Μετά τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Φινλανδία και την Ιταλία που έχουν νομιμοποιήσει την θεραπευτική κάνναβη, τους τελευταίους μήνες η Βρετανία επέτρεψε τη χορήγηση θεραπευτικής κάνναβης με ιατρική συνταγή, η Ελλάδα χορήγησε τις πρώτες δύο άδειές της για την καλλιέργεια και τη μεταποίηση κάνναβης και το Λουξεμβούργο νομιμοποίησε τη χρήση της κάνναβης για «ψυχαγωγικούς» σκοπούς. Έτσι, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ επιτρέπουν επί του παρόντος κάποια μορφή ιατρικής κάνναβης.
Καθώς οι ασθενείς πιέζουν για πρόσβαση στη θεραπεία με κάνναβη, οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι παραγωγοί κάνναβης προσδοκούν να διεκδικήσουν ένα κομμάτι μιας αγοράς που θα μπορούσε να ανέλθει σε 55 δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2028, σύμφωνα με έκθεση της βιομηχανίας. Η ανησυχία πολλών ασθενών, ωστόσο, είναι ότι οι νομοθέτες δεν μπορούν (ή δεν θα) να συμβαδίσουν με τη ζήτηση, αφήνοντας την ιατρική κάνναβη να εισχωρήσει αποσπασματικά στην αγορά, ανά προϊόν και ανά χώρα.
Η ευρωπαϊκή αγορά είναι κατακερματισμένη ως προς το θεσμικό πλαίσιο. Κάθε χώρα θέτει τα δικά της πρότυπα και κανονισμούς για τα προϊόντα κάνναβης, που σημαίνει ότι οι Γερμανοί για παράδειγμα μπορούν να πάρουν ιατρική συνταγή για θεραπευτική κάνναβη από γιατρό, ενώ οι Γάλλοι δεν έχουν καθόλου νόμιμες ιατρικές επιλογές για κάνναβη.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν βοηθά στο ξεκαθάρισμα της σύγχυσης», όπως δηλώνει ο Thomas Skovlund Schnegelsberg, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της δανικής εταιρείας ιατρικής κάνναβης StenoCare στο Politico.
Το σοβαρότερο εμπόδιο είναι το γεγονός ότι η νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης συχνά συγχέεται με τη νομιμοποίηση της ευφορικής κάνναβης. Έτσι, ακόμη κι όταν οι χώρες επιτρέπουν την ιατρική κάνναβη, συχνά θέτουν πολύ αυστηρούς κανόνες. Για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο νομιμοποίησε την ιατρική κάνναβη, η οποία μπορεί να χορηγηθεί μόνο με ιατρική συνταγή, από ειδικευμένο ιατρό και μετά από αποτυχία άλλων θεραπειών.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr