Έχοντας κάνει ξεκίνημα με το 3 στα 3 στο NationsLeague η Εθνική ομάδα δείχνει ότι πήρε στα σοβαρά την διοργάνωση που καθυστέρησε να αντιληφθεί την σημασία της.
Θυμίζω ότι και με τον Ολλανδό Τζον Φαν΄τ Σχιπ στον πάγκο του το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε δείξει καλά δείγματα γραφής. Κυρίως στον τομέα της κατοχής και της ανάπτυξης από τα μετόπισθεν.
Το πέρασμα του Ολλανδού κόουτς βοήθησε την Εθνική να προσαρμοστεί στο… χτίσιμο του παιχνιδιού της με όπλο την υπομονή. Αλλά όχι και στο γκολ.
Εκεί υπήρχε πρόβλημα, καθώς ενώ βρισκόμαστε πολλές φορές στη διάρκεια των αγώνων γύρω από την περιοχή των αντιπάλων μας, δεν καταφέρναμε να πετύχουμε αυτό που τελικά δίνει τις νίκες και τους βαθμούς. Το γκολ.
Γιατί; Γιατί υπήρχε μεγάλη καθυστέρηση στην κίνηση των διεθνών που βοηθά την γρήγορη πάσα και την απορρύθμιση της όποιας αντίπαλης αμυντικής γραμμής.
Με τον ερχομό του Πογέτ είδαμε να διατηρείται το ποσοστό της κατοχής στην ομάδα μας και την ίδια στιγμή να βελτιώνεται η αμυντική τακτική με την συμμετοχή όλων των παικτών σε αυτή, καθώς η άμυνά μας ξεκινά από την πίεση των επιθετικών.
Ταυτόχρονα όμως είδαμε να μετατρέπεται σε γκολ και η δημιουργία των ευκαιριών. Γεγονός απολύτως σημαντικό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Φυσικά και τα τρία σου του Μπακασέτα, που χάρισαν στην Εθνική τις νίκες, τους βαθμούς και την πρωτιά στον όμιλο, είναι μέρος του επιθετικού παιχνιδιού.
Αν δεν σουτάρεις προς την αντίπαλη εστία από μακρινή και μέση απόσταση, δεν μπορείς να προσδοκάς ότι θα μπεις με την μπάλα στα δίχτυα!
Κι ο Μπακασέτας αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το καλό σουτ που διαθέτει. Δεν το κάνει όμως, μόνος του.
Το κάνει όλη η ομάδα που αναπτύσσεται με ορθολογικό τρόπο, επιχειρώντας να ανοίξει το παιχνίδι της και τις αντίπαλες άμυνες από τα πλάγια.
Στο Μπέλφαστ κόντρα στη Βόρειο Ιρλανδία το έκανε ο Λημνιός με την κίνησή του από τα δεξιά.
Στην Πρίστινα με το Κόσοβο το έκαναν από αριστερά ο Τσιμίκας και ο Μάνταλος.
Και χθες στο Βόλο το πρώτο γκολ προήλθε από κάθετη μπαλιά στον άξονα και σπάσιμο της μπάλας πάλι από αριστερά, όπου ο Τσιμίκας άνοιξε την άμυνα της Κύπρου για να φτάσει η μπάλα στο πόδι του Μπακασέτα.
Ενώ αυτό του Παυλίδη από την πίεση ψηλά στην άμυνα της Κύπρου που υποχρεώθηκε σε λάθος.
Κατά συνέπεια ο Πογέτ πήρε μια ομάδα που ήξερε να κρατά την μπάλα (απόρροια της θητείας Φαν΄τ Σχιπ) και της έδειξε να κινείται πιο γρήγορα, να πιέζει, να κλέβει μπάλες και να είναι πιο αποτελεσματική όταν βρίσκεται σε θέση βολής.
Αν την Κυριακή η Ελλάδα κάνει το 4 στα 4 με το Κόσοβο (που παραμένει ένας κακός μπελάς για την Εθνική μας) η αυτοπεποίθηση των διεθνών θα παγιωθεί, κάτι που θα συμβάλει τα μέγιστα για την συνέχεια της πορεία της μια και η LeagueB θα είναι αρκετά πιο απαιτητική.
