Η Παρί Σεν Ζερμέν έχει ξοδέψει πάνω από ένα δις ευρώ από τη στιγμή που οι ιδιοκτήτες τους από το Κατάρ ανέλαβαν τον έλεγχο της ομάδας. Είχαν τη μεγάλη φιλοδοξία να κατακτήσουν την Ευρώπη, αλλά στην πορεία κατάλαβαν ότι αυτό δεν είναι μία εύκολη υπόθεση.
«Σκόρπισαν» αφειδώς χρήματα για να αποκτήσουν τους κορυφαίους παίκτες, είχαν κοντά τους κορυφαίους μάνατζερ κι όμως ακόμη ο μεγάλος τους στόχος δεν έχει επιτευχθεί. Μόλις εφέτος κατάφερε η Παρί να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και ενώ τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε περάσει μετά τα προημιτελικά. Πάλι όμως ήρθε η απογοήτευση και η ήττα από τη Μπάγερν. Μετά τους ομίλους απέκλεισε τη Ντόρτμουντ και στη συνέχεια απόλαυσε μία βατή διαδρομή ως τον τελικό, βρίσκοντας απέναντι της, τις άπειρες Αταλάντα και Λειψία. Μοιάζει απίθανο να της ανοίξει ξανά τόσο εύκολος δρόμος. Έτσι, παρόλο που ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να είναι μία πρόοδος για τη γαλλική ομάδα, κινδυνεύει να επιστρέψει στο σημείο μηδέν.
Μπορούν μόνο τα χρήματα να λύσουν το άλυτο πρόβλημα, ειδικά όταν και άλλες πλούσιες ομάδες ανταγωνίζονται για να αποκτήσουν μία «χούφτα» κορυφαίων παικτών κάθε καλοκαίρι ή μήπως ήρθε η ώρα για επαναπροσδιορισμό σχεδίων στη γαλλική πρωτεύουσα;
Όπως προείπαμε, η Παρί Σεν Ζερμέν έχει ξεπεράσει το όριο δαπανών του 1 δις ευρώ, από το 2011, όταν ο κυβερνήτης του Κατάρ Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ Θανί, αγόρασε το 70% της Παρί.
Αποδεικνύεται περίτρανα και στην περίπτωση της Παρί, ότι μία ομάδα καλών «μισθοφόρων» δεν αρκεί για να κάνει τη διαφορά. Το μείγμα ταλέντου και σκληρής δουλειάς της Μπάγερν, επικράτησε τελικά της «λάμψης» των «γοητευτικών» αγοριών της Παρί.
Παρά την πραγματικά καλή δουλειά του Τούχελ που κατάφερε να πείσει τα μεγάλα αστέρια τον Εμπαπέ και τον Νεϊμάρ να δείξουν ομαδικό πνεύμα, όπως ποτέ άλλοτε.
Αλλά η «ψυχή» και η καρδιά αυτής της ομάδας δεν είναι πια στο Παρίσι. Ο Τιάγκο Σίλβα ανήκει πλέον στην Τσέλσι που θα κερδίσει αυτή πλέον την εμπειρία, τον επαγγελματισμό και τις ικανότητες του Βραζιλιάνου. Και η Παρί θα τα χάσει όλα αυτά. Η γαλλική ομάδα «στήθηκε» από το 2012 που αποκτήθηκε ο Τιάγκο Σίλβα γύρω από αυτόν με ποιοτικές αγορές.
Τότε μάλιστα ο πρόεδρος της γαλλικής ομάδας Αλ Κελαϊφί, είχε πει ότι η Παρί απέκτησε «τον καλύτερο αμυντικό στον κόσμο». Προφανώς στα 35 του χρόνια, οι καλύτερες ημέρες του Βραζιλιάνου είναι πίσω. Αλλά η ηγετική του φυσιογνωμία τόσο στο γήπεδο, όσο και στα αποδυτήρια, δύσκολα μπορούν να καλυφθούν. Ο Πρεσνέλ Κιμπεμπέ, δείχνει σημάδια σημαντικής βελτίωσης και ήταν από τους κορυφαίους παίκτες της Παρί στον τελικό. Αλλά χρειάζεται δίπλα του έναν «στρατηγό». Καλά στοιχεία δείχνει και ο Αμπντού Ντιαλό, που στην πρώτη του σεζόν στο Παρίσι μέτρησε 23 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Υπάρχει και ο Μαρκίνιος, αλλά ο Τούχελ προτιμάει να τον χρησιμοποιεί κυρίως ως αμυντικό μέσο.
Ο Τόμας Τούχελ κέρδισε εφέτος τους 80 από τους 104 αγώνες της Παρί (ποσοστό 76%), σάρωσε όλους τους εγχώριους τίτλους, πήγε μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ την ομάδα, κι όμως δεν θεωρούν τα «αφεντικά» του ότι έκανε και τίποτα σπουδαίο. Η καριέρα του στο Παρίσι κρέμεται από μία κλωστή. Θα έχει πιθανότατα άλλη μία ευκαιρία να κατακτήσει την επόμενη σεζόν το Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλιώς θα έχει την τύχη των προκατόχων του Κάρλο Αντσελότι, Λοράν Μπλαν και Ουνάι Έμερι. Η αποτυχία να κερδίσει το μεγαλύτερο έπαθλο του ποδοσφαίρου δεν είναι ανεκτή από τους ιδιοκτήτες. Το Champions League σημαίνει τα πάντα γι΄αυτούς.
Ο Εμπαπέ έχει δεσμευτεί να παίξει και την επόμενη σεζόν στο Παρίσι, αλλά το 2021 τον περιμένουν με ανοιχτή αγκαλιά τόσο η Ρεάλ, όσο και η Λίβερπουλ. Πέρυσι ο Νεϊμάρ αγωνίστηκε σκληρά για την επιστροφή του στη Βαρκελώνη, συνάντησε την οργή των οπαδών της Παρί και οι περισσότεροι πίστευαν ότι μπορεί πάλι να θέσει θέμα μεταγραφής. Τελικά με δηλώσεις του τη Δευτέρα ξεκαθάρισε ότι θα παραμείνει κάτοικος Παρισιού και την επόμενη σεζόν. Καλό νέο αυτό για την Παρί, με τους δύο μεγάλους της άσους στο ρόστερ, μπορεί να υπάρξει μία τελευταία ώθηση προς τον μεγάλο στόχο τη νέα αγωνιστική χρονιά.
Ο Άνχελ ντι Μαρία είναι εξαιρετικός, αλλά πλέον 32 ετών. Κοιτάζοντας το ρόστερ της ομάδας, μόνο ο Κιμπεμπέ έχει περάσει από τις Ακαδημίες του συλλόγου. Το έργο που επιτελείται στην Παρί δεν έχει ταυτότητα. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Πρόβλημα επίσης είναι ότι δεν μπορεί να τεστάρει τις δυνάμεις της και τα όρια της στο γαλλικό πρωτάθλημα, ένας θεσμός που τον έχει στο «τσεπάκι» της πριν ακόμη την έναρξη. Χαλαρά νίκες στο πρωτάθλημα και ξαφνικά μετά από 2-3 ημέρες η τεράστια πίεση του Τσάμπιονς Λιγκ. Λογικά δεν υπάρχει ισορροπία.
Πολλά τα ερωτηματικά λοιπόν για το μέλλον της Παρί. Το Financial Fair Play έχει χτυπήσει την πόρτα των Παριζιάνων. Το αλόγιστο ξόδεμα χρημάτων δεν λειτούργησε. Χρειάζεται η εκπόνηση ενός σχεδίου που θα βασίζεται σε μία ποδοσφαιρική λογική. «Χτίσιμο» μίας ομάδας γύρω από κάποιους παίκτες, σημεία- αναφοράς, πλαισιωμένους από νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Και ένας προπονητής που μπορεί να δουλέψει χωρίς να έχει συνεχώς τη «θηλιά» στο λαιμό του. Η λογική αυτή δεν υπάρχει στην Παρί και δύσκολα θα αλλάξει η πρακτική των ιδιοκτητών. «Τα θέλω όλα τώρα». Αυτό είναι το σύνθημα τους. Με αυτά τα μυαλά λοιπόν δεν βλέπω ότι θα φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης. Η φανέλα της δεν θα γίνει ποτέ «βαριά» και κάθε χρόνο θα αναζητά τον υπαίτιο της αποτυχίας. Τον προπονητή δηλαδή…