Ορισμένες από τις πιο γνωστές μολύνσεις στον κόσμο – συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Lyme, της λύσσας και του Έμπολα, προέρχονται από ζωονοσογόνες ασθένειες. Πρόκειται για ασθένειες που υπάρχουν σε άγρια και εξημερωμένα ζώα και που μπορούν να μεταδοθούν στον άνθρωπο.
Προκαλούνται δηλαδή από παθογόνα βακτήρια, ιούς ή άλλους παρασιτικούς οργανισμούς που μπορούν να περάσουν από ζώα σε ανθρώπους. Αλλά, αν και έχουν τη δυνατότητα να οδηγούν σε σοβαρά προβλήματα υγείας, υπάρχει ένα κενό στις γνώσεις μας σε ό,τι αφορά αυτές τις ασθένειες. Δεν καταλαβαίνουμε ακόμη πλήρως πώς μεταδίδονται τα βακτήρια μεταξύ διαφορετικών ειδών και προκαλούν επιδημίες – και η έρευνα αρχίζει να δείχνει ότι το μεταβαλλόμενο περιβάλλον μπορεί να είναι ένας παράγοντας.
Περίπου το 70% των νόσων που ανακαλύφθηκαν τον τελευταίο αιώνα ήταν ζωονοσογόνα. Ο Έμπολα είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Η πανδημία της Δυτικής Αφρικής το 2013-2016 πιστεύεται ότι ξεκίνησε όταν ένα αγόρι ηλικίας ενός έτους ήρθε σε επαφή από μια μολυσμένη από Έμπολα νυχτερίδα στη Γουινέα. Η ασθένεια εξαπλώθηκε στη μητέρα, την αδελφή και τη γιαγιά του και στη συνέχεια σκότωσε περισσότερους από 11.000 ανθρώπους στη Γουινέα, τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε.
Οι ιοί, μεταβαλλόμενοι συνεχώς, μεταδίδονται ταχέως από τα άγρια ζώα στα ζώα εκτροφείων και στη συνέχεια στον άνθρωπο. Μπορούν να εξαπλωθούν με τσιμπούρια, αλλά η ταχύτερη μετάδοση γίνεται μέσω αέρος.
Ο αριθμός των ζωικών ειδών που μολύνονται από παθογόνα βακτήρια είναι ένας δείκτης της ικανότητάς τους να μεταδίδονται. Οι ιοί λύσσας, για παράδειγμα, είναι φαινομενικά ικανοί να μολύνουν σχεδόν όλα τα είδη θηλαστικών, θέτοντας τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο σε κίνδυνο.
