Το αληθινό ποδόσφαιρο ΕΙΝΑΙ οι 65.000 φίλοι της ΑΕΚ (και όποιας άλλης ομάδας) πηγαίνουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν ένα ματς τηρώντας άψογη στάση και ΔΕΝ είναι οι 20 ανεγκέφαλοι που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ τη στιγμή της επίτευξης του γκολ του Ολυμπιακού.

Το ιδανικό φυσικά θα ήταν να υπήρχαν στο ίδιο γήπεδο (όπως και σε κάθε άλλο) οπαδοί και της αντίπαλης ομάδας και οι συγκεκριμένοι 20 εισβολείς να βρεθούν και να μη ξαναπατήσουν σε οποιοδήποτε ματς.

Το αληθινό ποδόσφαιρο ΕΙΝΑΙ ο 24χρονος αμυντικός της ΑΕΚ Βασίλης Λαμπρόπουλος, που όχι μόνο έδωσε τις ευχές του στον τραυματία Γιάννη Μανιάτη για ταχεία ανάρρωση, αλλά αρκετά ψύχραιμα είπε ότι δεν μπορεί να μιλήσει για χέρι του Χάρα (όπως βιάστηκαν να κάνουν άλλοι συμπαίκτες του) γιατί δεν είναι σίγουρος ότι στη φάση του γκολ υπάρχει παράβαση και ΟΧΙ ο Δημήτρης Σιόβας που είπε (καθόλου ψύχραιμα) ότι το ΟΑΚΑ γέμισε για να δουν οι φίλαθλοι της ΑΕΚ τον Ολυμπιακό!

Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε όλοι όσοι εμπλεκόμαστε με το βασιλιά των σπορ, ότι το κάθε είδους οπαδιλίκι δεν βοηθά στην εκτόνωση της κατάστασης. Με πρώτους τους ποδοσφαιριστές.

Αυτοί είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του αθλήματος. Και πρέπει να “μιλούν” μέσα στο γήπεδο. Οι απόψεις για όσα συμβαίνουν στους αγώνες πρέπει να είναι τεκμηριωμένες και να αφορούν τα πραγματικά περιστατικά.

Οι ειρωνείες, απ΄ όπου κι αν προέρχονται, προκαλούν και εξάπτουν τα πάθη. Κι αν ακούγονται από ορισμένους ξένους ποδοσφαιριστές ή προπονητές που νιώθουν περαστικοί, μπορεί και να πεις «άστο να πάει άστο.», που και πάλι δεν είναι έτσι. 

Από τους Έλληνες όμως, που βιώνουν στο πετσί τους εδώ και δεκαετίες την τραγική κατάσταση μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις.

Φυσικά και κάθε προπονητής, ποδοσφαιριστής, παράγοντας και φίλαθλος έχει το δικαίωμα να πανηγυρίσει το γκολ της ομάδας του.

Αλλά αν στην εξέδρα ο φίλαθλος έχει ένα λόγο να το παρακάνει, ο προπονητής, ο ποδοσφαιριστής κι ο παράγοντας -που είναι εντός γηπέδου- έχουν πολλούς λόγους  να είναι συγκρατημένοι.

Ταπεραμέντο μεσογειακό είχαν και ο Βαλβέρδε με τον Μίτσελ. Αλλά ήταν Κύριοι (με το «Κ» κεφαλαίο). Ο Περέιρα, όση πίεση κι αν έβγαλε στη φάση του γκολ, θα μπορούσε να πανηγυρίσει έξαλλα στον πάγκο του.
Στο κόρνερ, όσο κόσμιος κι αν είναι ένας πανηγυρισμός, βγάζει άλλη εικόνα στο θολωμένο μυαλό του οπαδού.

Θα μου πείτε βέβαια, ότι ο «βασιλιάς των πάγκων», ο Μουρίνιο έχει κάνει τα απίθανα! Φυσικά. Μόνο που είχε την τύχη να τα κάνει σε πρωταθλήματα στα οποία ο κόσμος εκφράζεται με φωνές και αποδοκιμασίες και δεν είναι έτοιμος για καβγά!

Αν ο Μουρίνιο τα έκανε σε πάγκο της όποιας ελληνικής ομάδας, νομίζω ότι θα αντιμετώπιζε ζητήματα.

Ο Ολυμπιακός πήρε μια πρόκριση χωρίς να είναι φανερά καλύτερος από την ΑΕΚ, με ένα γκολ, που κακώς αμφισβητείται, μια και η τηλεοπτική εικόνα δεν δείχνει κάτι αντικανονικό.

Η ΑΕΚ πιέστηκε στα τελευταία λεπτά και δεν μπόρεσε να βγάλει ψυχραιμία στο παιχνίδι της. Αυτό είναι όμως, το ποδόσφαιρο.

Ωστόσο, οι πρωταθλητές (και κάθε ομάδα) δείχνοντας ότι αντιλαμβάνονται τα μηνύματα των καιρών, νομίζω ότι μπορούν πλέον να πουν και στον Σιόβα και στον Περέιρα (και σε κάθε παίκτη και προπονητή) ότι η πραγματική δουλειά τους είναι να δείχνουν τις ικανότητές τους στο γήπεδο, αφήνοντας κατά μέρος την επικοινωνία στην (όποια) διοίκηση.