Υπάρχει πιο κάτω;

Στέρεψαν οι λέξεις, στέγνωσαν τα δάκρυα. 101 χρόνια ιστορίας, αμαυρώνονται με τον πλέον επώδυνο τρόπο. Από το επόμενο λεπτό της λήξης του αγώνα στην Ελευθερούπολη, αναρωτιέμαι αν υπάρχει πιο κάτω για τον Αρη. Και ειλικρινά, έχω την αίσθηση πως αυτή η ομάδα έπιασε πάτο. Πόσο πιο κάτω, άραγε, να υπάρχει όταν βρίσκεσαι στη Γ΄ Εθνική και δεν μπορείς να διαβείς με επιτυχία ούτε αυτή την κατηγορία; Πιο κάτω δεν υπάρχει. Πιο κάτω είναι το τοπικό πρωτάθλημα…
 
Ο Αρης, λοιπόν, δεν τα κατάφερε ούτε στη Γ΄ Εθνική. Τι δεν καταλαβαίνετε; Ο Αρης, τερμάτισε τρεις βαθμούς πίσω από τον Πανσερραϊκό. Ο Αρης, εξακολουθεί να διασύρεται και να πικραίνει τον κόσμο του. Όμως παραμένει… Αρης! Μπορεί να ‘’μικραίνει’’, μπορεί να κινείται σε ποδοσφαιρικά μονοπάτια που δεν του αξίζουν, μπορεί τα τελευταία χρόνια να ζει έναν εφιάλτη, αλλά λέγεται… Αρης!
 
Υπ΄ αυτό το πρίσμα, οφείλει να (ξανά)μαζέψει τα κομμάτια του, να ανασκουμπωθεί και να παλέψει με νύχια και με δόντια, προκειμένου να μη χάσει τη χρονιά. Διότι, δεύτερη σεζόν στη Γ΄ Εθνική, ισοδυναμεί με ‘’έγκλημα’’. Εστω και ως δεύτερος, με μπαράζ ή χωρίς μπαράζ. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ούτε (εδώ που έφτασε το πράγμα) έχει σημασία το πότε θ΄ ανέβει. Τώρα, τον Ιούνιο, τον Ιούλιο, τον Αύγουστο ή ακόμα και τον Σεπτέμβρη, πρέπει να ενταχθεί στη Football League. Αλλη Γ΄ Εθνική, δεν μπορεί να υπάρξει για τον Αρη…
 
Θέλω να κλείσω εδώ το σημερινό μου σημείωμα. Αλλωστε, υπάρχει χρόνος για αναλύσεις. Τώρα, σιωπή…