Σε όλη την Ασία υπάρχει μια νέα τάση για να κερδίσουν οι άνθρωποι την διασημότητα που επιθυμούν: Το live streaming. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάνουν αστεία, τρώνε και κοιμούνται, ενώ παρακολουθούνται από χιλιάδες έξυπνα τηλέφωνα και οθόνες υπολογιστών. Οι πιο επιτυχημένοι από αυτούς βγάζουν τόσα λεφτά μάλιστα που μπορούν να αγοράσουν τα δικά τους νησιά. Αλλά η βιομηχανία τροφοδοτεί την μοναξιά τόσο για τους «αστέρες» αυτής της «βιομηχανίας», όσο και για όσους τους παρακολουθούν.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Junji Chen, ο οποίος μετά από τη δουλειά του – εργάζεται σε εργοστάσιο υφασμάτων – ξοδεύει τον ελεύθερο χρόνο του παρακολουθώντας online την αγαπημένη του live streamer που είναι γνωστή ως Yutong. Έχοντας φύγει από το χωριό του για να δουλέψει στην Ταϊπέι, ο 42χρονος δεν έχει κοινωνική ζωή. Οι περισσότερες από τις σχέσεις του είναι διαδικτυακές, συνήθως με άτομα που δεν έχει συναντήσει ποτέ προσωπικά.
Η Yutong δεν μπορεί να δει τον Chen ή να ακούσει τη φωνή του, αλλά για αυτόν η σύνδεσή τους είναι αληθινή και αμοιβαία. Το μόνο που χρειάζεται για να νιώσει αυτή τη σύνδεση είναι το πάτημα ενός κουμπιού στην οθόνη, ενώ υπάρχει και χώρος για σχόλια στα οποία μπορεί να της εκφράσει τον θαυμασμό του, ακόμα και να της στείλει χρήματα με τη μορφή εικονικών αυτοκόλλητων.
Ένα αυτοκόλλητο μπορεί να κοστίσει πολλά δολάρια, και οι τιμές είναι γενικά εξαιρετικά υψηλές για έναν εργάτη σε μια χώρα που ο κατώτατος μισθός είναι χαμηλότερος από 5 δολάρια την ώρα. Αλλά για τους μοναχικούς θεατές όπως ο Junji, ο οποίος ξοδεύει το ένα τρίτο του μισθού του σε εικονικά αυτοκόλλητα, αξίζει τον κόπο.
Οι εφαρμογές live streaming έκαναν την εμφάνιση τους στην Κορέα το 2006, ως πλατφόρμες διασημοτήτων του διαδικτύου. Οι «διασημότητες» αυτές μιλάνε, τρώνε, χορεύουν ή ακόμα και κοιμούνται μπροστά σε μια κάμερα, σε ένα ιδιότυπο, νέας γενιάς Big Brother. Τώρα αυτές οι εφαρμογές είναι δημοφιλείς σε ολόκληρη την Κορέα, την Ιαπωνία, την Κίνα και την Ταϊβάν.
