Αυτό το κείμενο είχε γραφτεί πριν από το Came 6 στους τελικούς του ΝΒΑ και την στέψη των πρωταθλητών του ΝΒΑ, Μιλγουόκι Μπακς, ύστερα από 50 ολόκληρα χρόνια, με ηγέτη για την επιστροφή στην κορυφή τον Έλληνα, Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Και είχε γραφτεί, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος στον έκτο τελικό ή και στον έβδομο αν χρειαζόταν να διεξαχθεί στην Αριζόνα του Φίνιξ, αν οι Σανς έκαναν «break» στο «break» της έδρας τους, όπως το είχαν δεχτεί από τους Μπακς στον 5ο τελικό.
Και είχε γραφτεί, είτε ο Greek Freak κατακτούσε τον τίτλο με τα «ελάφια» σε χρόνο-ρεκόρ, όπως είναι τα 8 χρόνια παρουσίας του στο Μιλγουόκι, είτε έχανε τον τίτλο και περίμενε έναν ακόμη χρόνο για να τον διεκδικήσει στα play offs του ΝΒΑ.
Είτε ο Giannis, ύστερα από την δις συνεχόμενη κατάκτηση του βραβείου του MVP, φορούσε το «δαχτυλίδι» του πρωταθλητή που ήθελε τόσο πολύ, είτε όχι, η επίδραση του στο ελληνικό μπάσκετ, αποτιμάται σε ανεκτίμητα κέρδη που θα πρέπει να «κεφαλοποιηθούν».
Δεν είναι μόνο η ιστορία ζωής του Γιάννη Αντετοκούνμπο και της οικογενείας του που αποτελεί παράδειγμα μίμησης, ελπίδας, αισιοδοξίας, επιμονής και υπομονής για κάθε παιδί που βιώνει μια σκληρή πραγματικότητα επιβίωσης, αλλά δεν παύει ποτέ να κάνει «όνειρα» και να θέτει στόχους.
Η πορεία του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην συνεχή «αναρρίχηση» του μέχρι την κατάκτηση της κορυφής του παγκοσμίου μπάσκετ, αποτελεί συγκρίσιμο μέγεθος προσέλκυσης εκατοντάδων παιδιών στο ελληνικό μπάσκετ, με την επόμενη ημέρα του ’87. Τότε, στις 14 Ιουνίου 1987, το μπάσκετ πέρασε από την ασημότητα που βρισκόταν στην διασημότητα που απέκτησε με το χρυσό μετάλλιο και η «πορτοκαλί» μπάλα ήταν το αντικείμενο του πόθους και της φιλοδοξίας αμέτρητων παιδιών να αφήσουν τις αλάνες ποδοσφαίρου και να ψάξουν ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ για να γινόντουσαν Γκάληδες, Γιαννάκηδες, Φάνηδες και Φασούλες.
Τώρα, το μπάσκετ έχει καταξιωθεί στην ελληνική κοινωνία, έχει φέρει 32 τρόπαια σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο στον ελληνικό αθλητισμό, διαθέτει ακαδημίες, αλλά είναι δεδομένο ότι διανύει παρατατεταμένη περίοδο κάμψης, κρίσης και έλλειψης παραγωγής και εμφάνισης ταλαντούχων παικτών.
Από το ελληνικό μπάσκετ, λείπει η λάμψη των προηγούμενων δεκαετιών. Και η επιτυχία του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Μιλγουόκι, τα ελληνικά χέρια του Giannis και των αδελφών του, Θανάση και Κώστα, μπορούν να κάνουν το ελληνικό μπάσκετ, να «αστράφτει» και πάλι. Η επιτυχία του Greek Freak είναι επική στην ιστορία του ΝΒΑ.
Ο κορυφαίος παίκτης του παγκοσμίου μπάσκετ, ο νέος Superman του ΝΒΑ-όπως τον αποκάλεσε ο Σακίλ Ό Νιλ- είναι Έλληνας. Η κορυφή του παγκοσμίου μπάσκετ έχει ελληνικό χρώμα και η βάση αυτή της επιτυχίας των «ελαφιών» δεν έχει απλά μια ελληνική συμμετοχή. Ο ηγέτης των Μπακς είναι Έλληνας.
Είναι ο παίκτης που επένδυσε ένας ολόκληρος οργανισμός του ΝΒΑ, από ηλικία 18 ετών και χωρίς ακόμα να μιλά καλά, τότε, τα αγγλικά. Οι Μπακς δεν απέκτησαν έναν έτοιμο παίκτη. Απέκτησαν τον «ακατέργαστο» Γιάννη, τον περίμεναν, είδαν την βελτίωση του και την κατάλληλη χρονική φάση, τον πλαισίωσαν με τον Κρίς Μίνλεντον και τον Τζρού Χολιντέι, γιατί η διοίκηση και ο Μάικ Μπουντενχόλζερ αντιλήφθηκαν ότι «ένας κούκος…». Τα δίδυμα και οι τριάδες των σταρ σε μια ομάδα, αποτελούν την πεπατημένη εγγύησης για το δαχτυλίδι…
Και πέρυσι, ο Γιάννης ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη, με την υπογραφή του λίαν ελκυστικού supermax συμβολαίου των 226 εκ, δολαρίων για τα 4 επόμενα χρόνια. Τι και αν θα μπορούσε να περίμενε ακόμα καλύτερες προτάσεις από άλλες ομάδες; Σημασία έχει ότι δεν ΕΠΡΕΠΕ να «πουλήσει» όλους όσους του έδωσαν τις προδιαγραφές να μπεί στην «κάψουλα εκτόξευσης» και να αποδείξει ότι είχε τις ικανότητες να οδηγήσει το «διαστημόπλοιο» των Μπακς σε άλλο πλανήτη. Ως άλλος Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, να κάνει την πόλη να ξενυχτά και να παραληρεί, πενήντα χρόνια μετά…
Από το Σάββατο (24/7), ο πρωταθλητής του ΝΒΑ, ΜVP των τελικών και δυο φορές πολυτιμότερος παίκτης στην κανονική διάρκεια του ΝΒΑ (2019-2020), επιστρέφει στην πατρίδα του. Εδώ που γεννήθηκε και στην γειτονιά που μεγάλωσε, τα Σεπόλια που θα έχουν την τιμητική τους για να υποδεχτούν, τον πάντα ταπεινό Γιάννη, ο οποίος δεν ξεχνά από που άρχισε την «εκτόξευση» του, στον ουρανό της δόξας και των εκατομμυρίων δολαρίων, όταν πριν από 11-12 χρόνια, οι Έλληνες γείτονες, βοηθούσαν με ένα δεύτερο πιάτο φαγητού, τον Γιαννάκη. Βοηθούσαν, δηλαδή, να μεγαλώσει ο νέος «πρίγκηπας» του ΝΒΑ.
Ο Γιάννης που ζήτησε από τους Έλληνες φιλάθλους να τον υποδεχτούν στο αεροδρόμιο, νιώθει ως άλλος «Νιλ Άρμστρονγκ», όταν ο αείμνηστος κοσμοναύτης που έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι, επέστρεψε στην γή και αποθεώθηκε από εκατομμύρια Αμερικάνων συμπατριωτών του.
Είναι αναμενόμενο, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και τα αδέλφια του να γνωρίσουν την αποθέωση σε κάθε βήμα τους, στην Αθήνα, σε προγραμματισμένες εκδηλώσεις, ενώ αναμένεται να προσκληθεί από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης για να ακούσει τα επίσημα συγχαρητήρια της ελληνικής πολιτείας που τον έκανε μέλος του έθνους μας, πριν από 9 χρόνια.
«Ελπίζω η διαδρομή μου, να βοηθήσει τα νέα παιδιά της Νιγηρίας, της Ελλάδας, της Αφρικής και της Ευρώπης, να μην εγκαταλείψουν τα όνειρά τους. Μην σταματάτε να πιστεύετε παιδιά! Μην σταματάτε να ελπίζετε και να δουλεύετε για τον στόχο σας. Όλα είναι πιθανά!», ήταν το μήνυμα του προς όλους τους νέους που τον βλέπουν ως το απόλυτο είδωλο.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, λοιπόν, δεν έστειλε μόνο μήνυμα προς κάθε παιδί που είτε ασχολείται, ήδη με το μπάσκετ, είτε θα προσελκυθεί, εξαιτίας του, να ασχοληθεί, αλλά οι επιτυχίες του στο ΝΒΑ, ανοίγουν και πάλι την «δεξαμενή» των επόμενων γενιών στο ελληνικό μπάσκετ. Η «έκρηξη» του ’87, είναι ίδια με την «έκρηξη» του «μαγνήτη» Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Έγκειται, όμως, στους θεσμικούς φορείς και μη του αθλήματος να εξαργυρώσουν το κέρδος από τον πρωταθλητή του ΝΒΑ. Νέα παιδιά θα έρθουν στο μπάσκετ, σαν τα «σμήνη των μελισσών», αλλά το πώς θα αξιοποιηθούν στις υποδομές, στις ακαδημίες, στα κλιμάκια των εθνικών ομάδων, στην δουλειά των προπονητών, στην δουλειά που πρέπει να κάνουν τα ίδια, είναι θέμα οργάνωσης, συστήματος και ατομικής διάθεσης.
Η ευθύνη, το καθήκον και η αποστολή της επόμενης διοίκησης της ΕΟΚ, είναι τεράστια για τον σχεδιασμό και τον καταρτισμό οργανογράμματος στο περίφημο αναπτυξιακό μπάσκετ που άρχισε πριν από 40 χρόνια και έχει περάσει από καλές και κακές διακυμάνσεις.
Ο Giannis έδειξε τον δρόμο. Όλοι οι νεότεροι παίκτες δεν μπορούν να γίνουν…Αντετοκούνμπο. Όπως δεν έγιναν και όλοι τους, Γκάλης ή Κολοκυθάς πολύ παλιότερα. Η ελληνική κοινωνία έχει… Αντετοκούνμπο. Γηγενείς, άλλου χρώματος και θρησκείας. Παιδιά που «στίβουν» την σκέψη τους και τα χέρια τους για τον «άρτον ημών τον επιούσιον» και ψάχνουν τίμια την μεγάλη ευκαιρία, το timing που είχε ο Γιάννης στο μπάσκετ. Στον αθλητισμό.
Σημασία έχει να προκύψει πληθώρα καλών Ελλήνων παικτών μπάσκετ για τις Εθνικές ομάδες και να υπάρξει «οργασμός» παραγωγής για να μην λέμε ότι η χώρα που έχει τον καλύτερο παίκτη του πλανήτη, όπως έγραψε ο ανυπέρβλητος Νίκος Γκάλης, στερείται εξέρευσης ταλαντούχων παιδιών ή ερχόμενα στο άθλημα, τα «χάνει» και «χάνονται» στην πορεία ανάπτυξης τους.
Και φυσικά, η εικόνα του μέλλοντος για το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και στόχος του «Γιάνναρου» και «Γιαννάρα», όπως τον αποκάλεσε ο Βασίλης Σπανούλης, στέλνοντας του συγχαρητήρια, είναι η κατάκτηση χρυσού μεταλλίου με την Εθνική ομάδα στις επόμενες κορυφαίες διοργανώσεις, το Παγκόσμιο του 2023 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024, στο Παρίσι.
