Από την ηρωοποίησή του με την Εθνική στο Μουντιάλ στον θρήνο για την απώλεια συμπατριωτών του, το φετινό καλοκαίρι θα μείνει αξέχαστο στον Τιμ Κρουλ.
Ο 26χρονος Ολλανδός τερματοφύλακας, έστω και αν έπαιξε ελάχιστα σε ροή αγώνα στη Βραζιλία, ήταν από τα πρόσωπα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τα δύο πέναλτι που έπιασε μπαίνοντας ως αλλαγή για τη «ρώσικη ρουλέτα» από τον Λούις Φαν Χάαλ στα προημιτελικά με την Κόστα Ρίκα.
Μόλις 12 μέρες όμως μετά την ένδοξη νύχτα στο Σαλβαδόρ, ο τερματοφύλακας της Νιούκαστλ έζησε το άλλο άκρο του φάσματος των συναισθημάτων, λόγω της τραγωδίας της πτήσης MH17, που έπεσε από πυρά στην Ουκρανία, σκορπίζοντας τον θάνατο στους 298 επιβάτες.
Οι 193 από αυτούς ήταν συμπατριώτες του Κρουλ, ενώ δύο ήταν φανατικοί οπαδοί της Νιούκαστλ που ταξίδευαν στη Νέα Ζηλανδία για να δουν την ομάδα τους.
«Πέρασα από τόσο μεγάλες στιγμές στον θρήνο για την απώλεια ζωών. Είναι άρρωστο. Έχω δύο οικογένειες, στην Ολλανδία και στο Νιούκαστλ και επηρεάστηκαν αμφότερες. Ο ένας οπαδός που πέθανε είχε να χάσει ματς 20 χρόνια. Ανατριχιάζω όταν το σκέφτομαι. Μεγάλη τραγωδία. Πέθαναν άνθρωποι που δεν έφταιγαν σε τίποτα, τόσες οικογένειες επηρεάστηκαν, είναι αηδιαστικό όταν το σκέφτεσαι. Δεν βρίσκω καν τις λέξεις για να το περιγράψω», είπε ο Κρουλ, που μερικές μέρες πριν είχε ζήσει την καλύτερη στιγμή της ζωής του με την Εθνική ομάδα:
«Είναι αυτό που ονειρεύεσαι από μικρό παιδί, να πας σε ένα Μουντιάλ. Η εμπειρία δεν με απογοήτευσε, αντίθετα ήταν φανταστική. Ήταν τρελό. όταν κερδίσαμε την Ισπανία στο πρώτο παιχνίδι σκέφτηκα πως ο προπονητής δεν θα άλλαζε ποτέ μία ομάδα που κερδίζει, ώσπου ήρθε εκείνη η στιγμή στον προημιτελικό. Πριν πάμε στο γήπεδο ο προπονητής τερματοφυλάκων μου είπε πως υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να παίξω αν το ματς πήγαινε στα πέναλτι. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως δεν θα γινόταν ποτέ. Τελικά το παιχνίδι ξεκίνησε, είχαμε δοκάρια και χάσαμε τόσες πολλές ευκαιρίες. Άρχισα να το σκέφτομαι όλο και περισσότερο. Όταν μου είπαν να αρχίσω ζέσταμα ήταν κάτι σουρεαλιστικό. Δεν έπρεπε να πω τίποτα σε κανέναν, αλλά άρχισα ζέσταμα και τα υπόλοιπα παιδιά με κοιτούσαν χωρίς να καταλαβαίνουν τι γίνεται. Όταν ήρθε η στιγμή, ήταν το καλύτερο δεκάλεπτο της ζωής μου, μαζί με τη γέννηση της κόρης μου. Ήταν σουρεαλιστικό αλλά για κάτι τέτοιο δουλεύω, για να είμαι σε αυτή τη σκηνή. Στον ημιτελικό ο κόουτς ήθελε να με χρησιμοποιήσει ξανά. Κρίμα που ο Φαν Πέρσι εξουθενώθηκε και έπρεπε να βγει για να μπει ο Χούντελααρ. Ήταν απογοητευτικό που αποκλειστήκαμε».