Αλήθεια πως αποτυπώνονται τόσο έντονα συναισθήματα μέσω του λόγου; Υπάρχουν λέξεις που μπορούν να αποδώσουν την υπέρμετρη χαρά, την υπερηφάνεια, τη συγκίνηση; Όπως και να χει, αρκετοί το προσπάθησαν στο Ευρωμπάσκετ του ’87 και εμείς είμαστε εδώ για να τους θυμηθούμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλήθεια πώς αποτυπώνονται τόσο έντονα συναισθήματα μέσω του λόγου; Υπάρχουν λέξεις που μπορούν να αποδώσουν την υπέρμετρη χαρά, την υπερηφάνεια, τη συγκίνηση; Όπως και να ‘χει, αρκετοί το προσπάθησαν στο Ευρωμπάσκετ του ’87 και εμείς είμαστε εδώ για να τους θυμηθούμε.
Αυτός που συνέλαβε την ιδέα διεξαγωγής του Ευρωμπάσκετ στην Ελλάδα, συμβάλλοντας τα μέγιστα στο να φιλοξενήσει το νεόδμητο ΣΕΦ τη σπουδαία διοργάνωση, δεν είναι άλλος από τον ισχυρό άνδρα της ΕΟΚ, Γιώργο Βασιλακόπουλο. Αρκετά χρόνια μετά, θα έλεγε:
«Πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω γιατί πραγματικά αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές. Απέφυγα να κάνω δηλώσεις γιατί ήθελα όλη την προβολή να την πάρουν αυτοί που μόχθησαν και δεν ήταν άλλοι από τα παιδιά».
Ο Αργύρης Καμπούρης, σούταρε με λιγότερο από 60% στις βολές στο Ευρωμπάσκετ, ωστόσο την κρίσιμη ώρα, πήγε στη γραμμή και έβαλε τις νικηφόρες για το τελικό 101-103 κόντρα στη Σοβιετική Ένωση. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, δευτερόλεπτα πριν, του φώναζε «πήγαινε ρε και βάλτες!» σε ένα στιγμιότυπο που απαθανατίζεται και στην κάμερα, ενώ πολλά χρόνια αργότερα, ο «δράκος» είπε: «Στον Καμπούρη είπα απλώς να βάλει τις βολές. Σε μια παρέα και τόσο καλό κλίμα μπορούμε να τα λέμε αυτά τα πράγματα».
Τον σέντερ του Ολυμπιακού πάντως, με καταγωγή από την Αστυπάλαια και βγάζοντας για χρόνια το ψωμί του στην οικοδομή, θα τον θυμούνταν για καιρό και οι Ιταλοί μετά την εμφάνισή του στον προημιτελικό (14π, 11ρ, 4κλ, 1ασίστ, 0 λάθη). «Μας διέλυσε ένας πρώην χτίστης» θα έγραφαν την επόμενη μέρα οι γείτονες, ενώ ο τίμιος γίγαντας, μονολογούσε λίγο μετά το ματς πως «είναι η πιο μεγάλη στιγμή της ζωής μου». Που να ‘ξερε…
Στο ίδιο μήκος κύματος και μερικά παιχνίδια πίσω, ο Παναγιώτης Γιαννάκης θα δήλωνε λίγο μετά τη νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας στη φάση των ομίλων, πως «αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη στα χρονικά της Εθνικής!». Δίκιο είχε μεν, αλλά…
Η Εθνική παίρνει το ματς δίχως «αύριο» κόντρα στη Γαλλία, εξασφαλίζει τον αρχικό της στόχο που ήταν η παρουσία στην οκτάδα και απαλλάσσεται από το άγχος ενόψει συνέχειας. Θα το επιβεβαιώσει ο Παναγιώτης Φασούλας: «Πετύχαμε τον πρώτο στόχο μας και θα επιστρέψουμε στο γήπεδο απαλλαγμένοι από το άγχος. Ότι είναι να γίνει θα γίνει».
«Μάνα τρελάθηκες; Τι γυρεύεις εδώ;». Ο λόγος στον Κώστα Πολίτη, που επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο μετά τη νίκη κόντρα στους Γάλλους, βλέπει εμβρόντητος μπροστά του τη μητέρα του, η οποία μάλιστα είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση λίγες μέρες νωρίτερα!
Στον προημιτελικό απέναντι στην Ιταλία, η Ελλάδα θα πάρει τη νίκη-πρόκριση στα ημιτελικά για πρώτη φορά στην ιστορία της και ο Γκάλης θα γράψει ιστορία για πρώτη φορά, με κάτι που κάνει εκτός παρκέ. Συγκεκριμένα, με κάτι που λέει:
«Το έβλεπα στα μάτια τους στην προθέρμανση ότι δεν ήταν έτοιμοι. Είναι η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας μου μέχρι το επόμενο παιχνίδι»!
Το παιχνίδι κόντρα στην «σκουάντρα ατζούρα» πάντως, γέννησε πολλές ατάκες. Με την κλασική άγνοια κινδύνου που τον διέκρινε, ο Φασούλας θα πει γελώντας στην κάμερα πως «κάναμε πλάκα! Κερδίσαμε άνετα, τι να σου πω πρέπει να είμαστε πολύ καλή ομάδα!».
Δεν θα μπορούσε να μη συμβεί το ίδιο και στον ημιτελικό κόντρα στους Γιουγκοσλάβους. «Είναι δύσκολο, μοιάζει σχεδόν απίθανο να νικήσουμε τους Γιουγκοσλάβους δύο φορές μέσα σε οκτώ μέρες, αλλά εδώ που φτάσαμε τα απίθανα γίνονται πιθανά και τα αδύνατα δυνατά» ήταν η… προφητική δήλωσε του Φάνη, ενώ μετά τον ανείπωτο θρίαμβο και την πρόκριση στον τελικό, ακόμα και ο Γκάλης θα το… έχανε: «Δεν υπάρχουν λόγια! Τώρα δεν το χάνουμε με τίποτα! Πιστεύω θα το πάρουμε σίγουρα!».
Ο Φασούλας σε… ημίτρελη κατάσταση, αναφωνούσε πως «παραφρόνησα, δέστε με!» ενώ ο αρχηγός, Παναγιώτης Γιαννάκης, είχε ήδη κυκλώσει με χοντρό μαρκαδόρο τον τελικό, ενθυμούμενος το πρώτο παιχνίδι κόντρα στην ΕΣΣΔ και τη διαιτησία του Κότλεμπα: «Στον πρώτο αγώνα με την ΕΣΣΔ έγινε ένα λάθος στον φωτεινό πίνακα. Το τελικό σκορ (66-69). Την Κυριακή, θα γράφει όμως την αλήθεια. Ελλάδα Πρωταθλήτρια Ευρώπης!».
Ατάκες που έμειναν στην ιστορία πάντως, έδωσαν και οι ηττημένοι «πλάβι». Ο Ντράζεν Πέτροβιτς αρνήθηκε –φανερά ενοχλημένος- να κάνει δηλώσεις, ο αδερφός του όμως, Άτσο, θα έλεγε το περιβόητο «καλή επιτυχία στους Ρώσους στον τελικό». Αργότερα όμως και με «καθαρή» ματιά, τόνιζε πως «ο Nτράζεν είναι αδερφός μου, αλλά για καλύτερο αθλητή του 1987 ψήφισα τον Γκάλη».
Η πικρία του ηττημένου, κυρίευσε πάντως και τον επονομαζόμενο ως «αλεπού των πάγκων», Αλεξάντερ Γκομέλσκι μετά τον μεγάλο τελικό. «Με τέτοιες συνθήκες, ακόμα και η Μαυριτανία θα κατακτούσε τον τίτλο στην έδρα της» έσταξε χολή ο σπουδαίος κόουτς, που ως τέτοιος όμως, θα αναγνώριζε με λιγότερους παλμούς την ανωτερότητα της Ελλάδας και του Γκάλη:«Ο Γκάλης είναι ο παίκτης του 21ου αιώνα. Του βγάζω το καπέλο».
«Ψηλέ, μαζί πηδάμε στον ουρανό. Δυνατά ρε» ήταν τα λόγια του «δράκου» λίγο πριν τη δεύτερη βολή του Αργύρη Καμπούρη, ενώ μερικές στιγμές μετά τη λήξη, η ψυχή εκείνης της ευλογημένης ομάδας, απαντούσε σε ερώτηση για το πώς νιώθει:«Σαν τον Νιλ Άρμστρονγκ όταν έκανε το πρώτο βήμα του πάνω στη Σελήνη!» για να ακολουθήσουν τέσσερις λέξεις, που περικλείουν όλη την κληρονομιά του ’87: «Δώστε μπάλες στα παιδιά»…
Στην απονομή, οι παίκτες έπρεπε να ανέβουν στην κερκίδα για να χαιρετήσουν τους επισήμους. Ο τότε Πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, θα έλεγε αργότερα πως «έπρεπε να πάω εγώ στους αθλητές γιατί αυτοί ήταν τα τιμώμενα πρόσωπα εκείνη την ημέρα»!
Το ’87 υπήρχαν τέλεξ, φαξ και γραφομηχανές. Πολλά χρονιά μετά, ο Νίκος Γκάλης θα έγραφε στο facebook:
«…βγάλαμε στο γήπεδο το ταλέντο και την ψυχή μας και νικήσαμε μεγαθήρια του παγκοσμίου μπάσκετ όπως ήταν η Σοβιετική Ένωση και η ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Πιστεύω ότι για όλους μας μέσα στην ομάδα ήταν η μεγαλύτερη αθλητική μας στιγμή. Η χαρά και η υπερηφάνεια μας, βλέποντας όλους τους Έλληνες να πανηγυρίζουν στους δρόμους και τις πλατείες σε όλη την Ελλάδα, δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ