστορία. Ωστόσο, ειδικά εάν «κυνηγάτε» achievements, ο τίτλος έχει τη δυνατότητα να σας προσφέρει πάρα πολλές ώρες διασκέδασης (ή απόγνωσης!) ακόμα και μετά τον τερματισμό. Σε κάθε Act υπάρχουν σκόρπια διάφορα mementos που ίσως να θέλετε να μαζέψετε, εάν δεν τα καταφέρετε με το πρώτο playthrough. Επίσης, εάν θέλετε να τεστάρετε την ταχύτητά σας, υπάρχει και το Speed Run mode. Ενώ, εάν είστε υπερβολικά γενναίοι, υπάρχει και το Pilgrimage Run, στο οποίο θα πρέπει να τερματίσετε χωρίς θάνατο. Ούτε έναν! Εάν το προσπαθήσετε, καλή σας τύχη. Εγώ, για την ώρα τουλάχιστον, δεν είμαι αρκετά γενναίος.
Στον τομέα των γραφικών ο τίτλος της Rolling Glory Jam τα πάει πολύ καλά, ειδικά εάν σας αρέσουν τα hand-drawn 2D σχέδια σε στυλ καρτούν. Το design των χαρακτήρων είναι πολύ χαριτωμένο και τα επίπεδα είναι όλα πολύ όμορφα. Εξίσου όμορφα είναι και τα flashback cutscenes, που μας αποκαλύπτουν σιγά-σιγά την ιστορία του Timmy. Αλλά και στον ήχο, το Rage in Peace, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Ειδικά το soundtrack που πλαισιώνει τα προαναφερθέντα cutscenes είναι εξαιρετικό, και αυτό είναι ένα επίθετο που δεν περίμενα ότι θα το χρησιμοποιούσα για τραγούδια alternative συγκροτημάτων της indie μουσικής σκηνής της εξωτικής Ινδονησίας.
Τέλος, ως προς το τεχνικό κομμάτι, δεν εντοπίσαμε κανένα bug. Επίσης, από πλευράς stability, ο τίτλος δεν είχε κανένα πρόβλημα αφού και στα πιο «απαιτητικά» settings το FPS counter του Steam ήταν «κολλημένο» στα 60. Βέβαια το Rage in Peace δεν είναι και ιδιαίτερα απαιτητικό όσον αφορά τα hardware requirements ούτως ή άλλως.
IGN Greece
Έχουμε νέα για τα παπούτσια που ετοιμάζει το Playstation με τη Nike- H Slitherine θα παρουσιάσει στις 19 Νοεμβρίου τη νέα κυκλοφορία της
- Μπαίνει και το PC στον αγώνα των Retro Consoles
Πηγή: IGN Greece