Δεν “έφυγε” από τη ζωή απλά ένας από τους καλύτερους πιλότους της Formula1, “έφυγε” μία από τις πλέον εμβλιματικές φιγούρες του Παγκοσμιου μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Ο Νίκι Λάουντα, το πρωί της Τρίτης, 21 του Μάη ξεκίνησε για το “μεγάλο ταξίδι”.
Ταλαιπωρημένος αρκετά, κουρασμένος με την υγεία του που βρισκόταν σε κακή κατάσταση καιρό τώρα, τόσο που για πολλούς ήταν θέμα χρόνου να έρθει το τέλος.
Βέβαια αυτή η άποψη υπήρξε και το 1976 ύστερα από το τρομακτικό του ατύχημα στο Νιρμπουργκρινγκ.
Ο τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (1975, 1977, 1984), αγαπούσε τον χώρο των αγώνων ταχύτητας τόσο πολύ που θυσίασε τις σχέσεις του με την οικογένειά του, η οποία ήταν κάθετα αντίθετη με το όνειρο του νεαρού τότε Νίκι.
Ο Αυστριακός καταγόταν από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων που στο μυαλό τους δεν είχαν ταιριάξει τον Νίκι με τα γρήγορα αυτοκίνητα, αλλά με κάτι πολύ πιο κοντά στα δικά τους στάτους. Όμως ο νεαρός και ατίθασος Λάουντα είχε πάρει την απόφασή του. Θα κατακτούσε τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Η πρώτη του επαφή με αγωνιστικό αυτοκίνητο ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με ένα Mini Cooper. Στη συνέχεια, όπως οι περισσότεροι, μεταπήδησε στη Formula Vee, ενώ οδήγησε Porsche και Chevron.
Η ανάγκη του για κάτι ακόμη μεγαλύτερο, τον ωθεί να πάρει τραπεζικό δάνειο 30.000 βρετανικών λιρών, ώστε να μπει στη νεοφώτιστη ομάδα της March και στο πρωτάθλημα της Formula 2. Ο Λάουντα δείχνει τις ικανότητες του και γρήγορα πέρασε στην ομάδα της F1. Το 1972 οδήγησε για την ομάδα της March στην F1. Η διαφορά ανάμεσα στην F2 και την F1 ήταν μεγάλη, αλλά προς το χειρότερο, καθώς τα μονοθέσια της F2 της March ήταν πολύ καλά, στην F1 είχαν θέματα.
ο Λάουντα είχε κερδίσει το ενδιαφέρον και την συμπάθεια του ιδιοκτήτη της ομάδας, Ρόμπιν Χερντ, όμως η σεζόν ήταν καταστροφικό για τη March.
Ο Λάουντα έφτασε στα όριά του. Οικονονικά ήταν πλέον στα όρια της καταστροφής. Προσπαθεί να πείσει τις τράπεζες να του χορηγήσουν νέο δάνειο ώστε κάνει μία τελευταία προσπάθεια να ορθοποδήσει και να καταφέρει να ξεχρεώσει και τα προηγούμενα χρέη του. Η κατάστασή του ήταν τόσο δύσκολη που πέρασε από το μυαλό του ακόμη και η αυτοκτονία. Ύστερα από αρκετές πιέσεις τελικά πήρε ένα ακόμη τραπεζικό δάνειο έτσι ώστε να αγοράσει μια θέση στην ομάδα της BRM το 1973. Η BRM δεν ήταν η ομάδα που θα διεκδικούσε κάτι αλλά ο Λάουντα οδηγούσε καταπληκτικά.
Πέρα από το ταλέντο ο Νίκι είδε επιτέλους την τύχη να του χαμογελά. Ο συνοδηγός του στην ομάδα, Κλέι Ρεγκατσόνι, φεύγει το 1974 με συμβόλαιο για τη μεγάλη Ferrari. Ο ιστορικός ιδιοκτήτης της ιταλικής φίρμας Έντσο Φεράρι, είχε δει τον Λάουντα να οδηγά, αλλά ήθελε και την γνώμη του Κλέι για την γενικότερη παρουσία του στην ομάδα. Ο Ιταλοελβετός οδηγός μίλησε με τα καλύτερα λόγια, κάτι που έδωσε στον Λάουντα την ευκαιρία της ζωής του. Υπέγραψε συμβόλαιο με τόσα χρήματα που κατάφερε πολύ γρήγορα να βγάλει από πάνω του τα χρέη που είχαν «μαυρίσει» την ζωή του.
Ο μεγάλος αντίπαλος του Νίκι Λάουντα ήταν ο Τζέιμς Χάντ, δύο εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες αλλά και οδηγοί. Οι δυο τους μάχονταν για τον Παγκίσμιο τίτλο. Στο GP του Νιρμπρουγκρινγκ την 1η Αυγούστου έμελε να σημαδέψει για πάντα την ζωή του Αυστριακού οδηγού. Οι καιρικές συνθήκες ήταν κακές. Έβρεχε πολύ και οι οδηγοί δεν ήταν σε διάθεση να αγωνιστούν για λόγους ασφαλείας. Ο Λάουντα είχε κερδίσει τον αγώνα το 1975 και ο Χάντ ήθελε οπωσδήποτε τη νίκη το 1976. Εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών, αλλά και της μορφολογίας της πίστας (παντού μπάρες και πολύ στενή πίστα, που δεν άφηνε περιθώριο να αποφύγει ένα αυτοκίνητο ένα άλλο που θα είχε μείνει στην πίστα) ο Λάουντα ζητά από τους υπόλοιπους πιλότους να μην δεχθούν να γίνει ο αγώνας. Η απόφαση μπήκε σε ψηφοφορία. Ο Χάντ θα ψηφίσει υπέρ της διεξαγωγής του αγώνα.
Άλλη μία ένταση μεταξύ τους. Ο αγώνας ξεκινά και ο Λάουντα και ο Χαντ είναι δίπλα, δίπλα. Όμως μόλις στον 2ο γύρο του αγώνα γίνεται γνωστό πως σε κάποιο σημείο της πίστας έχει συμβεί κάποιο ατύχημα.
Από την κινητικότητα όλοι καταλαβαίνουν πως κάτι πολύ σοβαρό έχει συμβεί. Ανακοινώνεται πως ο οδηγός που είχε το ατύχημα ήταν ο Νίκι Λάουντα. Με ταχύτητα κοντά στα 195χλμ την ώρα ο Λάουντα έχασε τον έλεγχο της Ferrari, χτύπησε στις μπαριέρες και ύστερα από πολλές περιστροφές σταματά στη μέση της πίστας. Ο πρώτος οδηγός που περνά από το σημείο είναι ο Γκάι Έντουαρντς με Hesketh, χωρίς να χτυπήσει πάνω στο μονοθέσιο του Λάουντα που είχε πλέον τυλιχτεί στις φλόγες. Ο δεύτερος οδηγός όμως δεν είναι το ίδιο τυχερός, ο Μπρετ Λάνγκερ δεν προλαβαίνει να αποφύγει τον Λάουντα και πέφτει με πολλά χιλιόμετρα επάνω του. Πλέον τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για τον Λάουντα και θα γίνονταν χειρότερα όταν ο Χάραλντ Ερτλ με Hesketh έπεσε επάνω και στα δύο μονοθέσια.
Οι δύο οδηγοί βγαίνουν από τα αυτοκίνητά τους και παλεύουν να σώσουν τον Λάουντα ο οποίος έχει αρχίσει να καίγεται καθώς το κράνος του δεν είναι πια στη θέση του.
Ο Λάουντα φεύγει από την πίστα με ασθενοφόρο για το νοσοκομείο του Μάνχαϊμ. Έξι γιατροί με ειδικότητα στα βαριά εγκαύματα και 34 νοσοκόμες είναι ετοιμοπόλεμοι για κρατήσουν στην ζωή τον Αυστριακό οδηγό.
Ο ίδιος έλεγε μετά από χρόνια: «Οι γιατροί είχαν απελπιστεί και τρεις μέρες μετά την εισαγωγή μου, έφεραν έναν παπά να με διαβάσει. Τον άκουγα να μιλάει λατινικά. Αυτό δεν ήταν καλό, ποτέ δεν είναι καλό. Ήθελα να του φωνάξω να σκάσει γιατί δεν είχα σκοπό να πεθάνω». Οι γιατροί ήταν απαισιόδοξοι. Ο Λάουντα είχε υποστεί σοβαρά εγκαύματα στα χέρια και στο κεφάλι, είχε σπασμένη κλείδα και κατάγματα στο πρόσωπο και στα ζυγωματικά.
Η σύζυγός του, Μαρλέν, ήταν στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή. Ήξερε την σοβαρότητα του ατυχήματος και της κατάστασης του άντρα της. Οι γιατροί της είπαν πως όχι απλά να είναι προετοιμασμένη για το χειρότερο, αλλά να ξεκινήσει τις ετοιμασίες, διότι πίστευαν πως ήταν θέμα χρόνου ο Λάουντα να πεθάνει.
Ο Αυστριακός όμως ήταν αποφασισμένος να ζήσει, αλλά και να επιστρέψει στις πίστες. Έξι εβδομάδες μετά θα είναι όρθιος και θα ετοιμάζεται να αγωνιστεί. Οι πόνοι είναι φριχτοί. Το κράνος είναι τρομερά επώδυνο για τα τραύματα που είχε. Ενώ από την φωτιά ο Λάουντα δεν είχε βλέφαρα. Ο αγώνας ήταν υπό βροχή και τα νερά έμπαιναν στα μάτια του. Δεν μπορούσε να οδηγήσει. Σταμάτησε, αλλά στους επόμενους αγώνες έλαβε μέρος κανονικά. Φορούσε πάντα καπέλο για να μην φαίνονται οι ουλές στο κρανίο του, κάτι που τελικά του απέφερε πάρα πολλά χρήματα, καθώς εταιρίες έδιναν μάχη για να χορηγήσουν το… κεφάλι του, δηλαδή για το ποια θα δώσει καπέλο για να το φοράει ο Λάουντα.
Ο Νίκι ήταν τόσο πεισματάρης που το 1984 οδήγησε όπως παλιά, όπως τότε, πριν το ατύχημα και επέστρεψε στους τίτλους.
Ήταν και πάλι Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Η κόντρα του Νίκι Λάουντα με τον Τζέιμς Χαντ για τον τίτλο του 1976 έγινε μια υπέροχη ταινία που αξίζει κάποιος να δει. Το “Rush” είναι ένα βιογραφικό αθλητικό δράμα σε σκηνοθεσία Ρον Χάουαρντ και σε σενάριο Πίτερ Μόργκαν. Αφορά τη διαμάχη του Αυστριακού με τον γόη της εποχής και ταλαντούχο Βρετανό πιλότο, Τζέιμς Χαντ. Πρωταγωνίστησαν οι Κρις Χέμσγουορθ ως Χαντ και Ντάνιελ Μπρουλ ως Λάουντα. Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2013 και προβλήθηκε επίσης στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 και κέρδισε δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα.
One of the greatest rivalries of all-time and one of the greatest friendships.
Niki Lauda and James Hunt.
— BBC Sport (@BBCSport) May 21, 2019