Δηλώσεις που πίκραναν τον κόσμο της ομάδας και χαρακτηρίστηκαν ως υποτιμητικές για τον σύλλογο τη φανέλα του οποίου φορά τα τελευταία πέντε χρόνια. Μάλιστα είναι αρκετοί αυτοί που δεν θέλουν να τον ξαναδούν να παίζει στον Αρη τον οποίο δεν σεβάστηκε, όπως λένε χαρακτηριστικά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Χαβίτο έφτασε στη Θεσσαλονίκη αμούστακο παλικαράκι, 20 ετών, από την Ισπανία με στόχο να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να αποδείξει, έστω και μακριά από την πατρίδα του, πως μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο, κάνοντας μια καριέρα που κάθε ο ποδοσφαιριστής θα ήθελε.
Και τα κατάφερε! Στον Αρη ολοκληρώθηκε ποδοσφαιρικά, ωρίμασε και ανδρώθηκε. Στη Θεσσαλονίκη αγαπήθηκε, χειροκροτήθηκε (όντας ένα από τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας) και έκανε οικογένεια! Επομένως χρωστά σε αυτή την ομάδα ,η οποία του έδωσε την ευκαιρία που έψαχνε, πετυχαίνοντας όλα τα παραπάνω. Βεβαίως τίποτα δεν του χαρίστηκε. Ότι κέρδισε, το κέρδισε με την αξία του, τον επαγγελματισμό και την εργατικότητά του. Ο Χαβίτο ποτέ δεν απασχόλησε τους ανθρώπους του Αρη με νυχτοπερπατήματα, με κακή συμπεριφορά, με τερτίπια παντός είδους. Ηταν και είναι πάντα σεμνός, υπάκουος και χαμογελαστός και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Και ίσως γι αυτό οι τελευταίες εξελίξεις πίκραναν περισσότερο. Ο Χαβίτο δεν είναι περίπτωση Κάλβο ο οποίος δεν μπόρεσε ποτέ να «δεθεί» με τον κόσμο.
Να το ξεκαθαρίσω: Ο Φρανθίσκο έχει κάθε δικαίωμα, εφόσον τελειώνει το συμβόλαιό του, να επιλέξει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Να ζυγίσει τα δεδομένα και να υπογράψει εκεί που θα του δώσουν τα περισσότερα χρήματα (εάν αυτό είναι το ζητούμενο). Και όπως λέγεται, πράγματι, ο Ολυμπιακός του δίνει τα περισσότερα
Η ένστασή μου είναι στον τρόπο με τον οποίο επιλέγει να πει το αντίο που έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν του αξίζει. Ουσιαστικά αδικεί τον εαυτό του, γκρεμίζοντας μια σχέση που με τόσο κόπο κατάφερε να χτίσει τα τελευταία χρόνια. Και το ερώτημα είναι, γιατί; Υπάρχει λόγος να φύγει «μαλωμένος» από τον Αρη; Κανένας απολύτως!
Προσωπικά πιστεύω πως λειτούργησε παρορμητικά και εντελώς παιδικά! Μου έδωσε την εντύπωση πως ήθελε κάπου να τα πει, κάπου να ξεσπάσει, ανακοινώνοντας εμμέσως τη μεταγραφή του. Όμως ο τόπος και ο τρόπος που επέλεξε να το πράξει, μάλλον ήταν λανθασμένος! Τι το καλύτερο από το να ευχαριστήσει όλους όσους συνεργάστηκε στον Αρη και να φύγει σαν φίλος, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή σε μια ενδεχόμενη νέα συνεργασία στο μέλλον;
Το θέμα τώρα είναι τι γίνεται από δω και πέρα και μέχρι να λήξει το συμβόλαιό του. Θεωρώ πολύ δύσκολο να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί (εφόσον μείνει τελικά αυτό το τελευταίο εξάμηνο στην ομάδα). Ειδικά μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» νομίζω πως η ατμόσφαιρα δεν θα είναι και η πλέον ευχάριστη. Αγωνιστικά ο Αρης έχει ανάγκη από την παρουσία του, όμως μπορεί ο Κούπερ να ρισκάρει την ηρεμία της ομάδας για την αφεντιά του; Νομίζω πως όχι!
Υ.Γ: Τούτη η συγκυρία με την πιθανή, πια, αποχώρηση του Χαβίτο, ανοίγει το δρόμο της ενδεκάδας στον Ντεϊβίντας Τσεσνάουσκις. Στον πιο αδικημένο (κατά τη γνώμη μου) ποδοσφαιριστή του Αρη. Ο Λιθουανός αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι για τη δεξιά πτέρυγα στην οποία όμως ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε. Νομίζω πως τώρα έφτασε η ώρα να τον δούμε επιτέλους στη φυσική του θέση. Αναλυτικά για τον «Τσέσνα» θα τα πούμε μια άλλη φορά
