Κι όμως, εν έτη 2013, μέσα στον γενικότερο οικονομικό χαμό που επικρατεί ανά την υφήλιο ο «Δικέφαλος» παρουσιάζεται ισχυρός και δίχως άγχος για τις σχετικές εξελίξεις, επειδή από τον περασμένο Αύγουστο οι τύχες του έχουν περάσει στα χέρια ενός ομογενή επιχειρηματία, σημαντικά μεγάλης οικονομικής επιφάνειας με σχέδιο για το παρόν – μα ακόμη πιο σημαντικό – για το μέλλον. Η σχέση του κ. Ιβάν Σαββίδη με τον ΠΑΟΚ μοιάζει με οποιαδήποτε άλλη μεταξύ δυο ανθρώπων. Ξεκίνησε από το απλό ενδιαφέρον, συνέχισε με εκατέρωθεν δράσεις για την πρώτη ουσιαστική γνωριμία, προχώρησε σε … φλερτ και μετουσιώθηκε σε «γάμο».
Το βασικό κι απόλυτα δικαιολογημένο στοιχείο όλης αυτής της σχέσης μέχρι και σήμερα είναι η αμφίδρομη επιφυλακτικότητα, η κάθε πλευρά για τους δικούς της λόγους. Από τη μια τα οικονομικά συμφέροντα κι από την άλλη το κακό παρελθόν με ανάλογες περιπτώσεις, που άλλα παρουσίαζαν, άλλα ίσχυαν, άλλα έλεγαν κι άλλα έκαναν. Ενας εφιάλτης που έζησε αυτή η ομάδα πολλές φορές σε σημείο τέτοιο που η περίπτωση του νέου ιδιοκτήτη να θυμίζει το παραμύθι με τον βοσκό και τον ψεύτικο λύκο, που όταν τελικά έγινε αληθινός κανείς δεν τον πίστευε λόγω του (αν)έντιμου πρότερου βίου της συντριπτικής πλειοψηφίας από αυτούς που είχαν προηγηθεί.
Ωστόσο, η ειδοποιός διαφορά είναι οι πράξεις. Με σχεδόν συνοπτικές διαδικασίες απέκτησε την ΠΑΕ, σε διάστημα επτά μηνών έβαλε σχεδόν είκοσι πέντε εκατομμύρια ευρώ και μέρα με τη μέρα αποδεικνύει πως ήρθε για να μείνει, άσχετα αν στο περιβάλλον του εκμυστηρεύεται πως «ακόμη η οικογένεια του ΠΑΟΚ δε μ έχει αποδεχτεί». Κι αυτό για τον ίδιο είναι ένα πολύ μεγάλο, προσωπικό φυσικά, στοίχημα. Από αυτά που έχει βάλει στη ζωή του κάνοντας τα πάντα για να τα κερδίσει και στα πιο πολλά τα έχει καταφέρει.
Η σταδιακή τοποθέτηση των δικών του ανθρώπων στην ΠΑΕ ήταν μια αναμενόμενη κίνηση αλλά αυτή που έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση συνιστώντας ίσως την πλέον απτή απόδειξη των διαθέσεών του ήταν η συνεργασία με τον Γκερμάν Τσιστιακόφ. Ενός ιθύνοντα νου, απόλυτα υπευθύνου για ότι και το τονίζω, για ότι έχει να κάνει με την ομάδα. Από τα πιο σοβαρά θέματα που καθορίζουν την πορεία και το μέλλον της ομάδας μέχρι την πλέον ασήμαντη λεπτομέρεια για τους περισσότερους αλλά όχι για εκείνον. Ενός προσώπου με αποδεδειγμένες ικανότητες στη δημιουργία ενός νέου συνόλου σχεδόν από το μηδέν και σε συνθήκες ανάλογες μ αυτές που βρήκε ερχόμενος στη Θεσσαλονίκη. Ο απολύτου εμπιστοσύνης άνθρωπός του.
Η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας είναι ένα ακόμη σαφές δείγμα του ότι ήρθε για να μείνει εκτός κι αν τον διώξει ο ίδιος ο ΠΑΟΚ. Το θέμα της προσέλευσης του κόσμου στο γήπεδο βρίσκεται στην επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό με τον καθένα να προσπαθεί να το εξηγήσει, να το αναλύσει, ακόμη ακόμη να το δικαιολογήσει με τον δικό του τρόπο. Η απάντηση βρίσκεται στον καθέναν, δεν είναι μια κι άρα δε χρίζει κατ εμέ περαιτέρω εξήγησης. Και κάθε αιτία είναι σεβαστή. Ωστόσο, η ουσία είναι η ίδια. Οι κερκίδες δε γεμίζουν δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία σε ορισμένους για λένε τα … δικά τους.
Ακόμη κι έτσι να είναι, δηλαδή και δίκιο να έχουν, έχει αναλογιστεί κανένας εξ αυτών το πού και πώς θα ήταν η ομάδα αν δεν είχαν συμβεί όλα τα προαναφερθέντα γεγονότα από τον περασμένο Αύγουστο μέχρι και σήμερα; Εχουν συνειδητοποιήσει πως υφίσταται η σημερινή πολυτέλεια να συζητούν και να γράφουν για το αγωνιστικό, τεχνική ηγεσία, ποδοσφαιριστές, συστήματα, τεχνικές, αδυναμίες, αποτυχίες, λάθη και πολλά άλλα αντί να προσπαθούν ν αποκρύψουν το ποιοι ποδοσφαιριστές θα πωληθούν, με ποιους τρόπους θα μεθοδευτεί η απομάκρυνσή τους με «απαγωγές», προσηλυτισμούς των ίδιων και των ανθρώπων τους για το ποιο είναι το καλό τους και ποιο όχι, παραινέσεις να μεταβούν σε συλλόγους που ούτε κατά διάνοια δε θα ήθελε να σκεφτεί ο οιοσδήποτε φίλος της ομάδας;
Προσοχή! Κανείς δε λέει πως κοιτώντας τα χειρότερα, απλά κάνει τον σταυρό του κι όλα καλά. Αλλά δεν υπάρχουν μόνον τα άκρα. Ποιος απ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές σ αυτήν την ομάδα δε θέλει να πάει καλά, να πετύχει και να συνεχίσει βάζοντας τον πήχη ακόμη ψηλότερα; Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι επιθυμεί την πρόοδο της ομάδας του σε μεγαλύτερο βαθμό από τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο και τους συνεργάτες του; Ναι, μπορεί το συναίσθημα του πιο απλού φιλάθλου να είναι … κορυφαίο αλλά ακόμη και σ αυτήν την αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης το οικονομικό συμφέρον δημιουργεί συναισθήματα. Επαναλαμβάνω αν και μόνο αν αποκλείσουμε ή περιορίσουμε το αμιγώς φίλαθλο συναίσθημα του κάθε παράγοντα.
Ενα έμπρακτο «ευχαριστώ» συνιστά η παρουσία στο γήπεδο, πέρα από όλα τ άλλα, προσωπικούς εγωισμούς, απωθημένα των προηγούμενων ετών απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Ο ΠΑΟΚ βιώνει μια παρθενογένεση στην οποία έχουν θέση όλοι, σε νέους «καθαρούς» ρόλους από τη στιγμή που ο ισχυρός ανήρ της ΠΑΕ αποφάσισε να τραβήξει μια γραμμή ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Χρίζει διευκρίνισης ωστόσο πως οι κινήσεις του γύρω από τη συγκρότηση μιας ισχυρής ΠΑΕ δεν έχουν ολοκληρωθεί καθώς άπαντες τελούν υπό κρίση για την προσφορά τους στην ομάδα. Καλώς ή κακώς αυτός αποφασίζει.
Το αν ο ΠΑΟΚ είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις επιχειρηματικές του βλέψεις στη χώρα, προσωπικά δε μ απασχολεί. Ζούμε σε μια εποχή άκρατου επαγγελματισμού κι είναι απόλυτα λογικό ο καθένας να κοιτά το συμφέρον του. Κι όταν άλλοι που δεν έχουν δώσει το παραμικρό σ αυτόν τον πολύπαθο σύλλογο απαιτούν κέρδος από αυτόν δίχως να έχουν προσφέρει το παραμικρό, μάλλον αυτός που έχει βάλει σημαντικότατο όγκο χρημάτων, που έχει επαναφέρει την ομάδα σε μια σύννομη λειτουργία απαλλάσσοντας τους πάντες από κάθε είδους άγχος, πλην του αγωνιστικού για το οποίο κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία δικαιούται μιας απλής στήριξης. Λάθη ίσως έκανε είτε με την ομάδα είτε με τους οπαδούς κι ίσως ξανακάνει, το ζητούμενο είναι να διδάσκεται από αυτά και να μην τα επαναλαμβάνει.
Από τα σημαντικότερα εξ αυτών ίσως να ήταν η δημόσια αντιμετώπιση που είχε στον προπονητή της ομάδας του, κατά την παρουσία του στην «PAOK Sports Arena», όπως πολύ σωστά μου επισήμανε ένας πολύ καλός μου φίλος και το οικειοποιούμαι. Σε συνάρτηση με τα λάθη του κ. Γιώργου Δώνη δημιουργήθηκε το πρόσφορο έδαφος να κρίνεται και να κατακρίνεται όσο κανείς τεχνικός του ΠΑΟΚ την τελευταία τριαντακονταετία, πλην του κ. Αγγελου Αναστασιάδη, εξίσου άδικα σε πάρα πολλές περιπτώσεις κι εξίσου υπερβολικά.
Η στήριξη που του παρείχε και του παρέχει μέχρι και σήμερα παρά τα του εναντίου θρυλούμενα και γραφόμενα – οι προσωπικές συναντήσεις μαζί του αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Τον ακούει, του παρέχει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να εργαστεί όπως πρέπει και στο τέλος θα τον κρίνει.
Το πολυκατάστημα με τους αυτοματισμούς και τα «τελειώματα»
Το περασμένο Σάββατο ο ΠΑΟΚ πέτυχε μια μάλλον άνετη νίκη επί της Κέρκυρας με 3-1 (25, 34 Σαλπιγγίδης, 30 Αθανασιάδης 68 Γκέσιος) έχοντας την ευτυχία να τη συνδυάσει με πανέμορφα γκολ κι αν οι ποδοσφαιριστές του ήταν λίγο πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια το σκορ θα είχε ξεφύγει. Αντ αυτού, μετά από ένα εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο, κατέβασαν ταχύτητα στην επανάληψη και πλην ορισμένων περιπτώσεων έδωσαν αναίτια – χώρο στους Φαίακες, θαρρείς και ήθελαν να κατοχυρώσουν στη συνείδηση του κάθε φιλάθλου τα δυο, εκ διαμέτρου πρόσωπα που κατά καιρούς έχει δείξει η ομάδα. Πάντως αυτό που κατοχύρωσαν βεβαιότατα είναι η απορία.
Η απορία στο μυαλό του καθενός για το πώς αίφνης βρέθηκαν οι αυτοματισμοί, η προσωπική ενέργεια, το τελείωμα στη φάση και άλλα πολλά. Δίχως ν αγνοείται ο βαθμός δυσκολίας του αγώνα και η δυναμικότητα του εκάστοτε αντιπάλου, κάποια στοιχεία είτε τα κατέχεις είτε όχι. Αν μπορείς να τα εμφανίζεις ή να τα εξαφανίζεις από αγώνα σε αγώνα ή ακόμη χειρότερα από ημίχρονο σε ημίχρονο τότε είσαι … μάγος κι όχι ποδοσφαιριστής. Εκτός κι αν έχει βρεθεί πολυκατάστημα που πουλάει με την οκά ποδοσφαιρικές συμπεριφορές, το εντόπισαν μέσα στην εβδομάδα και ψώνισαν πριν από τον Σαββατιάτικο αγώνα ή εκτός κι αν την προηγούμενη εβδομάδα αναλώθηκαν σε ταχύρρυθμα μαθήματα εκπαίδευσης κι αυτά έπιασαν τόπο άμεσα. Τότε … είτε να ξαναψωνίσουν και γι αυτήν την εβδομάδα είτε να συνεχίσουν τα ταχύρρυθμα.
Σε κάθε αγώνα ανεξαρτήτως αντιπάλου πρέπει η ομάδα να παρουσιάζει την εικόνα του πρώτου μέρους. Και σ αυτήν καίριο ρόλο είχε ο Πάμπλο Γκαρσία αποδεικνύοντας το πόσο πολύ έλλειψε από την ομάδα αυτή τη σεζόν. Ο αρχηγός με το απλοϊκό μα μεστό του παιχνίδι έφερε ηρεμία στον ΠΑΟΚ σε όλα τα επίπεδα αποδεικνύοντας τη σημασία που έχει η οντότητά του στην ομάδα. Και δεν είναι μόνον αγωνιστική. Αλλωστε το γεγονός πως η κακή εικόνα του «Δικεφάλου» συνέπεσε χρονικά με την αντικατάστασή του μόνον ως τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Κάθε φάση περνούσε από τα πόδια του. Μια μικρή πινελιά σ ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό καμβά, από τους πολλούς που ο ίδιος έχει χαρίσει. Συνολικά, μια ένεση αυτοπεποίθησης και για τον ίδιο αλλά και για την ομάδα σε μια ακόμη κρίσιμη χρονική στιγμή για την ομάδα, από μια προσωπικότητα που οι δηλώσεις της είναι ότι πιο ρεαλιστικό, ότι πιο γνήσιο γύρω από τον ΠΑΟΚ.
Το αν η αναμέτρηση του περασμένου Σαββάτου και δη των πρώτων πενήντα εξήντα λεπτών ήταν μια παρένθεση στη μετριότητα των εμφανίσεων του τελευταίου μήνα θα φανεί άμεσα, αρχής γενομένης από τον μεθαυριανό, πρώτο αγώνα Κυπέλλου της προημιτελικής φάσης με τον Λεβαδειακό στην Τούμπα (18.00). Συνοψίζοντας, η νέα εποχή «Σαββίδη» είναι μια ευκαιρία για όλους και στον κανόνα αυτόν οι ποδοσφαιριστές δεν αποτελούν εξαίρεση. Η διεκδίκηση ενός καλύτερου «αύριο» προϋποθέτει προσφορά και υπερπροσπάθεια στο «σήμερα». Αν το πράξουν τότε δεν έχουν να φοβούνται τίποτα αφού διοίκηση και κόσμος θα είναι στο πλευρό τους. Διαφορετικά ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του κι ας μην αναζητά αποπροσανατολιστικά άλλοθι.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους…
