Ο … επίλογος, η … γιορτή κι η απόφαση …

Το φινάλε της κανονικής περιόδου για τον ΠΑΟΚ δεν ήταν το αναμενόμενο. Η «στείρα» ισοπαλία με τον Πλατανιά, που κάθε άλλο παρά εύκολος αντίπαλος απέδειξε στη φετινή του διαδρομή πως ήταν, δεν ήταν αυτό το κάτι … πειστικό που χρειάζονταν όλοι εντός και πέριξ της ομάδας ως εφόδιο σ’ επίπεδο ψυχολογίας για τη συνέχεια που ακολουθεί και τη διαδικασία των πλέι οφ, έπειτα από την εκτός έδρας ήττα από τον Πανιώνιο και τη δύσκολη νίκη με τον Λεβαδειακό. Γιατί καλή η ομάδα των Χανίων, αλλά όταν θέλει κάποιος να πιστέψει στη δυνατότητα/ες μιας ομάδας που θέλει να διεκδικήσει την πρώτη θέση κόντρα σε ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και Πανιώνιο, μάλλον θα πρέπει να εισπράξει κάτι πιο ουσιαστικό κι ελπιδοφόρο πρώτα σε ουσία κι αποτέλεσμα και μετά σε … εντυπώσεις.
 
Το καλό είναι οι επιστροφές των τραυματιών, αφού οι Γλύκος (σ.σ. αγωνίστηκε στην Κρήτη), Σκόνδρας, Ζάιρο, Μυστακίδης είναι ήδη έτοιμοι κι ακολουθεί ο Μπερμπάτοφ, με τις απώλειες να περιορίζονται στους Κωνσταντινίδη, Λέοβατς. Παράλληλα, το σημαντικό χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την έναρξη των πλέι οφ δίνει τη δυνατότητα στην τεχνική ηγεσία να τον αξιοποιήσει και να τον εκμεταλλευτεί κατά τί περισσότερο ως προς τα στοιχεία με τα οποία θέλει να «μπολιάσει» στην ομάδα. Δύσκολο κάτι τέτοιο να συμβεί σε μια τέτοια χρονική στιγμή της σεζόν, αλλά αυτά είναι τα δεδομένα την παρούσα χρονική στιγμή κι αυτή ήταν γνωστά σε όλους εδώ και καιρό. Μέχρι την έναρξη της διαδικασίας όμως υπάρχει καιρός ακόμη …
 
Η … γιορτή
 
Η συμπλήρωση των ενενήντα ετών για τον σύλλογο δεν ήταν κάτι το … μυστικό. Οπως επίσης, μυστικό δεν ήταν η διάθεση του μεγαλομετόχου και – φυσικά – του κόσμου να το γιορτάσουν μεγαλοπρεπώς. Συνεπώς, όλοι όσοι είχαν τις τύχες του σχεδιασμού όλων αυτών των σχετικών δράσεων όφειλαν – κι αν δεν μπορούσαν έπρεπε να το είχαν πει εξ αρχής – να καταλήξουν σε μια πολύ καλύτερη οργανωμένη κατάσταση σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να μη δημιουργηθούν προβλήματα, να μην υπάρξουν αδικίες, να μην προκύψουν συμπεριφορές που θ’ άφηναν υποψίες παραμέλησης κι υποτίμησης, αποδεικνύοντας στην πράξη τα λεγόμενα περί οικογενείας, ενότητας κι όλα αυτά τα όμορφα στη θεωρία αλλά σπάνια στην πράξη, όπως έχει αποδειχτεί στο πέρασμα των ετών.
 
Τρόποι για να γίνει κάτι τέτοιο υπήρχαν αρκετοί. Είτε με μια διοργάνωση σε άλλο, μεγαλύτερο χώρο, είτε με τη δημιουργία εκδηλώσεων που δε θα έμενε κάποιος εκτός από όλους όσοι θα ήθελαν να μετάσχουν. Τα πάντα όμως είναι θέμα διάθεσης και οργάνωσης. Αναμφίβολα και πάλι θα δημιουργούνταν προβλήματα και θα υπήρχαν παράπονα. Το πλέον πιθανό όμως είναι πως θα ήταν σημαντικά λιγότερα.
 
Προσωπικά, δεν αρέσκομαι στη λογική του δικαστή και της καταδίκης. Ποιός ήταν υπεύθυνος, ποιός είναι αυτός που πρέπει να τιμωρηθεί, με ποιόν τρόπο κλπ. Αυτός ο ρόλος ανήκει σ’ αυτόν που αποφασίζει, σ’ αυτόν που κινεί την όλη διαδικασία κι έχει – ουσιαστικά – περισσότερο από κάθε άλλον την ευθύνη. Την ουσιαστική, όχι της κατηγόριας. Γιατί ως αίσθηση το να πληρώνεις ένα σωρό χρήματα και να μην εισπράττεις και το ανάλογο αντίκρυσμα, ειδικά αυτήν την εποχή, δεν είναι κάτι που ικανοποιεί κάποιον, ίσως πολύ περισσότερο όταν αυτός έχει την οικονομική άνεση να το κάνει, αφού ως γνωστόν ο έχων ολίγα δεν τα … «πονάει» και τόσο πολύ εφόσον αποφασίσει να τα ξοδέψει.
 
Η … απόφαση
 
Για σήμερα είναι προγραμματισμένος να διεξαχθεί ο δεύτερος ημιτελικός του Κυπέλλου. Κάτι όμως που δεν πρόκειται να συμβεί καθώς ο … κύβος ερρίφθη κι ο Ιβάν Σαββίδης, παρότι αμφιταλαντεύθηκε μπροστά σε όλα όσα πρόχειρα άκουσε την περασμένη εβδομάδα σ’ επίπεδο συνεπειών για την απόφαση που πήρε, κρίνοντας πως οι δεσμεύσεις που του μεταφέρθηκαν από τους αρμοδίους για ουσιαστικές αλλαγές στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έγιναν πράξη κι υπό την πίεση-ώθηση των οργανωμένων οπαδών – όπως αυτοί εκφράστηκαν μέσα από την όργιλη ανακοίνωση που εξέδωσαν το περασμένο Σάββατο – έμεινε συνεπής στις εξαγγελίες που είχε προβεί μετά τον πρώτο αγώνα και ο ΠΑΟΚ δε θα βρεθεί απόψε στο «Γ. Καραϊσκάκης», με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται.
 
Αυτή είναι και μια ευκαιρία δημιουργίας μιας νέας βάσης επαφής του μεγαλομετόχου με τον κόσμο της ομάδας, που τον τελευταίο καιρό, μέσα από αυτήν τη θύελλα συμβάντων με τα της γιορτής και τη δεδομένη απογοήτευση που υπάρχει από μια – ακόμη – κακή σεζόν για την ομάδα, κλονίστηκε αρκετά, με τους τόνους να έχουν ανέβει επικίνδυνα καθώς – ως γνωστόν – όρια τη σήμερον ημέρα δεν υφίστανται κι ελλείψει συνεπειών ο καθένας παρουσιάζει ότι θέλει κι όπως θέλει επηρεάζοντας πλήθος κόσμου.
 
Η πραγματικότητα έχει καταντήσει … πλαστελίνη στα χέρια του καθενός, που ανάλογα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του την πλάθει κατά το δοκούν, δίχως να τον νοιάζουν τί προκαλούν οι – τις περισσότερες φορές αν όχι όλες αστήριχτοι – ισχυρισμοί του, αρκεί να τον κρατούν στο προσκήνιο ως κάτι το διαφορετικό σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ολα αυτά έχουν ως συνέπεια έναν αδιέξοδο λαβύρινθο που απλά επιδεινώνει την ήδη επιβαρυμένη υπάρχουσα κατάσταση. Μεγάλη Εβδομάδα βιώνουμε, καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους προς το παρόν …