Το Καζάν ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση. Αθλητικότητα και ένταση στο μάξιμουμ, πεντάδες γεμάτες ελαφριά, σβέλτα κορμιά που μπορούν να πιέσουν τη μπάλα, να καλύψουν αποστάσεις, να κυνηγήσουν μετά μανίας το κλέψιμο και τον αιφνιδιασμό. Ουδεμία έκπληξις που για τον Ολυμπιακό το παιχνίδι είχε τόσα σκαμπανεβάσματα. Θα την πληρώσεις σε λάθη την αντίπαλη πίεση: ρωτήστε σχετικά και τις Ρεάλ, Αρμάνι που έφυγαν από το Ταταρστάν με τα φτερά πεσμένα.
Το Βελιγράδι είναι ολωσδιόλου διαφορετική ιστορία. Εκεί δεν έχει αθλητικότητα: μέχρι την περασμένη εβδομάδα ήταν μόνο ο Χόλινς, τώρα γύρισε και ο Γουάιτ και ψάχνει τα πατήματα του, αλλά η γενική εικόνα δεν αλλάζει. Λειψός σε ταχύτητα και ταλέντο, ο Αστέρας δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει τον αντίπαλο να φαίνεται χειρότερος για να τον κερδίσει. Να παίξει ίσος προς ίσο, 8 στις 10 βραδιές θα χάσει από οποιονδήποτε. Για αυτό και στις νίκες του οι αντίπαλοι φαίνονται ομάδες δεύτερης κατηγορίας. Η Μακάμπι έβαλε με το ζόρι 63, η Ζάλγκιρις 61, ο Παναθηναϊκός έπεσε στη μαύρη τρύπα και δεν ξεπέρασε τους 50, η αθλητική και σκερτσόζα Βιλερμπάν 67, πρόσφατα η Ζενίτ κατακρημνίστηκε στους 58. Πέντε νίκες, μ.ο παθητικού 59.4. Ούτε εξήντα.
Δεν είναι γρήγοροι, αλλά θα επιδιώξουν κάθε δυνατή επαφή για να πετάξει ο αντίπαλος μια επικίνδυνη πάσα και να την κάνουν κλέψιμο (6.8, 6οι στην Ευρωλίγκα). Ούτε συζήτηση για τάπες, ο Κούζμιτς είναι σκιά του προ πενταετίας εαυτού του(1.46, προτελευταία μαζί με την Μπάρσα). Σουτέρ δεν διαθέτουν, με τον μπερδεμένο Χόλινς να μετρά 16/60 και τον Ντόμπριτς να τον ακολουθεί σε αστοχία (12/53). Ο ποιοτικός Κάλινιτς και το υπόδειγμα σταθερότητας Γουόλτερς είναι οι σταθερές τους στην επίθεση: λίγες κατοχές, η μπάλα όσο πιο κοντά στο καλάθι γίνεται, τέμπο νεκροφόρας, τυπικό μπάσκετ Ράντονιτς.
Για να κερδίσεις εκεί, πρωταρχικά, πρέπει να αντέξεις στο ξύλο. Αντέξεις στο Βελιγράδι σημαίνει και να ανταποδώσεις, όμως περισσότερο να κρατήσεις το μυαλό καθαρό και να σημαδέψεις τα πολλά πλεονεκτήματα. Η Άλμπα πήγε εκεί, έκανε 9 λάθη όλα κι όλα, έβαλε 11 τρίποντα, κέρδισε με 15. Η Ούνικς ούτε που τους αισάνθηκε, μοίρασε 24 ασίστ για 11 λάθη, τους βομβάρδισε με 15 τρίποντα, αντίο με 20 στο κεφάλι. Την περασμένη εβδομάδα ο Μπάρον είχε 0/5 τρίποντα, ο Λόιντ 0/8 σουτ, όλη η Ζενίτ 18 λάθη.
Η άγκυρα Γουόκαπ μοιάζει ιδανική για τέτοια ματς. Να τον δέρνουν και να αντέχει χωρίς να πεταρίζει το βλέφαρο και η υπόλοιπη επίθεση να λειτουργεί. Αν ένας εκ των Σλούκα/Ντόρσεϊ ακολουθήσει και οι υπόλοιποι πιάσουν απλά τα στάνταρντ τους, η νίκη θα είναι πιο κοντά, ακόμη και αν ο Φαλ δεν προλάβει το ραντεβού. Ο Αστέρας είναι ο παραμορφωτικός καθρέφτης κάθε ομάδας που τον αντιμετωπίζει: δύο τρία καλοζυγισμένα τρίποντα είναι ικανά να τον θρυμματίσουν.
