Απ’ το απόγειο του Λονδίνου και της Ολυμπιακής συμμετοχής, στην αιματηρή και θλιβερή καταβαράθρωση της Πρετόριας λίγους μήνες αργότερα.
Λέτε να είναι τυχαίο που τα απόλυτα αθλητικά είδωλα σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο αποκαθηλώνονται ένα ένα; Δεν πέρασε πολύς καιρός απ την χολιγουντιανού τύπου «ανάκριση» του Λανς ʼρμστρονγκ απ την Όπρα Γουίνφρεϊ. Ο Αμερικανός σούπερ-σταρ αποκάλυψε πως είναι κλέφτης και ψεύτης δημοσίως. Ε, και; Αν και σε άλλες πιο αθώες- εποχές θα μέναμε με το στόμα ανοικτό, τώρα η κοινή γνώμη μάλλον υποδέχτηκε τις δυο παραπάνω ιστορίες με διάθεση Ρωμαίου αυτοκράτορα μπροστά σε μελλοθάνατους μονομάχους στο Κολοσσαίο. Καμία συγκίνηση ή προβληματισμός! Μόνο διάθεση για περισσότερο αίμα, για περισσότερο ψέμα!
Στις μέρες μας η δημόσια διαπόμπευση μεγάλων αθλητών είναι το ζητούμενο, είναι ο θάμνος που μας προτρέπει να χάσουμε το δάσος. Το δάσος της ανάγκης να ξανασυζητήσουμε το αν η ιδέα του σκληρού και απαιτητικού πρωταθλητισμού, είναι τελικά καμωμένη από ανθρώπους για ανθρώπους ή από ψυχρές εταιρίες για ακόμα πιο ψυχρές μηχανές.
Την τελευταία εικοσαετία η διαδικασία είναι γνώριμη. Αθλητές που αρχικά προσκυνήσαμε και στη συνέχεια με ευκολία και ικανοποίηση μηδενίσαμε! Ανακαλύψαμε ξαφνικά πως είναι κι αυτοί άνθρωποι και όχι ημίθεοι όπως πιστεύαμε και πως έχουν την ίδια ή μάλλον πολύ μεγαλύτερη ροπή (από τους κοινούς θνητούς) προς το φυλαγμένο και απαγορευμένο γλυκό! Σίγουρα έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια να φτάσουν στο ψηλότερο ράφι και το κάνουν χωρίς ντροπή.
Όσο η τρέλα της υπέρβασης των ανθρώπινων ορίων παραμένει η ίδια, θα γινόμαστε μάρτυρες σε πολλές όμορφες και ζηλευτές ιστορίες, αλλά και σε άλλες τόσες, σκληρές, βίαιες και (θεωρητικά) ανήκουστες. Η κονιορτοποίηση της ανθρώπινης σάρκας και ψυχής στο βωμό της δημιουργίας υπερανθρώπων θα παράγει συνεχώς Μπολτ, αλλά και ʼρμστρονγκ. Φελπς, αλλά και Πιστόριους. Κι εμείς αραγμένοι στο βάθος του καναπέ μας, θα απολαμβάνουμε με ποπ κορν και αναψυκτικό, τα όμορφα τέρατα που δημιουργήσαμε…
