H απογοήτευση μεγάλη. Η πίκρα ακόμα μεγαλύτερη. Η ήττα της ΑΕΚ από τον Παναθηναϊκό και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε είναι ένα μεγάλο πισογύρισμα για την Ένωση. Ότι χτιζόταν γκρεμίστηκε…
Λόγια μπορούν να ειπωθούν πολλά. Να γίνουν αναλύσεις για το τι πήγε λάθος και ήρθε αυτή η ήττα. Μια ήττα σε έναν φαινομενικά… κερδισμένο αγώνα. Κανένα ματς όμως δεν τελειώνει στο 0-2, δεν τελειώνει στο ημίχρονο και δεν τελειώνει όταν δεν αξιοποιείς τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται για να το κάνεις.
Η ΑΕΚ δεν “καθάρισε” τον αγώνα και το πλήρωσε ακριβά. Μέσα σε ένα πεντάλεπτο όπου κυριάρχησε ο πανικός, εντός και εκτός γηπέδου άνευ λόγου και αιτίας και ο Παναθηναϊκός έκανε το 0-2, 2-2. Έτσι είναι η μπάλα. Τιμωρεί. Το 0-2 δεν έγινε ούτε 0-3, ούτε 0-4 (και λόγω προσωπικών εγωισμών) και η ΑΕΚ είδε την σκληρή πλευρά της πραγματικότητας. Μέσα σε 20 λεπτά έχασε τα… αυγά και τα πασχάλια. Και δεν κατάλαβε πως. Ένα 20λεπτο τρικυμίας. Τρόμου. Φόβου. Το είπε και ο Σιμόες. Έχουμε φόβο, όταν είμαστε μπροστά στο σκορ νιώθουμε πως κάτι θα πάει στραβά. Τι άλλο να ειπωθεί για να καταλάβει κανείς πως η ψυχολογία της ομάδας είναι λαβωμένη. Η ΑΕΚ “αυτοκτόνησε”, είναι γεγονός, όμως ας μην ισοπεδώσουμε τα πάντα και ας κρατήσουμε χαμηλά τη μπάλα.
Ο κόσμος της Ένωσης έχει κάθε λόγο να είναι θυμωμένος, απογοητευμένος, στεναχωρημένος. Περίμενε μια μεγάλη νίκη από τους παίκτες της ομάδας του. Το 0-2 και ακόμα περισσότερο η πειστικότατη και καλύτερη εμφάνιση της ΑΕΚ για φέτος μέχρι το 65ο λεπτό του έδωσε σοβαρούς λόγους για να πανηγυρίσει στο τελευταίο σφύριγμα μια νίκη που τόσο πολύ είχε ανάγκη. Αντ’ αυτού όχι μόνο δεν πανηγύρισε, αλλά δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που συνέβη στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η σφαλιάρα ήταν δυνατή.
Ένα βράδυ που ξεκίνησε ιδανικά, τελείωσε με τον χειρότερο τρόπο. Και δεν είναι μόνο η απώλεια των τριών βαθμών, αλλά το κλίμα που δημιουργείται πλέον στην ομάδα. Το διάστημα της διακοπής θα μπορούσε να είναι άνετο και ήρεμο, τώρα όμως θα είναι τελείως διαφορετικό. Για την ώρα θέμα προπονητή δεν υπάρχει και ο Νίκος Κωστένογλου (ο οποίος δεν δικαιώθηκε για τις επιλογές να βγουν οι Ολιβέιρα, Βέρντε) συνεχίζει στον πάγκο της ομάδας. Είναι γεγονός όμως ότι αυτό το διάστημα και μέχρι το επόμενο παιχνίδι θα είναι το πιο δύσκολο. Θέλει διαχείριση, υπομονή και ψυχραιμία. Το μόνο εύκολο είναι να χαθεί η μπάλα. Και αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.
Προφανώς και πρέπει να διορθωθούν πράγματα και καταστάσεις για να βρει και πάλι η ομάδα την ηρεμία της, αλλά όχι εν βρασμώ. Χρειάζονται τομές, είναι ξεκάθαρο. Με ηρεμία και σύνεση όμως.
