Ένα από τα γεγονότα που θα χαράξει βαθιά στην ιστορία το φετινό Γουίμπλεντον είναι το τελευταίο επαγγελματικό ματς του Μάρκου Παγδατή.
Του Κύπριου τενίστα που μπήκε στο επαγγελματικό τένις πριν από μια δεκαπενταετία και μόλις δύο χρόνια αργότερα τάραξε τα νερά του αθλήματος με την παρουσία του στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν το 2006 και τον ημιτελικό του Γουίμπλεντον την ίδια χρονιά.
Του τενίστα ο οποίος παρότι δεν ανέβηκε μετά τον Αύγουστο του 2006 πιο ψηλά από το νούμερο οκτώ της παγκόσμιας κατάταξης, ελέω τραυματισμών, βρισκόταν πάντα ψηλά στη λίστα των «σεσημασμένων» πρωταγωνιστών του αθλήματος.
Οι Βρετανοί του έδωσαν τη μία από τις τέσσερις wild card συμμετοχής στο ταμπλό των ανδρών, γνωρίζοντας ότι θα φορτίσει έντονα την ατμόσφαιρα η σχέση του με το κοινό.
Θέλετε από τη μια το γεγονός ότι από τη ρακέτα του είχαν ηττηθεί βαριά ονόματα όπως αυτά των Φέντερερ, Ναδάλ, Μάρεϊ, Χιούιτ, Ναλμπάντιαν, Ρόντικ, Λιούμπισιτς κι αρκετοί ακόμη, θέλετε από την άλλη το χειμαρρώδες και γεμάτο πάθος παιχνίδι του, το όνομα του πάντα αποτελούσε πόλο έλξης για τους φίλους του αθλήματος.
Την ίδια ώρα ήταν ο αντίπαλος τον οποίο τα φαβορί δεν επιθυμούσαν, ακόμη κι όταν το σώμα του είχε επιβαρυνθεί από τις επεμβάσεις και τους τραυματισμούς. Ο Μάρκος κατέθετε πάντα στο κορτ ότι είχε μέσα του, αυτή την πηγαία αγάπη για το τένις.
Αυτήν που θα καταθέσει και στην τελευταία του παράσταση στο γρασίδι του Γουίμπλεντον. Του πιο ιστορικού, του πιο ιδιαίτερου κι ίσως πιο εμβληματικού τουρνουά Grand Slam (το «ίσως» λόγω Roland Garros) στον πλανήτη.
Εκεί που οι διοργανωτές ξέρουν ότι μικρή σημασία έχει η φτωχή αγωνιστική εικόνα του Μάρκου τον τελευταίο καιρό, μπροστά σε ό,τι γεννήσει η στιγμή στο τελευταίο match point της καριέρας του, το οποίο δε θα καταφέρει να αποσοβήσει…
