Το 2100 αναφέρεται συχνά ως ένα έτος ορόσημο.
Ένα έτος ορόσημο για την κλιματική αλλαγή, τις μελλοντικές τεχνολογίες και την επιστημονική φαντασία. Είναι όμως τόσο μακριά ακόμη, και οι πιθανότητες είναι τόσο πολλές, που η διαδρομή που θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε μέχρι εκεί είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί.
Όλες οι αποφάσεις που παίρνουμε εμείς σήμερα, καλές ή κακές, θα είναι εκεί το 2100 – ακόμη κι αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε – και θα αποτελούν την κληρονομιά με την οποία θα ζήσουν τα παιδιά μας και οι άνθρωποι που θα γεννηθούν μετά από αυτά.
Πόσο συχνά όμως εμείς, οι σημερινοί ενήλικες, μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι σκεφτόμαστε την ευημερία αυτών των μελλοντικών γενεών; Πόσο συχνά εξετάζουμε τον αντίκτυπο των αποφάσεών μας καθώς αυτές θα έξακολουθούν να έχουν επιδράσεις στις δεκαετίες και τους αιώνες που έπονται;
Μέρος του προβλήματος είναι ότι το «τώρα» είναι πιο επείγον στην προσοχή μας. Στην πολιτική το κυρίαρχο χρονικό πλαίσιο είναι μια θητεία, στη μόδα και στον πολιτισμό είναι μια εποχή, στο διαδίκτυο είναι λίγα λεπτά, και στις χρηματιστηριακές αγορές μόνο χιλιοστά του δευτερολέπτου.
