Ο Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν έχει δώσει στα τρία του σκυλιά τα ονόματα των τόπών όπου έζησε τους μεγαλύτερους προπονητικούς του θριάμβους. Δεν αποκλείεται όμως σύντομα να αποκτήσει έναν τέταρτο για να τον ονομάσει «Βραζιλία».
Ο 64χρονος τεχνικός, ο οποίος λέγεται πως είναι μακρινός συγγενής του θρυλικού αμερικανού ηθοποιού Γκρέγκορι Πεκ, είναι σήμερα ο δημοφιλέστερος Κολομβιανός. Ναι, δεν πρόκειται για συντακτικό λάθος, ο ομοσπονδιακός προπονητής των «καφετέρος» έγινε πολίτης Κολομβίας τιμής ένεκεν από την κυβέρνηση, όταν εξασφάλισε την πρώτη συμμετοχή της Εθνικής ομάδας της χώρας σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου από το 1998. Αν ήθελε, θα μπορούσε να γίνει ακόμα και πρόεδρος της χώρας. Η ημέρα της νικης της Κολομβίας επί της Ουρουγουάης στους «16» του Μουντιάλ συνέπεσε με τις προεδρικές εκλογές και το όνομά του εμφανίστηκε σε περίπου 400.000 ψηφοδέλτια, αν και φυσικά δεν ήταν υποψήφιος!
Όλα αυτά, αποτελούν την έστω και καθυστερημένη δικαίωση ενός ανθρώπου που στα περισσότερα από τα 64 χρόνια της ζωής του, είχε μάθει να είναι αουτσάιντερ.
Προερχόμενος από μία οικογένεια Ουκρανοεβραίων μεταναστών, ο Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν Κρίμεν, λόγω καταγωγής είχε πάντα δυσκολίες να γίνει αποδεκτός στην κοινωνία της Αργεντινής, με το ποδόσφαιρο να αποτελεί την διέξοδό του. Σαν παίκτης αγωνιζόταν στη θέση του μέσου και έπαιξε στην Αρχεντίνος Τζούνιορς, πριν έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την μετέπειτα «δεύτερη πατρίδα» του, Κολομβία, παίζοντας με την Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν.
Η καριέρα του πήρε άδοξο τέλος στα 28 λόγω τραυματισμού και έτσι αποφάσισε να ακολουθήσει καριέρα προπονητή, συνδυάζοντας τη δουλειά με τα πιτσιρίκια ομάδων όπως οι Τσακαρίτα και οι Αρχεντίνος Τζούνιορς με διάφορες άλλες δουλειές, όπως αυτή του οδηγού ταξί.
Δουλεύοντας για πάνω από δέκα χρόνια με πιτσιρικάδες, το 1994 – τη χρονιά που η Κολομβία συγκλονίστηκε από τη δολοφονία του Αντρές Εσκομπάρ μετά το Μουντιάλ των ΗΠΑ -, ανέλαβε την ομάδα U20 της Αργεντινής, που απόλαυσε με αυτόν την πιο επιτυχημένη περίοδο στην ιστορία της. Τα πιτσιρίκια της «αλμπισελέστε», αναδείχτηκαν πρωταθλητές κόσμου τρεις φορές, το 1995 στο Κατάρ, το 1997 στη Μαλαισία και το 2001 στην Αργεντινή. Εξ’ου και τα ονόματα των τριών σκυλιών του, «Κατάρ», «Μαλαισία» και «Αργεντινή».
Παρ’ όλα αυτά, όταν το 2004 η ομοσπονδία της Αργεντινής αποφάσισε να του δώσει τα ηνία της ανδρικής ομάδας εν’ όψει Μουντιάλ 2006, πολλοί τον κοίταξαν με μισό μάτι, ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος που τον προσέλαβε, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Χούλιο Γκροντόνα. «Στους Εβραίους δεν αρέσει όταν τα πράγματα δυσκολεύουν», ήταν μία από τις εκφράσεις
του που θεωρήθηκε ρατσιστικό «καρφί» για τον ομοσπονδιακό.
Έχοντας εναντίον του τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του αργεντίνικου ποδοσφαίρου (τον Γκροντόνα, τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 1978 Μενότι, αυτόν του 1986 Μπιλάρδο, ακόμα και τον Μαραντόνα), ο Πέκερμαν οδήγησε την Αργεντινή σε μία κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή πορεία, που τερματίστηκε στους «8» από την οικοδεσπότρια Γερμανία στα πέναλτι. Τα παραπάνω «ιερά τέρατα» του την έπεσαν γιατί έβγαλε τον Μέσι και γιατί δεν προτίμησε τον Ζανέτι, οπότε οι μέρες του μετά το Μουντιάλ στην Εθνική ήταν μετρημένες. Το γήπεδο που φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Χίτλερ του 1936, φιλοξένησε και το κύκνειο άσμα του εβραϊκής καταγωγής προπονητή στην «αλμπισελέστε». Λίγες μέρες μετά παραιτήθηκε και έπειτα από μερικά περάσματα από τις μεξικανικές Τολούκα και Τίγκρες, μετακόμισε στην Κολομβία το 2012 για να διασώσει την προσπάθεια των «καφετέρος» να προκριθούν στο Μουντιάλ 2014. Τότε η Κολομβία ήταν 35η στο FIFA Ranking, όμως διέθετε μία γενιά με δυνατότητες να επισκιάσει αυτή της δεκαετίας του 1990, που είχε πρωταγωνιστές τους Βαλντεράμα και Ιγκίτα.
Ο «El Profesor» («ο καθηγητής»), ήταν ακριβώς αυτό που χρειάζονταν οι ταλαντούχοι αλλά απείθαρχοι και ενθουσιώδεις Κολομβιανοί. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, οργανωτικός, που ξέρει να παίρνει το 100% από το ταλέντο που έχει στη διάθεσή του, χάρη στις δεκαετίες που πέρασε προπονώντας πιτσιρικάδες. Η ωριμότητα ήταν πάντα κάτι που έλειπε από τις ομάδες της Κολομβίας, εκεί που πάντα κυριαρχούσαν οι «τρελοί» όπως ο Ιγκίτα. Με τον Πέκερμαν, όμως οι Κολομβιανοί ωρίμασαν απότομα.
Ο έμπειρος τεχνικός, πειραματιζόμενος με διάφορα σχήματα, κατάφερε να οδηγήσει τους Κολομβιανούς στο Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια, όλα όμως φάνηκαν να καταστρέφονται όταν το «υπερόπλο» της ομάδας, ο Ραδαμέλ Φαλκάο υπέστη ρήξη χιαστών σε ματς Κυπέλλου Γαλλίας λίγους μήνες πριν από το Μουντιάλ. Μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν ικανή να διαλύσει ψυχολογικά παλαιότερες ομάδες της Κολομβίας, όχι όμως και αυτή του Πέκερμαν, όχι όσο υπήρχαν στην ομάδα παίκτες όπως ο Τζέιμς Ροντρίγκες.
Έχοντας στερηθεί των υπηρεσιών του Φαλκάο, ο Πέκερμαν έδωσε στον πιτσιρικά τον ρόλο του ηγέτη. Αποτέλεσμα, να μας «χαρίσει» ίσως τον καλύτερο παίκτη μέχρι στιγμής στο Παγκόσμιο Κύπελλο και τον σκόρερ του πιο ωραίου γκολ μέχρι τώρα, εκείνου του ασύλληπτου βολέ απέναντι στην Ουρουγουάη του καλού φίλου του Πέκερμαν, Όσκαρ Ουάσινγκτον Ταμπάρες.
Επόμενη αποστολή για τον «καθηγητή», να πετάξει εκτός Μουντιάλ τη διοργανώτρια Βραζιλία και να φέρει τους «καφετέρος» για πρώτη φορά στα ημιτελικά, ένα βήμα δηλαδή πριν από το απόλυτο όνειρο, δύο νίκες πριν από τον παγκόσμιο τίτλο και την απόκτηση ενός τέταρτου σκύλου…