Αν ο Νταμπίζας είχε στη διάθεση του μεγαλύτερο μπάτζετ για να κινηθεί στο μεταγραφικό… παζάρι, αν οι συνθήκες στο κλαμπ ήταν διαφορετικές, αν οι απαιτήσεις για κάθε κίνηση των Πράσινων δεν ήταν τόσο μεγάλες, αν υπήρχαν περιθώρια ρίσκου, τότε πιθανότατα θα είχε ήδη ολοκληρωθεί η υλοποίηση του μεταγραφικού σχεδιασμού του συλλόγου.
Οι Πράσινοι χάραξαν το πλάνο τους αρκετά νωρίς και γνωρίζουν εδώ και αρκετούς μήνες τα “κενά” που υπάρχουν στο ρόστερ της ομάδας. Θα μπορούσαν αρκετά εύκολα και απλά να κάνουν άλλη μια ντουζίνα… οικονομικές μεταγραφές και να… γλιτώσουν από τη αμφισβήτηση και την κριτική. Όμως ο Νταμπίζας έχει αποδείξει στο διάστημα που ήταν και είναι στον Παναθηναϊκό, πως είναι ένας “σκληρός” διαπραγματευτής, αλλά και ένας άνθρωπος μεθοδικός και ιδιαίτερα προσεκτικός.
Κάθε μεταγραφική του κίνηση έχει μελετηθεί προσεκτικά και το ποσοστό της επιτυχίας του είναι η απόδειξη της δουλειάς του. Ασφαλώς και το θέμα του κεντρικού αμυντικού και ιδιαίτερα του αμυντικού μέσου θα έπρεπε να είχε κλείσει πριν από… δύο εβδομάδες. Είναι ξεκάθαρο το πρόβλημα που υπάρχει στο ρόστερ του Τριφυλλιού με την απουσία ενός καθαρού “εξαριού”, αλλά και ενός στόπερ – ηγέτη. Όμως κάπου εδώ μπαίνουν στην κουβέντα οι λέξεις “χρήματα” και “ρίσκο”. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει το περιθώρια ούτε να πληρώσει περισσότερα χρήματα για ένα παίκτη που κοστολογεί με το Χ ποσό απλά γιατί είναι ο… Παναθηναϊκός, ούτε να κάνει κινήσεις υψηλού ρίσκου, ελπίζοντας πως θα βρει τον πρώτο αριθμό του… λαχείου στην ποδοσφαιρική αγορά.
Από τη στιγμή που – για διάφορους λόγους – δεν προχώρησαν κάποιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, οι Πράσινοι αναγκάστηκαν να κάνουν υπομονή και να αναζητήσουν με ακόμα μεγαλύτερη υπομονή τους παίκτες που χρειάζονται σε μια αρκετά περιορισμένη, αλλά πιο οικονομική μεταγραφική “δεξαμενή”. Άλλωστε οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού προτιμούν να βρουν αυτό που πιστεύουν ότι αξίζει – και ας χάσουν σημαντικό χρόνο – παρά να κάνουν μια κίνηση που θα μετανιώσουν μελλοντικά.
