Σε αυτό το σημείο πέρυσι η Μίλαν βύθισε τη Λάτσιο και κατάφερε τελικά να εξασφαλίσει τον άτυπο τίτλο του Χειμερινού Πρωταθλητή. Στην πορεία, η υπέρβαση του συλλόγου επέτρεψε σε όλους με κεκτημένο ενδιαφέρον για τους ‘ροσονέρι’ να ονειρεύονται περισσότερα, όπως το σκουντέτο. Όπως θα εξελίσσονταν τα πράγματα, η Ίντερ τους ξεπέρασε λίγο μετά την Πρωτοχρονιά και δεν κοίταξε ποτέ πίσω, για να ρίξει εντέλει την Γιουβέντους από το θρόνο μετά από χρόνια.
Ενώ ο Στέφανο Πιόλι και η παρέα του εξασφάλισαν τη δεύτερη θέση και την επιστροφή στην κύρια σκηνή της Ευρώπης του ποδοσφαίρου, του UEFA Champions League, η συζήτηση άρχισε να μετατοπίζεται προς το πώς η Μίλαν μπορεί να τοποθετηθεί καλύτερα για να ανταγωνιστεί για έναν τίτλο και να γίνει ξανά παγκόσμια δύναμη. Μέχρι στιγμής αυτή τη σεζόν, η Μίλαν τα πήγε καλά, ξεπερνώντας πολλούς τραυματισμούς κατά τη διάρκεια των βασικών εκτάσεων για να ολοκληρώσει το ημερολογιακό έτος τέσσερις βαθμούς μακριά από την κορυφή της Serie A. Η νίκη της κόντρα στη Ρόμα (3-1) και το διπλό στη Βενετία λίγες μέρες αργότερα (0-3) ήταν η απόλυτη απόδειξη ότι ο Πιόλι έχει διαμορφώσει έναν δυνατό και ισορροπημένο σύνολο που συχνά είναι πιο δυνατό από τις αντιξοότητες.
Αν και δεν μπορεί να παίξει σταθερά λόγω περιοδικών τραυματισμών και διαχείρισης φορτίου, ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς παραμένει μια εξαιρετική δύναμη ικανή να μεταφέρει τον σύλλογο σε φάσεις ύφεσης. Νεαρά ταλέντα όπως ο Ραφαέλ Λεάο και Σάντρο Τονάλι έχουν κάνει μεγάλα βήματα προς τα εμπρός, αποδεικνύοντας ότι πρέπει να τους ανατεθεί περισσότερη ευθύνη και πίστη ως πυλώνες για το έργο. Έπειτα, υπάρχει ο Φικάγιο Τομόρι, ο οποίος, μέσα σε ένα μόλις χρόνο σε ιταλικό έδαφος, έπεσε σαν πάπια στο νερό, αναδεικνύοντας κορυφαίος αμυντικός – και ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες. Ωστόσο, εκτός από τους παίκτες και τα αποτελέσματα, η Μίλαν πρέπει να φιλοδοξεί για περισσότερα το 2022.
Ο Πιόλι πάντως συνεχίζει να βλέπει την Ίντερ ως το φαβορί του φετινού πρωταθλήματος, ενώ η Μίλαν συνεχίζει τη διαδικασία που ξεκίνησε το 2020. «Έχουμε μάθει τόσο από τις θετικές όσο και από τις αρνητικές στιγμές, έχουμε δει επίσης νεότερους παίκτες να φτάνουν σε ένα επίπεδο ωριμότητας που δεν είχαν πριν. Ο Μαξ Αλέγκρι είπε ότι η Ίντερ είναι ξεκάθαρα το φαβορί, είχε απόλυτο δίκιο, καθώς μπορούμε να δουλέψουμε μόνο με τον εαυτό μας με αυτόν τον ενθουσιασμό και την ένταση. Το σημαντικό πράγμα για το στυλ ποδοσφαίρου μας επίσης είναι ότι οι παίκτες απολαμβάνουν τον εαυτό τους».
Η πρόκριση στο Champions League πρέπει πλέον να είναι ο συμβατικός κανόνας και ένας ελάχιστος στόχος, ανεξάρτητα από την ισορροπημένη φύση της Serie A. Η ιστορία και η ευρωπαϊκή καταγωγή της Μίλαν, παρά το γεγονός ότι τερμάτισε στο βυθό του ομίλου της στο Champions League, μιλούν σε έναν σύλλογο πλούσιο σε νικηφόρα παράδοση και κουλτούρα. Για τους περισσότερους συλλόγους, η κατάκτηση της πρώτης τετράδας πρέπει να γιορτάζεται ως τεράστιο επίτευγμα, αλλά η Μίλαν δεν είναι οι περισσότερες ομάδες και δεν θα έπρεπε να είναι ενεργώντας όπως αυτό.
Ο Ιμπραχίμοβιτς είναι ουσιαστικά το μόνο μέλος της τρέχουσας ομάδας που έχει γευτεί τη δόξα μιας σεζόν που κατακτά τρόπαια, αλλά στα 40 του, το σώμα του αρχίζει να τον προδίδει και να φθείρεται. Το έργο δεν μπορεί να συνεχίσει να τίθεται στους ώμους του για να αντεπεξέλθει σε ταραχώδεις καιρούς. Πρέπει να υπάρξει μια περίοδος όπου ο Σουηδός διεθνής μπορεί να διασφαλίσει μια ομαλή μετάβαση και σωστή αποβολή, γνωρίζοντας ότι έκανε τη δουλειά του για να οδηγήσει τον σύλλογο ξανά σε τροχιά. Από τότε που επέστρεψε πριν από δύο χρόνια, ο Ιμπραχίμοβιτς βοήθησε στην αποκατάσταση μιας κουλτούρας νικητών που ήταν τόσο απαραίτητη γύρω από το Σαν Σίρο.