Ο παλαίμαχος διεθνής επεσήμανε τα τεράστια προβλήματα που αναμένεται ν’ αντιμετωπίσουν σύλλογοι, αθλητές και προπονητές, ενώ εμφανίστηκε αρνητικός στο ενδεχόμενο να ξεκινήσουν κάτω από αυτές τις συνθήκες τα πρωταθλήματα :
“Καταλαβαίνω ότι υπάρχει πίεση από χορηγούς, αθλητές, προπονητές ακόμα και φιλάθλους, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω πως θα ξεκινήσουν οι αγώνες. Δεν ξέρω τι θα συμβεί, αν αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και βρεθεί θεραπεία για τον ιό, αλλά τώρα που μιλάμε το βλέπω δύσκολο”.
-Κάτι ακούω για τον Ιούλιο, ισχύει;
“Δε νομίζω ότι είναι εφικτό, διότι θα έχουν περάσει τέσσερις ολόκληροι μήνες από τη στιγμή που έγινε η διακοπή. Μακάρι να ξαναμπούμε στα γήπεδα έστω και το καλοκαίρι, αλλά δεν το βλέπω πιθανό. Πρόβλεψη μου ότι έτσι θα τελειώσουν οι εγχώριες διοργανώσεις και από Σεπτέμβρη βλέπουμε”.
-Όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα θα υπάρξουν μεγάλες αλλαγές;
“Δεν μπορώ να προβλέψω και πολλά πράγματα αυτή τη στιγμή. Σού είπα ότι βρισκόμαστε σε δύσκολη φάση που δεν έχουμε ξαναζήσει. Θεωρώ ότι μόλις τελειώσει η κρίση θα μπούμε σε αχαρτογράφητα νερά. Ύστερα από το τέλος της πανδημίας δεν γνωρίζω αν θα υπάρχουν παράγοντες με όρεξη και κουράγιο για να ξοδεύουν τα χρήματα τους για το μπάσκετ”.
Παρακολούθησες αγώνες από το εφετινό πρωτάθλημα;
“Ναι αλλά δε σου κρύβω ότι δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός”
Θεωρείς ότι έχει πέσει το επίπεδο;
“Από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση τελείωσαν οι καλές εποχές για το ελληνικό μπάσκετ. Αν δεν υπήρχαν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, οι Αγγελόπουλοι του Ολυμπιακού και ο Μάκης Αγγελόπουλος της ΑΕΚ, ίσως να είχε μπει λουκέτο. Καλή προσπάθεια κάνουν και στον Προμηθέα, αλλά θα φανεί σε βάθος χρόνου αν θα έχει επιτυχία αυτό το εγχείρημα. Δυστυχώς η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια”.
Πιστεύεις ότι έζησες την καλύτερη εποχή του ελληνικού μπάσκετ;
“Δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή που ζούμε. Θυμάμαι με νοσταλγία αγώνες από την εποχή που έπαιζα. Γήπεδα με πολύ κόσμο, θέαμα, ξένους παίκτες που έκαναν τη διαφορά και τεράστιο ανταγωνισμό”.
-Σε μια περίοδο έδιναν μάχη για τον τίτλο επτά τουλάχιστον ομάδες
“Σωστά, τότε Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής και Πανιώνιος έφταναν στο νήμα όλοι μαζί, ενώ υπήρχε ο δυνατός Απόλλωνας Πάτρας και γενικά ομάδες που δεν το έβαζαν κάτω.Αναρωτιέμαι που βρίσκονται σήμερα πολλά ιστορικά σωματεία, δηλαδή Σπόρτιγκ, Πανελλήνιος, Παγκράτι και Μαρούσι.”
-Τι πήγε στραβά και αυτή η μαγεία χάθηκε;
“Έπαιξε σημαντικό ρόλο η οικονομική κρίση. Επίσης οι μεγάλοι σύλλογοι της Θεσσαλονικής αποδυναμώθηκαν και το πρωτάθλημα έχασε το ενδιαφέρον του.”
-Ο μεγάλος αριθμός ξένων έπαιξε κάποιο ρόλο ;
“Αρνητικό θα έλεγα. Ο υπερβολικός αριθμός ξένων, αλλά και, κοινοτικών έκοψε το δρόμο σε πολλούς ταλαντούχους νεαρούς.Το μπάσκετ άλλαξε δραματικά τα τελευταία χρόνια με την έλευση παικτών αμφιβόλου αξίας. Στη δική μας εποχή τα σωματεία είχαν μόνο δυο ξένους, αλλά πολύ ποιοτικούς που έκαναν τη διαφορά “.
-Γιατί αρμόδιοι από την ομοσπονδία, ή τον ΕΣΑΚΕ δεν έκαναν κάτι για να προστατέψουν το προιόν;
“Ίσως δεν είχαν διαφορετική επιλογή. Έπρεπε να ακολουθήσουμε την υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία, όμως δεν έβαλε όρια. Οι μεγάλες ομάδες ήθελαν, φάιναλ φορ, διακρίσεις που πολύ δύσκολα έρχονται όταν δεν έχεις γεμάτα ρόστερ, με παίκτες έτοιμους, ποιοτικούς και με εμπειρία. Από ένα σημείο και ύστερα δεν υπήρχε χώρος για τα δικά μας παιδιά που μοιραία δεν έπαιρναν χρόνο συμμετοχής”
Τι θα μπορούσαν να κάνουν και δεν έκαναν;
“Ίσως να επιβάλουν ένα κανονισμό ώστε να παίζουν υποχρεωτικά στην πεντάδα δυο Έλληνες παίκτες. Μιλάμε βέβαια για τις εγχώριες διοργανώσεις”.
-Υπάρχουν στη χώρα μας ταλέντα όπως τα προηγούμενα χρόνια;
“Φυσικά, αλλά δεν σου κρύβω ότι δεν έχουν τη ίδια δίψα και τον τσαμπουκά που είχαμε εμείς. Δεν γυαλίζει το μάτι τους. Ίσως πάλι και να μην δουλεύουν όσο χρειάζεται. Πάντως ταλέντο υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στην Ελλάδα. Απλά πρέπει να διαχειριστούμε σωστά την κατάσταση, να διορθώσουμε κάποια λάθη”.
-Πολλοί φίλοι του μπάσκετ, υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσα στη δική σας εποχή και αυτή που ζούμε τώρα :
“Ίσως έχουν δίκιο, αφού υπήρξε μια περίοδος που σε συλλογικό επίπεδο είχαμε μεγάλες επιτυχίες. Η δική μου γενιά πρόλαβε και έπαιξε με προσωπικότητες όπως ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Φασούλας. Αργότερα εμείς παραδώσαμε τα σκήπτρα σε μια άλλη φουρνιά ταλαντούχων παικτών, (Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Ντικούδης Χατζηβρέτας). Αυτά τα παιδιά κατέκτησαν το χρυσό στο ευρωπαικό πρωτάθλημα, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια “
-Οι ξένοι που έρχονταν τότε στην Έλλαδα έκαναν τη διαφορά;
“Τις περισσότερες φορές ναι, αφού εκείνα τα χρόνια υπήρχε χρήμα. Ήρθαν στην χώρα μας μεγάλα ονόματα. Ο κόσμος απολάμβανε θέαμα γιατί ορισμένοι από αυτούς, ήταν θεαματικοί παίκτες. Βέβαια και εμείς οι ίδιοι χαιρόμασταν που παίζουμε μαζί τους. Δεν είναι μικρό πράγμα να είσαι συμπαίκτης, ή αντίπαλος του Ράτζα, του Μποντίρογκα, ή του Ντομινίκ”.
-Έχει πλησιάσει καθόλου το ευρωπαικό μπάσκετ το ΝΒΑ;
“Το μπάσκετ έχει αλλάξει και βλέπουμε πολύ δυνατές ομάδες στην ευρωλίγκα. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια η ψαλίδα κλείνει, αν και το ΝΒΑ δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε με τους δεκάδες σούπερσταρ”.
-Πως περνάς το χρόνο σου πλέον;
“Ασχολούμαι με τις δυο ακαδημίες μου σε Κορωπί και Σχηματάρι. Εργάζομαι αρκετές ώρες με τα παιδιά και θέλω να τα βοηθήσω. Προσπαθώ επίσης να δημιουργήσω ένα αξιοπρεπές καμπ, ώστε να καταφέρουν πολλά παιδιά δίχως κόστος να ασχοληθούν σοβαρά με το άθλημα που τους αρέσει. Τονίζω και πάλι χωρίς κόστος, γιατί από το καλοκαίρι αρκετοί γονείς θα αντιμετωπίσουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα εξ αιτίας της κρίσης που θα δημιουργήσει η πανδημία”
-Κάτι τελευταίο Νίκο, θα μπορούσε να εμφανιστεί ξανά στα ελληνικά γήπεδα ένας Γκάλης ;
“Ο Γκάλης ήταν ένας και μοναδικός” !