Η επιστροφή του Στέφανου Κοτσόλη στην Παιανία στις αρχές του Φεβρουαρίου ήταν γεμάτη από συναισθήματα συγκίνησης, όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο Παναθηναϊκό Τριφύλλι»…
«Την πρώτη μέρα που ξαναπέρασα την πύλη, υπέγραψα το συμβόλαιό μου και η ομάδα δεν είχε προπόνηση. Στη διαδρομή έλεγα μέσα μου ότι έχω κάνει αυτό το δρομολόγιο άπειρες φορές, έχω διαβεί αυτή την πύλη άλλες τόσες, αλλά μόλις βρέθηκα μέσα στις εγκαταστάσεις συγκινήθηκα. Και από την αντιμετώπιση που μου επιφύλαξε το προσωπικό της Παιανίας και όταν πλησίασα τα αποδυτήρια της Ακαδημίας και είδα την αφίσα μου. Έχουν αναρτήσει οι υπεύθυνοι φωτογραφίες όλων όσοι έχουν ξεκινήσει από τα μικρά τμήματα και έχουν παίξει στην πρώτη ομάδα. Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα».
Η τύχη δυστυχώς όμως τα έφερε έτσι, που η πρώτη συμμετοχή του στην αποστολή, ήταν στο ντέρμπι της ντροπής: «Έναν χρόνο έλειψα από τα κοινά του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά μη νομίζεις ότι και στην Κύπρο δεν υπάρχει φανατισμός. Κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος, όχι μόνο παίκτης, απορρίπτει και καταδικάζει όλα αυτά και εύχεται να βρεθεί λύση. Χρειάζονται βέβαια πολλά και πρώτα απ’ όλα κοινή βούληση. Δεν κάνουμε τίποτα με το να μετατίθενται οι ευθύνες μεταξύ των ομάδων, της πολιτείας, της ομοσπονδίας. Για να βρεθεί λύση, πρέπει να γίνουν θυσίες, ώστε να απολαύσουμε καρπούς. Μόνο έτσι μπορεί να πάει μπροστά το ποδόσφαιρό μας».
Όσο για το ποια θεωρεί ως την καλύτερη στιγμή του με το τριφύλλι στο στήθος; Πολλοί θα περίμεναν το πρωτάθλημα του 2004, αλλά ο ίδιος λέει: «Ίσως θα σου φανεί περίεργο. Βίωσα έντονα συναισθήματα και πήρα τεράστια χαρά που πήραμε το Πρωτάθλημα, και μάλιστα έπαιξα στο ματς, αλλά στην ίδια μοίρα βάζω και τις πορείες στην Ευρώπη. Ζήσαμε μεγάλες χαρές και αξέχαστες στιγμές. Η νίκη στο Σάλκε που ήταν η απαρχή μεγάλων βραδιών, το θρίλερ στη Βαρκελώνη αλλά και η επόμενη χρονιά στο ΟΥΕΦΑ.»