Στην επίθεση πέρασε ο ΠΑΟΚ κάνοντας λόγο για “παραμύθι περί εύνοιας από τη διαιτησία” που “έχουν στήσει και συντηρούν εχθροί”.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της διοίκησης της ΚΑΕ ΠΑΟΚ:
«Αυτό το παραμύθι περί ευνοϊκής μεταχείρισης του ΠΑΟΚ, το οποίο διαπιστώνουμε ότι με χαρά έχουν στήσει και συντηρούν εχθροί, αλλά και… φίλοι, να σταματήσει. Δεν μιλήσαμε μετά από ήττες της ομάδας. Ίσως θα έπρεπε να το είχαμε κάνει από νωρίς, αλλά προτιμήσαμε τη σωστή κατ’ εμάς τακτική των ήπιων τόνων. Πρώτα το άθλημα.
Δεν μιλήσαμε μετά από νίκες. Εκεί θα ήταν πιο εύκολο να το κάνουμε, αλλά το μπάσκετ είναι προτεραιότητα. Το πιστεύουμε…
Μέχρι εδώ όμως… Πριν από όλα είναι ο ΠΑΟΚ. Τώρα μιλάμε εμείς.
Ξεκινώντας από τον χθεσινό αγώνα στην Πάτρα. Θα τα πούμε (ξανά) για να γίνουν αντιληπτά από όλους… Ξεκίνημα αγώνα με 1-7 φάουλ, «τιμωρία» για την ομάδα που παίζει νωθρά στην άμυνα, πλεονέκτημα για την ομάδα που πρεσάρει σε όλο τα γήπεδο και πηγαίνει για βολές από το τρίτο λεπτό. Αποτέλεσμα; 9-2 οι βολές από το πρώτο δεκάλεπτο, φορτωμένοι με φάουλ οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Η συνέχεια; Καλάθι του Jackson και πεντακάθαρο φάουλ που όχι μόνο δεν καταλογίστηκε, αλλά μετατράπηκε σε αναίτια τεχνική ποινή σε βάρος του ΠΑΟΚ και για να συμπληρωθεί το απαραίτητο παζλ του πρώτου ημιχρόνου; Ανύπαρκτο αντιαθλητικό φάουλ εφεύρεση (του Krubally στον Milosevic) και ξεκάθαρο επιθετικό (του Γκίκα στον Jones) που μετατράπηκε σε αμυντικό και έφερε την δεύτερη τεχνική ποινή. Κάπως έτσι δεν χρειάστηκε να κάνει πράξη ο πρώτος διαιτητής του αγώνα την «απειλή» του πως «δεν θα τελειώσει το παιχνίδι εάν συνεχίσουμε έτσι στο δεύτερο ημίχρονο». Μα το παιχνίδι το είχαν τελειώσει με μαεστρία από το πρώτο ημίχρονο.
Τελικά αποδεικνύεται ότι ο διαιτητής που βλέπει ότι θέλει και ακούει ότι θέλει, δεν λειτουργεί ως απλός άνθρωπος (για να μπουν στην εξίσωση και τα ανθρώπινα λάθη), ούτε καν σαν άρχοντας του αγώνα, αλλά ως Θεός. Και με μία εκτός λογικής εφαρμογή των… δικών του κανονισμών, αποβάλει τον μάνατζερ του ΠΑΟΚ και δεν του επιτρέπει να κάτσει στον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο. Έτσι, χωρίς καμία εξήγηση. Αποφασίζω, διατάσσω και δεν δίνω σε κανέναν λογαριασμό. Όλα καλά κύριοι της ΚΕΔ;
Τα συγχαρητήρια στους αντιπάλους μας τα δώσαμε, από την πρώτη στιγμή. Τα άξιζαν. Μακάρι οι διαιτητές να περνούσαν απαρατήρητοι αλλά δεν το κάνουν. Τώρα τελευταία το φαινόμενο έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Είμαστε υποχρεωμένοι πλέον να ασχοληθούμε σοβαρά.
Όπως δεν κάναμε μετά την καθαρή ήττα στο Λαύριο (για την οποία αναλάβαμε τις ευθύνες μας και φάνηκε κι από τα αποτελέσματα που ακολούθησαν), αλλά τι συνέβη στο ξεκίνημα του αγώνα; Ασχολήθηκε κανείς από τους υπεύθυνους της ΚΕΔ με την άνιση κατανομή των σφυριγμάτων και των βολών που στο 36ο λεπτό ήταν 32-10 ή το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να σπεύδουν να μπουν στα αποδυτήρια των διαιτητών για να τους μαλώσουν μετά από νίκη του ΠΑΟΚ;
Όλα καλά και στη Λάρισα; Δέχθηκε ο ΠΑΟΚ 101 πόντους και όλα κρύφτηκαν πίσω από την μέτρια απόδοση της ομάδας; Και τα υπερβολικά φάουλ και η ανισομερής κατανομή των βολών στο ξεκίνημα του αγώνα;
Αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στις ήττες…
Στην Αμαλιάδα, με το ζόρι να γίνει ανατροπή. Τρεις φορές τρίποντο και φάουλ; Δίποντα που μετρούν χωρίς δεύτερη σκέψη για τρίποντα; Πέφτουν τα φώτα και συνεχίζεται κανονικά ο αγώνας;
Όλα καλά κύριοι της ΚΕΔ;
Μία εβδομάδα μετά, ξεκάθαρη νίκη επί της ΑΕΚ και με 21 πόντους διαφορά, όση περίπου και η διαφορά στις βολές (13-31). Όχι σε βάρος των ηττημένων, αλλά σε βάρος των νικητών. Ήμαρτον…
Τα ίδια και στον αγώνα με τον Ολυμπιακό: 18-34 οι βολές, σχεδόν διπλάσιες για τον αντίπαλο που κυνηγούσε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα στο σκορ…
Δεν θέλουμε το 100-0. Απαιτούμε όμως το 50-50.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως θα κατακτήσουμε το πρωτάθλημα ή την 2η θέση όταν δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι. Ακόμη κι αυτή την 3η θέση όταν την κατακτήσαμε, τρεις φορές τα τελευταία επτά χρόνια, δεν το κάναμε μέσα από αλλοτρίωση συνειδήσεων. Δεν είναι αυτός ο ΠΑΟΚ. Δεν το κάναμε ποτέ στην ιστορία μας και δεν θα το πράξουμε ούτε τώρα.
Επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο. Αυτόν που δεν φέρνει αμέτρητα κλικ και δεν λαϊκίζει. Διαλέξαμε όμως και τον δρόμο που μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία μίας σταθερής βάσης και θα μπορεί να προσφέρει σύντομα και ένα πραγματικό όραμα, μέσα από τον ελληνικό κορμό της ομάδας μας. Του ΠΑΟΚ που σήμερα τροφοδοτεί με τέσσερις (και εν δυνάμει πέντε) διεθνείς αθλητές την Εθνική ομάδα των ανδρών. Ας μην το ξεχνά κανείς αυτό… Ένα χτύπημα συμπάθειας στην πλάτη δεν μας αρκεί. Ούτε μας παραπλανά για αυτό που ακολουθεί συνήθως και είναι χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Τέρμα τα καλά παιδιά.
Τον ίδιο σεβασμό που δείχνουμε εμείς, απαιτούμε να δείχνουν και όλοι οι φορείς του μπάσκετ προς εμάς. Πιστεύουμε πολύ στους Έλληνες παίκτες μας, επενδύουμε χωρίς δεύτερη σκέψη σε ένα καλύτερο μέλλον με βάση αυτά τα παιδιά, που στην πλειοψηφία τους αποτελούν και το μέλλον του Ελληνικού μπάσκετ.
Θέλετε να αλλάξουμε πρακτική σε όλα; Είμαστε έτοιμοι…»