Μια μέρα μετά την άφιξή του στην Ολλανδία για δεύτερη φορά σε διάστημα ολίγων ημερών ο ΠΑΟΚ έδωσε – συνολικά – τον τέταρτο, φιλικό του αγώνα. Σε σχέση με αυτούς που είχαν προηγηθεί (σ.σ. Κ23 της Γκέντ, Αντβέρπ, Νόρτζελαντ) ήταν κι αυτός με τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας ως τώρα, έχοντας απέναντί του τη Στεάουα Βουκουρεστίου. Σε αθλητικό κέντρο του Απελντοορν, παρουσία οπαδών του, η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, ξεκίνησε τον αγώνα με τους ποδοσφαιριστές που φαίνεται να έχουν τον πρώτο λόγο για το αρχικό σχήμα της ομάδας στις πρώτες, επίσημες αγωνιστικές της υποχρεώσεις (σ.σ. με μοναδικό αστερίσκο το γεγονός πως οι Ουάρντα, Πρίγιοβιτς ήταν ανέτοιμοι), πραγματοποίησε το πλέον εντπωσιακό πρώτο της ημίωρο και με δυο γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο επικράτησε της πρώην ομάδα του Φερνάντο Βαρέλα με 2-1 (5’ Βιεϊρίνια, 10’ Ελ Καντουρί – 48’ Μαν).
Ηταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν την πλέον κατάλληλη χρονική στιγμή προκειμένου να πείσει εαυτόν και … αλλήλους πως βαδίζει στον σωστό δρόμο εν όψει της συνέχειας. Κάτι που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με το αποτέλεσμα, που αν ήταν πιο προσεκτικός στην τελική προσπάθεια θα μπορούσε να είναι και πιο ευρύ, με χαρακτηριστικότερη όλων την ευκαιρία του Ενρίκε στις καθυστερήσεις, με τον Βραζιλιάνο ν’ αστοχεί σε τετ α τετ, αλλά με την εν γένει εικόνα του, την κυκλοφορία της μπάλας, την επιθετικότητα των ποδοσφαιριστών του, την ασφυκτική πίεση που άσκησαν στους αντιπάλους στερώντας τους τη δυνατότητα στο πρώτο ημίχρονο να κάνουν ουσιαστική ευκαιρία. Γενικότερα, λειτουργίες και εφαρμογές πραγμάτων που δουλεύονται συστηματικά, διεξοδικά κι επίμονα στις προπονήσεις από το πρώτο – κιόλας – στάδιο της προετοιμασίας, όταν η ομάδα ήταν στο Χορστ, μπολιασμένος με πάθος κι αποφασιστικότητα.
Με τον Πασχαλάκη κάτω από την εστία, με τα πρόσωπα στην άμυνα και τα χαφ ίδια κι απαράλλακτα μ’ αυτά της τελευταίας, επίσημης αγωνιστικής υποχρέωσης της περσινής σεζόν, δηλαδή Μάτος, Βαρέλα, Κρέσπο, Βιεϊρίνια, Κάνιας, Μαουρίσιο και τρεις ποδοσφαιριστές στις τέσσερις θέσεις της μεσοεπιθετικής γραμμής που θα μπορούσε ο κάθε ένας από αυτούς να είναι το κλασικό «10άρι», ήτοι Ελ Καντουρί στον άξονα, ο Πέλκας μπροστά του κι ο Μπίσεσβαρ αριστερά του και τον Λημνιό ως μοναδικό «καθαρόαιμο» ακραίο μεσοεπιθετικό δεξιά. Χωρίς κανονικό επιθετικό, καθώς δεν έχουν ευωδοθεί ακόμη οι προσπάθειες των αρμοδίων για την εύρεση του κατάλληλου, παρότι λέγεται πως συγκεκριμένες υποθέσεις βρίσκονται στο τελικό στάδιο, αυτό θα είναι το εναλλακτικό σχέδιο του Ρουμάνου τεχνικού για τους αγώνες με τη Βασιλεία, αν κάτι δεν πάει καλά με τον Πρίγιοβιτς. Ενα ποδοσφαιρικό σενάριο που πρώτος είχε υιοθετήσει στη Ρόμα ο Σπαλέτι, με το περιβόητο … 4-6-0.
Η δεδομένη αδυναμία των Ρουμάνων προκάλεσε και τον εκνευρισμό τους, με αποτέλεσμα να επιστρατεύσουν το σκληρό παιχνίδι, στοχεύοντας κυρίως τον Μαουρίσιο με άσχημο κι επικίνδυνο τρόπο. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με αλλαγές για την ομάδα του Ντίκα, αλλά μια και μοναδική για τον «Δικέφαλο», καθώς ένα στραβοπάτημα του Μπίσεσβαρ έφερε πιο γρήγορα στον αγώνα τον Λάμπρου. Οι Ρουμάνοι μπήκαν με εμφανή τη διάθεση να πάρουν τον έλεγχο του αγώνα, να πιέσουν και ν’ ανταποδώσουν ότι κι όσο μπορούσαν σε σχέση με ότι βίωσαν στο πρώτο μέρος. Και το κατάφεραν σχετικά γρήγορα αφού μόλις στο 48’ ο νεοεισελθόντας Μαν, εκμεταλλεύτηκε την κακή συνεννόηση του Κρέσπο με τον Πασχαλάκη για να μειώσει το σκορ. Με αφορμή το συγκεκριμένο, αυτό που δεν άρεσε στον Ρουμάνο τεχνικό του «Δικεφάλου» ήταν τα εύκολα κι αβίαστα λάθη στην άμυνα, αποτέλεσμα – όπως το ερμήνευσε ο ίδιος – μιας ανεξήγητης υπεροψίας και άνευ λόγου διάτρητης σιγουριάς.
Λανθασμένες μεταβιβάσεις από τους τερματοφύλακες σε αντιπάλους, άστοχα βολέ είχαν ως αποτέλεσμα την κουβέντα του με τον υπεύθυνο των πορτιέρε ακόμη και κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου στον πάγκο. Κάτι που επισήμανε και στην προπόνηση της επόμενης ημέρας, να μην τροφοδοτούνται οι αμυντικοί όταν βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση επειδή έτσι δίνεται χρόνος στον αντίπαλο να πιέσει και να κλέψει την μπάλα βγαίνοντας στην περιοχή με σημαντικότατα πλεονεκτήματα. Η μείωση του σκορ ήταν μια εξέλιξη που λειτούργησε καταλυτικά στην ψυχολογία και των δυο ομάδων, με τον ΠΑΟΚ να χάνει τη συνοχή του, την ηρεμία και τη σιγουριά στο παιχνίδι του δίνοντας θάρρος στον αντίπαλό του, με την κόπωση φυσικά να διαδραματίζει τον ρόλο της.
Ο κ. Λουτσέσκου άλλαξε την ενδεκάδα – πλην του Λάμπρου – στο 72’. Με περισσότερη «φρεσκάδα» πλέον, αντίστοιχη ενέργεια ο «Δικέφαλος» ισορρόπησε τον αγώνα, κάτι που έφερε και πάλι ως αντίδραση των Ρουμάνων το σκληρό και σε αρκετές στιγμές αντιαθλητικό παιχνίδι, που λίγο έλειψε να τινάξει τον αγώνα στον αέρα. Από τη στιγμή όμως που δεν προέκυψε τίποτα χειρότερο, είτε σ’ επίπεδο τραυματισμού είτε σ’ επίπεδο τιμωρίας καλώς συνέβη κι αυτό, δοκιμάζοντας τη συσπείρωση της ομάδας, τους ρόλους συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών αλλά παράλληλα πέρασε κι ως βίωμα μέσα τους αφού ναι μεν ήταν η πρώτη για φέτος αλλά σίγουρα δε θα είναι κι η τελευταία που θ’ αντιμετωπίσουν κάτι ανάλογο.
Συνολικά, δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει τη σημαντική αγωνιστική άνοδο του Ελ Καντουρί που συνδυάζεται ιδανικά με το σκοράρισμα. Δεν μπορεί κανείς να μη σταθεί στο – σχεδόν – αλάνθαστο τακτικά παιχνίδι του Χατσερίντι, με τον Ουκρανό μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να παρουσιάζει σημαντική βελτίωση. Τις ικανότητες του Ζαμπά, που πέρα από την ταχύτητά του, έδειξε στοιχείο δημιουργικότητας με την ασίστ στον Ενρίκε με υπέροχη πάσα στο χώρο μέσα από δυο αντιπάλους και την …. εγκράτειά του στα 19 του χρόνια από τη στιγμή που κατάφερε να μην αντιδράσει σε αγκωνιά που δέχτηκε εσκεμμένα στο πρόσωπο από τον κεντρικό αμυντικό της Στεάουα. Ακολουθούν άλλοι – τουλάχιστον – δυο φιλικοί αγώνες μέχρι την ολοκλήρωση του βασικού σταδίου της προετοιμασίας.
Στις ενδιάμεσες προπονήσεις, πρωί κι απόγευμα δουλεύονται όλα αυτά τα στοιχεία ππυ πρέπει να γίνουν καλύτερα, μαζί κι οι αδυναμίες … Συνεχώς, ξανά και ξανά … Οι …. παλιοσειρές της ομάδας τα γνωρίζουν καλά, το απέδειξαν και πέρσι. Για όλους όσοι ήρθαν φέτος γίνεται η μεγαλύτερη προσπάθεια. Να μάθουν και να τους … μάθει η ομάδα, ποιοί είναι και τί μπορούν πραγματικά να προσφέρουν … Δεν έφυγαν μόνον ο Κάμπος κι ο Μακ αλλά κι οι Κουλούρης, Δεληγιαννίδης, Αζεβέδο. Δεν έχει να κάνει με το αν έπαιζαν πολύ στους αγώνες, αλλά με το ότι γνώριζαν επακριβώς τη φιλοσοφία της ομάδας, τη λογική των προπονήσεων κι ήξεραν τί ακριβώς πρέπει να κάνουν προκειμένου να πιέσουν τους συμπαίκτες τους κατά τη διάρκεια αυτών. Ολα παίζουν το ρόλο τους και πολλές φορές πράγματα που φαντάζουν ως ασήμαντες λεπτομέρειες σε πολλούς είναι κι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Κι αυτό είναι ένα από τα σημαντικά στοιχήματα που έχει βάλει στόχο να κερδίσει ο Ρουμάνος τεχνικός μέσα από την καθημερινή δουλειά του … Καλή δύναμη, καλή συνέχεια …
