Μη μου πείτε πως όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αισθανόμαστε καθημερινά το τοξικό περιβάλλον του; Τα προβλήματά του και η πτώση αξιών, μας κάνουν συχνά να ασφυκτιούμε.
Όμως, μην χάνετε την ελπίδα, το πιο πυκνό σκοτάδι είναι πάντα πριν από την αυγή.
Η βόλτα του Λεονάρντο Κούτρη, αγκαλιά με τον 9χρονο Βασίλη στον αγωνιστικό χώρο του Καραϊσκάκη μετά το τέλος του αγώνα με τον Ατρόμητο, είναι η δική μας αυγή. Ο μικρός από το μικρό χωριό Παράκοιλα της Λέσβου πάσχει από καρκίνο.
Το χαμόγελό του είναι η δύναμή μας. Και η πίστη μας πως στο τέλος θα νικήσει στο δικό του αγώνα. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός αγώνας ενώ το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι, όπως μας θύμισε ο Βασίλης Τοροσίδης.
Κοντέψαμε να ξεχάσουμε το αυτονόητο στα μέρη μας, όπου κυριαρχεί το μίσος για όποιον φοράει άλλα χρώματα. Μίσος για ένα παιχνίδι…
Πάντα χρειάζεται ένα δυνατό σοκ για να βρούμε ξανά τη ρότα μας. Η βόλτα του Λεονάρντο αγκαλιά με τον Βασίλη, μπορεί για κάποιους να γίνει η νέα αφετηρία. Όχι για όλους, τουλάχιστον για τους πολλούς. Δεν έχουμε αυταπάτες. Τουλάχιστον οι πολλοί να απομονώσουν τους λίγους και να βοηθήσουν τον οργανισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου για να τους αποβάλλει.
Ναι, ξημέρωσε πρωταπριλιά και ίσως να μοιάζει με ψέμα η έλευση καλύτερων ημερών.
Όμως, να ξέρετε δεν ήταν ψέμα τα δάκρυα της Αρετής.. Έβλεπε από απόσταση αναπνοής τον Βασίλη στο Καραϊσκάκη. Μπορεί να πήρε δύναμη για το δικό της αγώνα, την ανατροφή των δύο παιδιών της, στηριζόμενη πια μονάχα στα δικά της χέρια.
Με αφορμή τον Βασίλη, άρχισαν να περνούν με κινηματογραφική ταχύτητα από τα μυαλό μου και άλλοι πραγματικοί αγώνες. Της Γεωργίας του Σταύρου… Παίζει τις καθυστερήσεις πια πριν έρθει η μεγάλη νίκη.
Της κόρης του Ανδρέα. Πέτυχε θρίαμβο στο δικό της αγώνα. Και εκείνος έσπευσε το βράδυ της Κυριακής να στείλει θετική ενέργεια στο Βασίλη.
Πόσους και πόσους ακόμη αγώνες να θυμηθώ. Σύμφωνοι, κάποιοι χάθηκαν μετά από μεγάλη προσπάθεια όμως. «Το ξέρω, το ξέρεις καλά μπαμπά». Και εσύ Αποστόλη.
Αλλά αυτή είναι η ζωή. Για να δίνουμε πραγματικούς αγώνες στο στίβο της, ενώ στα γήπεδα να διασκεδάζουμε με το παιχνίδι του ποδοσφαίρου που είναι το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα της ζωής μας.
