Ζούμε σε μια χώρα που ο καθένας λέει ότι γουστάρει. Κατηγορεί όποιον γουστάρει και χωρίς καμία απολύτως απόδειξη. Κάνει ότι γουστάρει γιατί κανένας δε τον ενοχλεί και νόμος δεν τηρείται. Οδηγεί όπως του καπνίσει. Κλέβει με κάθε τρόπο τη θέση του άλλου. Από τις ουρές των νοσοκομείων και των τραπεζών μέχρι και στα φανάρια των δρόμων μήπως και χάσει την ευκαιρία να το παίξει καμπόσος.
Ζούμε σε μια χώρα που ο λαός της ψηφίζει ανθρώπους για να μπουν στο κοινοβούλιο με βάση το αν τους έχει δει στην τηλεόραση και όχι αν έχουν τις γνώσεις που απαιτούνται και την λογική που χρειάζεται για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και να βελτιώσουν τη ζωή του.
Σε μια χώρα που οι κυβερνήσεις λειτουργούν με βάση τις ψήφους που θα μαζέψουν στις επόμενες εκλογές και ζυγίζοντας κάθε απόφαση ανάλογα με το εκλογικό κόστος που αυτή θα έχει.
Σε μια χώρα που είναι μακράν η ομορφότερη του κόσμου και με τους κατοίκους της να αδιαφορούν χαρακτηριστικά γι’ αυτό και να τη μετατρέπουν σε τριτοκοσμική με τη συμπεριφορά και τις επιλογές τους.
Ζούμε σε μια αθλητική χώρα που ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ δύο ελληνικών ομάδων και μάλιστα τελικός, θα έχει ξένο διαιτητή. Πρόοδος… οπισθοχώρησης δηλαδή, αφού πέρασαν 43 χρόνια από την τελευταία φορά που ξένος διαιτητής σφύριξε σε τελικό ελληνικής διοργάνωσης.
Από τον Ιταλό Μενεγκάλι το 1975 στον Ισπανό Μπαρμπαλάν το 2018!
Σε μια αθλητική πραγματικότητα που μοναδικός στόχος είναι το εγώ και η επιτυχία αδιαφορώντας για τα σπορ και την παιδεία των πιτσιρικάδων που επίσης μεγαλώνουν και βλέπουν γύρω τους επαγγελματίες νικητές και όχι αθλητές.
Ζούμε την κατάντια (γιατί περί τέτοιας πρόκειται) να έχει ολοκληρωθεί ένα πρωτάθλημα πριν λίγες ημέρες, να έχουν γίνει τόσα παιχνίδια κυπέλλου μέχρι και τα ημιτελικά, με Έλληνες διαιτητές, όμως τον τελικό να τον διευθύνει ένας ξένος.
Ζούμε στη χώρα που αποδεχόμαστε δηλαδή πως δεν υπάρχει ελληνική διαιτησία και κανείς από όσους σφύριξαν όλη τη χρονιά δεν είναι ικανός να διευθύνει ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.
ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ δηλαδή μια σεζόν!
Κατά συνέπεια και με βάση την κοινή λογική, το επόμενο πρωτάθλημα θα ξεκινήσει με Κάιπερς στο Λεβαδειακός-Ξάνθη, Τουρπέν στο ΑΕΛ-Αστέρας Τρίπολης, Μπριχ στο Ατρόμητος – Παναιτωλικός και πάει λέγοντας…
Δε μπορεί οι Έλληνες να είναι ανάξιοι για τον τελικό του κυπέλλου και άξιοι για το πρωτάθλημα και τα ματς του κυπέλλου μέχρι και τα ημιτελικά.
Ζούμε στη χώρα που όλα μοιάζουν με ανέκδοτο. Που οι σοβαροί λαοί γελάνε με την πάρτη μας και εμείς πουλάμε εξυπνάδα στον διπλανό μας, βρίζουμε όποιον υποστηρίζει άλλη ομάδα και ρίχνουμε κατάρες νομίζοντας ότι υπερασπιζόμαστε την ιδέα-ομάδα μας.
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που διοργανώνουμε έναν τελικό που για ακόμη μια φορά οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θα πρέπει να περάσουν 55 ελέγχους να τους συμπεριφέρονται σαν ζώα και να φτάσουν εξουθενωμένοι στο ΟΑΚΑ μετά από ποιος ξέρει πόσες ώρες, υποτίθεται για να συμμετέχουν σε μια γιορτή.
Το ίδιο ακριβώς θα γινόταν και σε αυτούς της ΑΕΚ αν ο τελικός γινόταν για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη.
Φτάσαμε στο σημείο να διοργανώνεται τελικός κυπέλλου με ασφάλεια και αστυνομία στα δημοσιογραφικά θεωρεία για να μην γίνει προφανώς κι εκεί χρήση… στυλό!! Το να φοβόμαστε να μην πλακωθούν στο ξύλο μεταξύ τους δημοσιογράφοι είναι ενδεικτικό της συνολικής κατάστασης και πόλωσης για τη νίκη στον «πόλεμο»!
Φτάσαμε στο σημείο που για να πάρει ένας πατέρας το παιδί του στον τελικό θα φτάσει στα πρόθυρα του… διαζυγίου με τη γυναίκα του. Και μεταξύ μας δεν αποτελεί υπεύθυνη στάση μια τέτοια επιλογή από σοβαρό άνθρωπο.
Κατά συνέπεια…
Επειδή τη χώρα μας (από τη μία στιγμή στην άλλη) δε μπορούμε να την αλλάξουμε…
Ο λαός μας (από τη μια στιγμή στην άλλη) δεν θα αλλάξει…
Οι πολιτικοί μας επίσης (εφόσον είναι επιλογή του λαού).
Επειδή ο αθλητισμός σε αυτή τη χώρα (σε ποσοστό 80% του πληθυσμού) είναι άγνωστη λέξη… και η ΝΙΚΗ μοναδικό ζητούμενο!
Επειδή φιλάθλους των δύο ομάδων μπορούμε να έχουμε μόνο στο ΟΑΚΑ.
Επειδή οι Έλληνες διαιτητές (σύμφωνα με τους ειδικούς) δεν μπορούν.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ
Να κάνουμε τους τελικούς κυπέλλου σε μόνιμη βάση στο Βερολίνο ή την Βαρκελώνη, άντε στο Παρίσι στη χειρότερη.
Να υπάρχουν φίλαθλοι με ταυτότητα που ΔΕΝ θα είναι ελληνική.
Οι δημοσιογράφοι να είναι επίσης από άλλες χώρες και να μας τα μεταφέρουν άπταιστα στη μητρική τους γλώσσα, μπας και ΔΕΝ τα καταλάβουμε.
Υ.Γ. Επειδή θα κάνουμε και Λιγκ Καπ (γελάνε και οι πέτρες) μπορούμε να κάνουμε και δοκιμαστικό τέτοιο τελικό άμεσα…
