Δώδεκα χρόνια πριν η Ελλάδα δημιουργήσει τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία των τελικών φάσεων Euro κατακτώντας το τρόπαιο, oι Σκανδιναβοί είχαν κάνει αίσθηση ανεβαίνοντας στο θρόνο της Ευρώπης το 1992, σε μία διοργάνωση που συμμετείχαν την τελευταία στιγμή λόγω του αποκλεισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας για εξωαγωνιστικούς λόγους.
Θα περίμενε κανείς ότι οι Δανοί δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ποτέ μία ακόμη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ιστορία, έχοντας ζήσει το 1992 τα …15 ποδοσφαιρικά λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούσαν.
Ακόμα όμως και ο θρυλικός Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, θα ήταν περήφανος αν είχε γράψει την ιστορία της ομάδας του Κάσπερ Γιούλμαντ στη φετινή διοργάνωση!
Η μέχρι τώρα πορεία των Δανών εντός και εκτός γηπέδου έχει όλα τα συστατικά ενός παραμυθιού, ένα ταξίδι από την τραγωδία σε ένα ανέλπιστο happy end.
Από την αγωνία για την ίδια τη ζωή του κορυφαίου παίκτη της ομάδας, σε μία ανέλπιστη πρόκριση στους «16» και έπεται συνέχεια.
Μόνο που το…παραμύθι συνέβη στην πραγματικότητα, με τους Δανούς να προσφέρουν εικόνες που θα μας «ζεσταίνουν» για μια ζωή.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Το πώς οι συμπαίκτες του Κρίστιαν Έρικσεν μπήκαν «ασπίδα» γύρω του για να τον προστατεύσουν την ώρα που οι γιατροί έδιναν τη μάχη για να τον κρατήσουν στη ζωή στον αγωνιστικό χώρο του «Πάρκεν»;
Τους Σμάιχελ και Κερ να σπεύδουν να καθησυχάσουν τη μητέρα των παιδιών του φίλου τους για την κατάστασή του;
Ή μήπως την ανατριχίλα του χειροκροτήματος στο 10ο λεπτό στο παιχνίδι με το Βέλγιο για τον άνθρωπο που βρισκόταν σε έναν θάλαμο νοσοκομείου 500 μέτρα μακριά;
Οι όμορφες εικόνες συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν στο παιχνίδι με τη Ρωσία.
Οι Δανοί πήγαν με λίγες ελπίδες πρόκρισης στην τελευταία αγωνιστική. Όμως ανεβασμένοι από την επιστροφή του Έρικσεν σπίτι του και με τη βοήθεια του Βελγίου, με μία καταιγιστική εμφάνιση έκαναν το ακατόρθωτο περνώντας ως δεύτεροι με τρεις πόντους και προερχόμενοι από δύο ήττες, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί!
Η εικόνα του Πόουλσεν να…λούζεται με μπύρα από το «πέταλο» του «Πάρκεν» στους πανηγυρισμούς του γκολ του θα αποτελέσει άλλο ένα όμορφο ενσταντανέ στο άλμπουμ των αναμνήσεων.
Το ίδιο ο κύκλος που σχημάτισαν παίκτες και τεχνικό τιμ για έναν ευχάριστο λόγο αυτή τη φορά, αναμένοντας το αποτέλεσμα της Φινλανδίας, πριν επιβεβαιωθεί η πρόκριση.
Όπως και η συγκίνηση του ομοσπονδιακού Γιούλμαντ, ο οποίος παρουσιάστηκε στο γήπεδο φορώντας ένα βραχιόλι με μία ποδοσφαιρική μπάλα περασμένο στο δεξί του χέρι και εξήγησε:
«Ποτέ δεν έχω φορέσει κόσμημα, είναι η πρώτη φορά. Είναι μία μικρή μπάλα και συμβολίζει τον Κρίστιαν που είναι εδώ μαζί μου. Τον είχα δίπλα μου όλη την ώρα, τον σκέφτομαι πολύ. Είναι η καρδιά της ομάδας μας και παλέψαμε γι’ αυτόν. Είναι η έμπνευσή μας».
Στα τελευταία λεπτά το «Πάρκεν» σειόταν από τους Δανούς που τραγουδούσαν εν χορώ «Vi er røde, vi er hvide». «Είμαστε κόκκινοι, είμαστε λευκοί», από το τραγούδι που είχε συνοδέψει την πορεία της μεγάλης Δανίας του Ζεπ Πιόντεκ στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1986.
Η γενιά του Μίκαελ Λάουντρουπ «έδεσε» γλυκά με αυτή του ’92 του πατρός Σμάιχελ, δίνοντας τη σκυτάλη σε αυτή του υιού για νέες ποδοσφαιρικές περιπέτειες. To ίδιο γήπεδο που παραλίγο να γίνει τόπος θρήνου, έγινε εννέα μέρες μετά το επίκεντρο μίας μεγάλης γιορτής.
Η ατμόσφαιρα, παρέσυρε ακόμα και τους ξένους σχολιαστές όπως τον Γερμανό, ο οποίος μόνο τα χρώματα της Δανίας δεν φορούσε στη μετάδοσή του!
Οι Δανοί που είδαν τον άνθρωπό τους να γυρίζει από το θάνατο και όμως έμειναν στο γήπεδο να παίξουν, προκρίθηκαν στους «16» και έχουν ακόμα λόγους να ονειρεύονται…
Ακόμα όμως και αν δεν τα κατάφερναν, η αποθέωση στο «Πάρκεν» δεν θα ήταν μικρότερη.
Πολύ απλά γιατί με τη στάση τους τις τελευταίες μέρες, οι παίκτες του Γιούλμαντ αναδείχτηκαν νικητές της ζωής παραδίδοντας μαθήματα αξιοπρέπειας…