Αποστολή Πράβετς: Παναγιώτης Στεφάνου
Μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο «πάτερ φαμίλιας» του φετινού Αρη. Ο 34χρονος, Ρούμπεν Πουλίδο, είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής της ομάδας και αυτός που διαθέτει το προφίλ να σηκώσει στις πλάτες του τον ρόλο του αρχηγού, τόσο εντός, όσο και εκτός αποδυτηρίων.

Αποστολή Πράβετς: Παναγιώτης Στεφάνου
Μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο «πάτερ φαμίλιας» του φετινού Αρη. Ο 34χρονος, Ρούμπεν Πουλίδο, είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής της ομάδας και αυτός που διαθέτει το προφίλ να σηκώσει στις πλάτες του τον ρόλο του αρχηγού, τόσο εντός, όσο και εκτός αποδυτηρίων. Ο Ισπανός, έμεινε κίτρινος για δεύτερο συνεχόμενο χρόνο και μιλά για όλα. Ακόμα και για την προπονητική..  

-Πως ήταν τα πράγματα αυτές τις 10 ημέρες στο Πράβετς; 

« Όλα κύλησαν ομαλά. Οι εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου και οι συνθήκες παραμονής ήταν υπέροχες, όπως και τα γήπεδα που βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Νομίζω ότι βάλαμε καλές βάσεις εδώ».

-Από τις εμφανίσεις της ομάδας στα φιλικά είσαι ικανοποιημένος;

« Σίγουρα χρειάζεται πολλά πράγματα να βελτιώσουμε, όμως είναι ακόμη αρχή της προετοιμασίας, υπάρχει κούραση και δεν μπορούμε να βγάλουμε αυτό που θέλουμε».

-Νιώθεις ως αρχηγός του Αρη;

« Επειδή όλοι με ξέρετε από πέρυσι, γνωρίζετε πως δεν θέλω να επιβάλλομαι ως αρχηγός με την κακή έννοια του όρου. Αρχηγός της ομάδας, είναι το σήμα της ομάδας. Διότι, οι πρόεδροι, οι παίκτες έρχονται και φεύγουν, αυτό που μένει είναι το σήμα».

-Πάντως, κάποιοι συμπαίκτες του σε βλέπουν ως «πατέρα» και δεν διστάζουν να το δηλώσουν..

« Ναι, κάποιοι μπορεί να με βλέπουν έτσι. Εγώ προσπαθώ και θέλω να με βλέπουν ως φίλο και όχι σαν πατέρα». 

-Πέρυσι έχασες αρκετό χρόνο λόγω τραυματισμού. Φέτος, τα πράγματα είναι καλύτερα..

« Φέτος δουλεύουμε πολύ καλύτερα από πέρυσι και ευελπιστώ πως από θέμα φυσικής κατάστασης θα πάμε καλύτερα, άρα θα αποφύγουμε και αρκετούς τραυματισμούς».

-Οι πρώτες σου εντυπώσεις από τον προπονητή;

« Νομίζω ότι δουλεύει καλά. Προσπαθούμε όλοι μαζί να βάλουμε τις βάσεις, χτίζοντας την ομάδα»

-Η αγωνιστική φιλοσοφία του νέου Αρη;

« Πρέπει να είμαστε μια ομάδα ”όλοι μαζί”. Και να είμαστε οργανωμένοι. Να έχουμε ξεκάθαρες ιδέες και να μη σπάμε στα δύο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού».

-Λόγω όλων όσων πέρασες πέρυσι, υπήρξε η σκέψη στο μυαλό σου να μη συνεχίσεις στην ομάδα, παρ΄ ότι έχεις συμβόλαιο;

« Εκανα κάποιες σκέψεις πριν το καλοκαίρι, αλλά ήθελα πρώτα να μιλήσω με τον πρόεδρο και μετά να αποφασίσω».

-Τι είπατε με τον πρόεδρο;                

« Μίλησα με τον πρόεδρο για το συμβόλαιό μου, του ξεκαθάρισα πως δεν θέλω ν΄ αλλάζω συνέχεια πόλεις, ώστε να είμαι πιο ήρεμος. Του είπα ότι μου αρέσει η ομάδα του Αρη και παρ΄ ότι είχα καλύτερες προτάσεις εξέφρασα την επιθυμία να παραμείνω. Δεν μίλησα ποτέ για λεφτά, παρά μόνο για το ποδόσφαιρο».

-Δεν ζήτησες αύξηση, όπως ακούστηκε;

« Σαφώς θα ήθελα καλύτερες αποδοχές, όμως πρώτιστα μ΄ ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο. Θέλω όμως να εκτιμάται η δουλειά μου και να αξιολογείται σωστά».

-Οι στόχοι του Αρη ποιοι είναι;

« Μπορεί να υπάρχει κόσμος που να θεωρεί πως στόχος του Αρη είναι τα πλέϊ οφς, όμως εγώ λέω ότι στόχος είναι η υπομονή και να γνωρίζουμε την κατάσταση που βρισκόμαστε. Πρακτικά, είμαστε περίπου όπως πέρυσι, άρα υπομονή και στήριξη μέχρι το φινάλε».

-Στόχος, δηλαδή, είναι πάλι η παραμονή;

« Στόχος για εμάς πρέπει να είναι το επόμενο παιχνίδι. Κάθε προπόνηση, κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και έτσι να πάμε εώς το τέλος. Αυτός είναι ο στόχος».

-Εχεις πει ότι μόλις σταματήσεις το ποδόσφαιρο θέλεις να γίνεις προπονητής. Αισθάνεσαι, λοιπόν, το μάτι του προπονητή εντός γηπέδου; 

«Ολη η ζωή μου είναι το ποδόσφαιρο. Ακόμα κι όταν πάω διακοπές, το μυαλό μου είναι στο ποδόσφαιρο. Αρα, λοιπόν, δεν θα ήμουν χαρούμενος, αν φανταζόμουν τον εαυτό μου να κάθεται στο σπίτι και να μη κάνει τίποτα. Αυτή τη χρονιά παίρνω το δίπλωμα uefa pro και θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική».

-Γιατί όχι στον Αρη;

«Μακάρι! Μου αρέσει πολύ αυτή η ομάδα και η πόλη».

-Που βρίσκεις το κίνητρο και είσαι πάντα φρέσκος;

« Όταν ήμουν 20, έλεγα πως στα 34 μου θα παίζω μόνο για τα λεφτά. Παρατηρώ όμως πως έχω το ίδιο άγχος με τότε, την ίδια δίψα για το άθλημα, τις ίδιες επιδιώξεις. Ελπίζω μέχρι τα 38 ή τα 39 που θα σταματήσω να ευχαριστιέμαι το καλύτερο επάγγελμα στον κόσμο».