O τελικός του UEFA Europa Conference League στην “AEK Arena” είχε άλλο αέρα απ’ το ξεκίνημα της μέρας. Το κλίμα το ένιωθες διαφορετικό ώρες πριν ξεκινήσει το ματς. Άλλες εικόνες, άλλα χρώματα, άλλα πρόσωπα. Φίλοι των Πειραιωτών μαζεμένοι από νωρίς γύρω απ’ το “στολίδι” της ΑΕΚ, με ύφος πλήρες απ’ τη διαδρομή, αλλά και ταυτόχρονα διψασμένο για το κάτι παραπάνω, για το βήμα που θα οδηγήσει τον Ολυμπιακό αισίως στην αιωνιότητα! Κάπως έτσι διαμορφώθηκε το κλίμα της εξέδρας, παντρεύτηκε με το πρωτόκολλο της UEFA, που σέρβιρε DJ και τελετή έναρξης.
Όμως η “θάλασσα του Πειραιά” πάσχισε ν’ ακουστεί χθες βράδυ και οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ μετά από 120 και κάτι λεπτά πάτησαν πανηυρικά το “play”! Ένα κουβάρι, μια αγκαλιά, μια γροθιά! Ό,τι πιο σφιχτό συναισθηματικά μπορείτε να σκεφτείτε και να εκφράσετε! Έτσι λειτούργησαν παίκτες και φίλοι του Ολυμπιακού εντός και εκτός γηπέδου μετά το γκολ του Ελ Κααμπί και ακόμα πιο πολύ μετά το τελευταίο σφύριγμα στον τελικό. Παγώνοντας τα πολύτιμα δευτερόλεπτα και κοιτάζοντας ψύχραιμα γύρω σου έβλεπες αντιδράσεις που εκείνη τη στιγμή ξεκλειδώθηκαν. Τρελαμένους, σταστισμένους, δακρυσμένους, άλλους πνιγμένους σε λυγμούς. Ναι, ο Ολυμπιακός είναι στην κορυφή της Ευρώπης! Η Ελλάδα μετά από 20 χρόνια είναι και πάλι στο ποδοσφαιρικό επίκεντρο!
Οι “ερυθρόλευκοι” χθες στο αγωνιστικό σκέλος ήταν ένα σύνολο που γνώριζε ακριβώς πως να διαχειριστεί τον ρυθμό του τελικού. Ακόμα και το κακό του διάστημα. Εκεί στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου, όπου η Φιορεντίνα κέρδισε μέτρα και πίεσε. Οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ αντιμετώπισαν την αναμενόμενη πίεση με ψυχραιμία και δεν απειλήθηκαν ουσιωδώς. Ο Βάσκος “στρατηγός” διαχειρίστηκε την οικονομία του αγώνα με αποφασιστικότητα και θάρρος, πέρασε στο ματς Όρτα και Γιόβετιτς, ο Ολυμπιακός βρήκε ξανά φρέσκα πόδια και ποιότητα και τώρα που κοιτάζω πίσω το ματς, το “ερυθρόλευκο” γκολ νίκης ήταν θέμα χρόνου. Ο Ολυμπιακός σε αντίθεση με προηγούμενα σχεδόν τέλεια ματς στην Ευρώπη είχε αδυναμίες και τρωτά σημεία στον τελικό. Όμως τα κάλυψε με τη μανία και τη φούρια της θέλησης.
Ας είναι η αρχή για κάτι νέο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτή η “φωτιά” που ξεκίνησε απ’ τον Πειραιά, ας παρασύρει όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο σε κάτι νέο. Ας κρατήσουμε τη συγκινητική εικόνα με τον μικρό Γιαννάκη, τον κορυφαίο πρέσβη αυτή τη στιγμή της καλής πλευράς του ποδοσφαίρου μας, ας αφήσουμε στην άκρη τους αχρείαστους μικρόβανδαλισμούς στο φιλόξενο γήπεδο της ΑΕΚ. Ας συμπεριφερθούμε σαν… πραγματικά παιδιά όπως ο Γιαννακης, ας χαρούμε δηλαδή το παιχνίδι και τα χρώματα, ανεξαρτήτως απόχρωσης και όχι “παιδιάστικα”, μένοντας αγκυλωμένοι σε “κούφια” στρατόπεδα. Το 2004 αφήσαμε άφωνη την Ευρώπη στα γήπεδα της Πορτογαλίας, όμως το ποδόσφαιρο μας μάλλον έχασε το τρένο και μαζί τη χρυσή ευκαιρία να αναβαμιστεί συνολικά. Συμβολικά μετά από 20 χρόνια έρχεται ακόμα ένα σπάνιο ορόσημο, αυτό της κατάκτησης του UEFA Europa Conference League απ’ τον Ολυμπιακό! Ας δουλέψουμε όλοι μαζί απ’ την πλευρά μας, για να ανεβάσουμε το προϊόν και την ανταγωνιστικότητα του λίγο ψηλότερα. Και ας κοιτάζουμε πάντα ψηλά, όσο συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, κάποιος νέος τελικός μας περιμένει!
ΥΓ. Κάπου ώπα Ολυμπιακέ! Κάπου στερεύουν και τα λόγια! Οι σκέψεις και οι εικόνες είναι πολλές και συμπλέκονται, δεν σ’ αφήνουν να εκφραστείς. Μόλις το επιχειρείς, λυγίζεις, σε πνίγει ένας κόμπος που έρχεται από παλιά. Κουβαλάει παιδικές, εφηβικές μνήμες, πατέρα και αδερφούς, μετάβαση από ασπρόμαυρη σε έγχρωμη τηλεόραση, παλιό και νέο Καραϊσκάκη, Ριζούπολη και ΟΑΚΑ.