Ο Παναθηναϊκός ρίχνεται σε λίγες ώρες στη μάχη του Game 2 και ο Χρήστος Καούρης γράφει για τα στοιχεία που μπορούν να του δώσουν την ευκαιρία να φύγει από τη Μαδρίτη με το σκορ της σειράς ισόπαλο.
Η προσέγγιση του Νικ
Ελάχιστα πράγματα προβλέπεται να αλλάξουν στην αμυντική προσέγγιση της Ρεάλ στον Νικ Καλάθη. Τέιλορ, Κοζέρ, Καμπάσο θα συνεχίσουν να τον προκαλούν να σουτάρει μετά το pick n’ roll, o Ταβάρες θα τον περιμένει στα δύο μέτρα για να απαγορεύσει το λέι-απ και το αγαπημένο του floater. Από τη στιγμή που το κεντρικό pick n’ roll δεν δημιουργεί τα ρήγματα που ο Νικ έχει συνηθίσει να δημιουργεί, ο ηγέτης του Παναθηναϊκού πρέπει να βοηθηθεί από το τεχνικό τιμ προκειμένου να βρει τρόπους να γίνει αποτελεσματικός.
Επιπλέον, ο ίδιος καλείται να σκληρύνει πνευματικά και να αντιμετωπίσει τη σειρά με περισσότερο ρεαλισμό. Η Ρεάλ, βάσει στελέχωσης και χαρακτηριστικών, δεν τον ευνοεί για να κάνει εξωπραγματικές εμφανίσεις. Το να εμπιστευτεί περισσότερο τον διπλανό του μπορεί να είναι το κλειδί μιας λιγότερο λαμπερής, αλλά πιο ουσιαστικής συμβολής.
Το αίνιγμα του σετ και η επιδίωξη του transition
Έγινε φανερό από τα πρώτα τρία λεπτά του Game 1 ότι η pick n’ roll άμυνα της Ρεάλ θα έδινε στον Παναθηναϊκό όλο το mid-range για να εκτελέσει. Η επιλογή προφανώς δεν ήταν τυχαία, αφού οι πράσινοι δεν είναι ομάδα που διακρίνεται στο pull up (σουτ μετά από ντρίμπλα), με εξαίρεση τον Λάνγκφορντ και τον Λεκάβιτσους. Ο Λιθουανός μπορεί να είναι το κρυφό όπλο του Πιτίνο στην σειρά, όμως ο κόουτς δεν δείχνει διατεθειμένος να του δώσει χρόνο συμμετοχής δίπλα στον Καλάθη, σχήμα που στο παρελθόν έχει λειτουργήσει.
Επιπλέον, ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει ψηλό ο οποίος μπορεί να κάνει ζημιά στον Ταβάρες από απόσταση. Όταν η Χίμκι πήγε στη Μαδρίτη τον περασμένο Νοέμβρη, ο Τζόρνταν Μίκι σούταρε 11(!) τρίποντα με τον Ταβάρες να μην μπορεί να ακολουθήσει εκεί. Έβαλε 4/11 και το παιχνίδι τελείωσε 79-74 χωρίς τον Σβεντ.
Το παιχνίδι στο ποστ είναι μια περίπλοκη υπόθεση, χωρίς φανερά πλεονεκτήματα. Ο Τόμας δίνει μάχες απέναντι στον Ράντολφ, ο Βουγιούκας ήταν συγκινητικός απέναντι στον Αγιόν, αλλά ως εκεί. Η Ρεάλ έχει μέγεθος και δύναμη, αφού ακόμα και ο Φάκου Καμπάσο είναι από τους καλύτερους αμυντικούς της Ευρωλίγκας στο ποστ, παρά το γεγονός ότι είναι μόλις 1.80.
Με βάση τα παραπάνω, ο Παναθηναϊκός είναι αναγκασμένος να ψάξει με μανία το ανοιχτό γήπεδο ως μοναδικό τρόπο να βρει τους 15 πόντους που θα του δώσουν σκορ νίκης, αφού το να κρατήσει τη Ρεάλ στους 60-65 δεν είναι ο ρεαλιστικότερος στόχος. Ο στόχος είναι καταφανώς δύσκολος, αφού οι πράσινοι πρέπει να τρέξουν, αλλά παράλληλα να αποφύγουν να δώσουν αντίστοιχες φάσεις στους blancos.
Παράγοντας διαιτησία
Δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος αποπροσανατολισμού από το να παραδοθεί ο Παναθηναϊκός στην γκρίνια για τα σφυρίγματα και να παραδώσει την πνευματική του αυτοκυριαρχία στα χέρια της Ρεάλ. Ο «πράσινος» οργανισμός είναι αρκετά έμπειρος για να πέσει σε τέτοιου είδους παγίδα και βετεράνοι όπως ο Καλάθης, ο Γκιστ, ο Λάνγκφορντ ξέρουν τους κανόνες του παιχνιδιού.
Συνολικά, η διαιτησία έδρας του τελευταίου τριλέπτου στο Game 1 είναι δύσκολο να επαναληφθεί για δεύτερο σερί παιχνίδι μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε. Όμως η ελληνική ομάδα πρέπει να είναι εκεί, διεκδικήτρια της νίκης όταν το ρολόι σημαδέψει το 37΄.
Ο φόβος της νίκης
Στα τελευταία δύο παιχνίδια απέναντι στη Ρεάλ, ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει συνολικά δύο πόντους στα τελευταία τέσσερα λεπτά τους, χάνοντας και στις δύο περιπτώσεις αγώνες που μπορούσε να έχει κερδίσει. Ρώτησα τον Ρικ Πιτίνο αν έχει διαγνώσει ομοιότητες ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις, και το κατά πόσο ο φόβος της νίκης έπαιξε ρόλο στη Μαδρίτη ή την Αθήνα. Η απάντηση ήταν αρνητική, καθώς ο 66χρονος Νεοϋορκέζος θεώρησε το δείγμα πολύ μικρό προκειμένου να εξαχθεί συμπέρασμα. Το γεγονός όμως παραμένει: ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει τον τρόπο να κλείσει το παιχνίδι, να κάνει το τελευταίο σπριντ σε μια κούρσα που μοιάζει προορισμένη να κριθεί στο νήμα.
