Μεγάλη συνέντευξη στην εφημερίδα “Πρώτο θέμα” της Κυριακής παραχώρησε ο Κώστας Κεντέρης…
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο “γιος του ανέμου”:
Για την οικογένειά του: «Έχω παντρευτεί, έχω μια θαυμάσια οικογένεια, περνάμε μια δύσκολη φάση αυτήν την περίοδο, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα βγούμε νικητές. Η ζωή, άλλωστε, είναι ένας συνεχής αγώνας, μαραθώνιος. Μπορεί να έχω μάθει να τρέχω στα 200 μέτρα, αλλά στο μαραθώνιο της ζωής μαθαίνεις τις αντοχές που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος. Να ξέρετε πάντως ότι δε μου αρέσει να μιλάω για την προσωπική μου ζωή».
Για την απουσία του από τη δίκη: «Δεν είναι επιλογή μου να μην παραβρίσκομαι στη δίκη, αλλά σοβαρότατοι οικογενειακοί λόγοι με υποχρέωσαν να βρίσκομαι εκτός Ελλάδας για μακρύ χρονικό διάστημα».
Για το αν θα ασχοληθεί ξανά με τον αθλητισμό: «Στο μυαλό μου δεν περνάει αυτήν τη στιγμή να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Από μικρό παιδί είχα ως όνειρο να ακουστεί ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς Αγώνες και να είμαι εγώ η αιτία. Το όνειρο αυτό έγινε πραγματικότητα. Αυτό δεν παραγράφεται στην αθλητική ιστορία της πατρίδας μας».
Για τη στάση της ελληνικής πολιτείας: «Ήταν παρούσα στις στιγμές της νίκης στους Ολυμπιακούς του Σύδνεϋ. Στις δύσκολες ώρες μου στους Ολυμπιακούς της Αθήνας η πολιτεία ήταν απούσα. Ο κόσμος, οι πολίτες, οι Έλληνες ήταν δίπλα μου και στις δύο αυτές κορυφαίες στιγμές της ζωής μου. Η συμπαράσταση του κόσμου με κράτησε όρθιο στην απελπισία που ένιωθα εκείνες τις στιγμές και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων στον ελληνικό λαό. Αν τους έδωσα χαρά και συγκίνηση ακούγοντας τον ελληνικό ύμνο στο Σύδνεϋ, αυτοί μου έδωσαν ζωή όταν φώναζαν το όνομά μου στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας».
Για τα γεγονότα του 2004: «Από το 2004 τα πάντα είναι ξεκάθαρα μέσα μου. Όταν έμαθα ότι μας αναζητούσε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, έσπευσα να ανταποκριθώ στο κάλεσμα. Ένα τραγικό ατύχημα, όχι τόσο ως προς τη σωματική μου ακεραιότητα, αλλά ως προς τις συνέπειες, θα με ακολουθεί για πάντα, όσο ζω. Από κάποιους αμφισβητήθηκε ότι έπεσα πραγματικά εκείνο το βράδυ από τη μηχανή. Κατανοώ την καχυποψία τους, γιατί πίστευαν εσφαλμένα ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα απέφευγα να υποβληθώ σε έλεγχο ντόπινγκ. Ας πληροφορηθεί ο κόσμος, έστω και καθυστερημένα, ότι από το απόγευμα εκείνης της ημέρας είχε εκπνεύσει οριστικά για μένα η προθεσμία να υποβληθώ σε έλεγχο ντόπινγκ. Και να τους ικέτευα να μου πάρουν αίμα για έλεγχο ντόπινγκ, από τη στιγμή που είχε παρέλθει η προθεσμία της 7.15 απογευματινής της 12/8/04, η ΔΟΕ θα το αρνούνταν, γιατί πειθαρχικά θεωρούσε ότι είχε εξασφαλίσει τον πολυπόθητο αποκλεισμό μου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι συμπολίτες μου πρέπει επιτέλους να πληροφορηθούν ότι δεν είχα κανένα κίνητρο να προκαλέσω τροχαίο-μαϊμού».
Για το ότι βρισκόταν στο στόχαστρο της ΔΟΕ: «Στους Ολυμπιακούς Αγώνες διακυβεύονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, που κανείς ειλικρινής άνθρωπος δεν πρέπει να αγνοεί. Οι δικοί μου χρόνοι ήταν γνωστό ότι ήταν πολύ καλύτεροι από τους Αμερικανούς που κέρδισαν την κούρσα στον τελικό των 200 μέτρων. Δικαιολογούμαι συνεπώς να έχω παράπονα και υποψίες γιατί, ενώ ήμουνα μεγάλο χρονικό διάστημα στο Ολυμπιακό Χωριό, κανείς δεν ήρθε να μου πει ότι υπάρχει εντολή για να υποβληθώ σε έλεγχο ντόπινγκ. Γιατί έθεσαν τόσο σύντομο χρονικό διάστημα για να εμφανιστώ στον έλεγχο ντόπινγκ, όταν ήταν γνωστό σ’ αυτούς ότι είχα αποχωρήσει από το Ολυμπιακό Χωριό; Θα μπορούσα να θέσω πολλά ακόμα ερωτήματα, αλλά πλέον μικρή αξία έχουν».
Για τους κοντινούς του ανθρώπους μετά το 2004: «Η ζωή έχει αποδείξει ότι στα δύσκολα λίγοι μένουν δίπλα. Με συμπάθεια και κατανόηση βλέπω τους γνωστούς και φίλους που στις δύσκολες ώρες χάθηκαν. Έτσι είναι δυστυχώς η ζωή. Η αλληλεγγύη είναι είδος σε ανεπάρκεια».