Η ομάδα του Αντρέα Πίρλο ξεκίνησε τη σεζόν με πολλές φιλοδοξίες, αλλά τώρα έχει περιοριστεί στα ελάχιστα που μπορεί να καρπωθεί. Την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ και την κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας στον τελικό της 19ης Μαΐου με την Αταλάντα.
Στην πρώτη του σεζόν στη Γιουβέντους, ο Αντρέα Πίρλο δεν έδειξε έτοιμος να σηκώσει αυτό το «βαρύ» φορτίο που του ανατέθηκε. Η Γιουβέντους συναρμολογήθηκε και αποσυναρμολογήθηκε πολλές φορές, αλλά δεν βρήκε ποτέ μία σωστή βάση, δεν ήταν ποτέ τόσο συμπαγής όπως στο παρελθόν, με κάποιες δηλαδή χαρακτηριστικές ιδιότητες. Η συνέπεια, η αγωνιστικότητα, η καλή αμυντική λειτουργία.
Είναι ορατό ότι οι «μπιανκονέρι» υπό τον Αντρέα Πίρλο, βασίζονται περισσότερο σε μεμονωμένα ταλέντα για να τον βγάλουν από το πρόβλημα, χωρίς να δείχνει ο Ιταλός τεχνικός ότι έχει καμία βεβαιότητα για την τακτική ή το στυλ του ποδοσφαίρου που θέλει να παίξει η ομάδα του. Στην αρχή είχε μιλήσει για «εναλλασσόμενη» τακτική προσέγγιση με τρεις πίσω, που στη συνέχεια θα γινόταν τετράδα, όταν θα έχανε την κατοχή η ομάδα του. Το αποτέλεσμα ήταν σύγχυση… Ποτέ σε αυτές τις 34 αγωνιστικές δεν χρησιμοποίησε τους ίδιους παίκτες στις ίδιες θέσεις.
«Πρωταθλητής» σε αυτό ήταν σίγουρα ο Ντανίλο. Έπαιξε δεξί ή αριστερό μπακ, στο κέντρο της άμυνας, ακόμη και μέσος. Και άλλοι παίκτες όμως έχουν ταλαντευτεί μεταξύ διαφόρων ρόλων. Ο Κιέζα έχει παίξει και στις δύο πλευρές της μεσαίας γραμμής, ο Μπετανκούρ έχει παίξει ως καθαρόαιμο εξάρι, αλλά και ως επιθετικό χαφ, ο Κουλουσέφσκι μετά από ένα καλό ξεκίνημα, «χάθηκε» μέσα στους ρόλους, τα διάφορα πειράματα με τον Μπερναντέσκι απέτυχαν, ο Ραμπιό δεν βρήκε ποτέ έναν συγκεκριμένο ρόλο και γενικά η μεσαία γραμμή αποδείχτηκε δυσεπίλυτο πρόβλημα για τον Αντρέα Πίρλο.
Υποτίθεται ότι η σφιχτή άμυνα θα ήταν η βάση, αλλά στην πράξη, η Γιουβέντους έχει δεχτεί γκολ και στα 16 τελευταία της παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και μόλις 6 φορές στα τελευταία 29 ματς, κράτησε ανέπαφη την εστία της. Επομένως η άμυνα δεν αποδείχτηκε η βάση για το «χτίσιμο» της ομάδας, όπως ήταν τα προηγούμενα χρόνια και εάν το «κάστρο» που προσπάθησε να χτίσει ο Πίρλο καταρρέει, τώρα είναι η ώρα να δημιουργηθούν προσωρινές οχυρώσεις για να σωθούν οι ελάχιστοι στόχοι που απέμειναν.
Βέβαια η εφετινή δεν ήταν μία κανονική σεζόν. Ελάχιστη προετοιμασία, συμπιεσμένο ημερολόγιο που δεν επέτρεπε πολλή δουλειά στην προπόνηση, προβλήματα λόγω κορωνοϊού, οπότε ίσως ο Αντρέα Πίρλο αξίζει να πάρει μία δεύτερη ευκαιρία σε μία νορμάλ χρονιά. Ο Ιταλός τεχνικός φαίνεται ότι τώρα θα πάει σε ένα πιο «κλασικό» 4-4-2 με επιστροφή στα παλιά ασπρόμαυρα όπλα: άμυνα για θωράκιση, συγκέντρωση από τα πρώτα λεπτά, χαρακτήρας.
