Παρουσία τρεισήμισι χιλιάδων φίλων του ο «Δικέφαλος» παρουσιάστηκε διπρόσωπος, δέχτηκε ένα γκολ απόρροια ενός συνδυασμού ποιότητας του αντιπάλου, στιγμιαίας αδράνειας ενώ ελέγχεται κι ως προς τη θέση που βρισκόταν ο Ζέρσον όταν υποδέχθηκε την μπάλα από τον Παγέ για να «ανοίξει» το σκορ κι έκανε «δώρο» το δεύτερο όταν αντί ο Ίνγκασον με τον Πασχαλάκη να τελειώσουν γοργά μια φάση απομακρύνοντας την μπάλα, ο διεθνής Ισλανδός έδωσε ένα «φτηνό» κόρνερ, από την εκτέλεση του οποίου προήλθε η … «βολίδα» του Παγέ, σ’ ένα κομβικότατο χρονικό σημείο, όπως τέτοιο είναι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου.
Κι εκεί που όλοι νόμιζαν πως οι ελπίδες της ομάδας του Ραζβάν Λουτσέσκου να διεκδικήσει με αξιώσεις μια ιστορική πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης είχαν συρρικνωθεί, ο ΠΑΟΚ – όπως διαχρονικά του αρέσει να κάνει όταν τον θεωρούν ξεγραμμένο – αποφάσισε να τους διαψεύσει όλους. Ο Ρουμάνος τεχνικός, όντας απογοητευμένος από την έλλειψη υπομονής στο παιχνίδι της ομάδας του, την επιλογή των ποδοσφαιριστών του συστηματικά να προσπαθούν να βγουν στην επίθεση με κάθετη ανάπτυξη, αντί να κρατήσουν μπάλα, να ελέγξουν τον ρυθμό και να προσεγγίσουν ορθολογικά την περιοχή του Μανταντά προχώρησε σε μια καθοριστική κίνηση.
Το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου βρήκε τον Ομάρ Ελ Καντουρί στο αρχικό σχήμα αντί του Χάρη Τσιγγάρα. Ο τεχνικός του «Δικεφάλου» αποφάσισε να θυσιάσει ταχύτητα, ενέργεια και πίεση ψηλά που προσέφερε ο Ντόουγκλας αγωνιζόμενος πίσω από τον Άκπομ, φέρνοντας την εμπειρία, την ευελιξία κι όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον διεθνή Βελγομαροκινό μεσοεπιθετικό. Αναγκαστικά, ο Βραζιλιάνος οπισθοχώρησε στο πλευρό του Κούρτιτς, επιστρέφοντας στη θέση που τον γνώρισαν όλοι αγωνιζόμενο όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ, αλλάζοντας σημαντικά τη φυσιογνωμία και της ομάδας του αλλά και του αγώνα.
Η ποδοσφαιρική του ωρίμανση φάνηκε και σ’ αυτήν την περίπτωση αποδίδοντας εξαιρετικά τόσο σε ανασταλτικό αλλά κυρίως σε δημιουργικό ρόλο, με σωστές τοποθετήσεις, σημαντικές βοήθειες σε συνθήκες πίεσης να πάρει την μπάλα από τους αμυντικούς και να τη βγάλει σωστά, με ηρεμία και ακρίβεια προς τα μπροστά παίζοντας καταλυτικό ρόλο στο ήρεμο και γεμάτο αυτοπεποίθηση πρόσωπο που παρουσίασε η ομάδα του στο δεύτερο μέρος.
Σ’ ένα αγωνιστικό μωσαϊκό ωστόσο όπως αυτό του ΠΑΟΚ, ο κάθε ένας έχει το δικό του ξεχωριστό κομμάτι προσφοράς και θα ήταν άδικο να μη σταθεί κανείς στον εξαιρετικό – και – χθες Λύρατζη. Έχοντας το δύσκολο έργο να έχει τον Παγέ απέναντί του, με ντουμπλαρίσματα από τον Ζέρσον, τα πήγε πολύ καλά ενώ για πρώτη φορά, σ’ ένα τόσο δύσκολο κι απαιτητικό ματς, δε φοβήθηκε ν’ ανέβει τη γραμμή του, να δείξει στοιχεία των ικανοτήτων του κι επιθετικά. Να σημειωθεί δε, πως από τη δική του πίεση και το κλέψιμο στον Παγέ, λίγο έξω από την περιοχή της Μαρσέιγ, η μπάλα έφτασε στον Ελ Καντουρί, εκείνος συνδυάστηκε ιδανικά με τον Ζίβκοβιτς, για να εκτελέσει για το 2-1.
Μια και ο λόγος για τον Σέρβο, όπως και ο Μπίσεσβαρ σε όλο το πρώτο ημίχρονο έδειξαν εξαιρετική πειθαρχία και συγκέντρωση στο πλάνο της ομάδας τους, επιστρέφοντας στην άμυνα για να βοηθήσουν σε κάθε περίπτωση. Κι αν αυτό για τον διεθνή Σέρβο δε συνιστά είδηση, ειδικά για τον Σουριναμέζο είναι κάτι το ιδιαίτερο ι άξιο αναφοράς. Όποτε η Μαρσέιγ προσπάθησε να βγάλει αντίδραση ο Πασχαλάκης ήταν εκεί. Το έκανε στο πρώτο ημίχρονο στο τετ α τετ με τον Ουντέρ, το έκανε και στο δεύτερο μέρος με διπλή επέμβαση στην ευκαιρία των Σαλιμπά-Γκεντουζί.
Ο ΠΑΟΚ είχε τη δυνατότητα να φύγει με κάτι περισσότερο από τη Μασσαλία αν ο Άκπομ ήταν λίγο πιο προσεκτικός στη σπουδαία ευκαιρία που αστόχησε στην εξαιρετική πάσα που του έβγαλε ο Ντόουγκλας στην πλάτη της γαλλικής άμυνας στο 58’! Το ίδιο ισχύει και για μια από τις τελευταίες φάσεις του αγώνα όταν ο Μιτρίτσα έφυγε από αριστερά, παράλληλα με τον Ρουμάνο ανέβαινε ο Τσόλακ μόνος του από τον άξονα, αλλά δεν κατάφερε να τον τροφοδοτήσει πριν του γίνει το φάουλ που οδήγησε στην αποβολή του Ζέρσον.
Με όλα τα παραπάνω ο «Δικέφαλος» απέδειξε για πολλοστή φορά πως δικαιολογημένα τίποτα δε θα πρέπει να θεωρείται ως βέβαιο κι ανάμεσα σ’ αυτά πως κανείς δεν πρέπει να τον λογίζει ως εύκολη υπόθεση όταν τον βρίσκει απέναντί του. Όχι, δεν απέκτησε το ρόλο του φαβορί εν όψει του δεύτερου αγώνα της Τούμπας, αλλά σίγουρα διατήρησε ακέραιες τις όποιες ελπίδες είχε εξ αρχής να διεκδικήσει την πρόκριση. Μια πιθανότητα που ανεξαρτήτως μεγέθους και ποσοστών επιτυχίας εξιτάρει τους πάντες εντός και στα πέριξ της ομάδας, διαισθανόμενοι τη σημασία μιας τέτοιας πιθανολογούμενης επιτυχίας που θα καταγράψει όλους τους συμμετέχοντας με χρυσά γράμματα στις συνειδήσεις όλων για όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Το ίδιο αν όχι και πιο δύσκολος θα είναι ο αγώνας της προσεχούς Πέμπτης, με την ομάδα του Χόρχε Σαμπάολι να εμφανίζεται ως εξαιρετική κι άκρως αποτελεσματική στις εκτός έδρας αναμετρήσεις της. Μετά από όλα όσα έγιναν το προηγούμενο διήμερο στη Μασσαλία ο βαθμός επικινδυνότητας για όλα τα εκτός αγωνιστικού χώρου είναι υψηλότατος. Οι καταγγελίες για την αναλγησία των γαλλικών Αρχών σε όσα έλαβαν χώρα στην πόλη της Νότιας Γαλλίας δεν έχουν τελειωμό, ενώ το μέτωπο που άνοιξαν οι Γάλλοι σε οπαδικό επίπεδο με όλα όσα έκαναν αυτές τις σαράντα οκτώ ώρες δημιουργεί εντονότατες ανησυχίες για το τί μπορεί να συμβεί στη Θεσσαλονίκη.
Μπορεί να είναι δύσκολο για ορισμένους να το καταλάβουν, αλλά δεν υπάρχει καλύτερη τιμωρία από μια «καυτή» μεν, χωρίς έκτροπα δε ατμόσφαιρα στο γήπεδο της Τούμπας που θα ωθήσει την ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου σε μια ιστορική πρόκριση χωρίς περαιτέρω συνέπειες για τη συνέχεια …. Καλή δύναμη, καλή συνέχεια ….