Ο Μανώλης Βογιατζάκης γράφει στο blog του για τον πολυτιμότερο ποδοσφαιριστή της φετινής, ξέφρενης πορείας της ΑΕΚ.

Σε μια σεζόν στην οποία ο χαρακτηρισμός “ομάδα” αντικατοπτρίζει απόλυτα την πορεία της ΑΕΚ, υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που έχει καταφέρει με το ταλέντο, την προσωπικότητα, τον ηγετικό χαρακτήρα και την τρέλα του να ξεχωρίσει, να κάνει τη διαφορά και ουσιαστικά να οδηγεί την Ένωση στο νταμπλ. Αυτός είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος και είτε σου αρέσει ως παίκτης είτε όχι, οφείλεις να παραδεχθείς ότι από την αρχή της σεζόν μέχρι και τώρα επιδεικνύει μια πρωτοφανή διάρκεια στην απόδοσή του, με τα γκολ του να αποδεικνύονται άκρως καθοριστικά για την επίτευξη των στόχων της ομάδας. 

Η τελευταία του παράσταση έγινε το βράδυ της Τετάρτης (18/4) στο ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΛ. Για έναν περίεργο λόγο όταν τον είδαμε να ετοιμάζεται για να περάσει ως αλλαγή στο παιχνίδι η πρώτη σκέψη που μας ήρθε στο μυαλό είναι ότι “αυτός θα καθαρίσει και πάλι”. Όπερ και εγένετο. Φυσικά ούτε μαντικές ικανότητες διαθέτουμε, ούτε η συγκεκριμένη σκέψη πέρασε μόνο από το δικό μας μυαλό. Αυτό έλειπε άλλωστε. Είναι ο ίδιος ο Χριστοδουλόπουλος αυτός που μας έχει κάνει να πιστεύουμε ότι ακόμα κι όταν όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά, υπάρχει μια ακόμα ελπίδα για την ανατροπή. Υπάρχει αυτός που με την προσωπικότητα και την ικανότητά του μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. 

Το έκανε στη Ριέκα για το Europa League, το έκανε με τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα, το έκανε κόντρα στην ΑΕΛ για το κύπελλο. Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Με 16 γκολ ως τώρα στη σεζόν αποτελεί τον πρώτο σκόρερ της ΑΕΚ στις τρεις διοργανώσεις και εννοείται ότι υπάρχουν τέσσερα επιπλέον ματς προκειμένου να αυξήσει την παραγωγικότητά του. Ακόμα όμως κι αν δεν πετύχει άλλο γκολ, αλήθεια, τι άλλο πρέπει να κάνει για να καταλάβουν άπαντες στην Ένωση ότι θα είναι “εγκληματική” κίνηση να μην τον διατηρήσουν στο ρόστερ; Όχι όμως παραπονεμένο, αλλά έτσι όπως του αξίζει. Ως ηγέτη, γιατί είναι αλήθεια ότι φέτος ο Χριστοδουλόπουλος αποτελεί τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Ένωσης. Μια μεγάλη ομάδα άλλωστε, όπως η ΑΕΚ, πρέπει να θωρακίζει το έμψυχο δυναμικό της με τέτοιους ποδοσφαιριστές. 

Με τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν έχουμε σκοπό να υποτιμήσουμε τους υπόλοιπους παίκτες του Δικεφάλου, οι οποίοι διεκδικούν και ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΑ το δικό τους σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία. Ο Λάζαρος όμως πραγματοποιεί μια από τις κορυφαίες σεζόν της καριέρας του και η ουσιαστική συμβολή του στη φετινή επιτυχία της ομάδας είναι δεδομένη. Γι’ αυτό και, αν μη τι άλλο, αξίζει τον σεβασμό όλων, είτε πρόκειται για ανθρώπους εντός ομάδας (από τη διοίκηση και το ποδοσφαιρικό τμήμα), είτε για απλούς φιλάθλους.

Υ.Γ: Σε ότι αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα της ΑΕΚ με την ΑΕΛ στο ΟΑΚΑ, ο Χιμένεθ διόρθωσε γρήγορα το λάθος του με την αλλαγή συστήματος στις αρχές του β’ ημιχρόνου. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την είσοδο του Χριστοδουλόπουλου στο ματς ήταν τα στοιχεία που έφεραν την Ένωση στο σημείο να πολιορκεί την άμυνα των φιλοξενούμενων. Η δικαίωση βέβαια ήρθε στο φινάλε, αλλά ακόμα κι έτσι αποδεικνύεται ξανά ότι φέτος η ΑΕΚ αρνείται να συμβιβαστεί με την αποτυχία. Αυτό ενδεχομένως να είναι και το μεγαλύτερο επίτευγμα των “κιτρινόμαυρων”.