Ακούγοντας τους παλιούς πάντοτε έχεις κάτι να μάθεις. Ο Χρήστος Ζούπας, μέλος της ομάδας του 1968 αλλά με πολύ φρέσκιες ιδέες για το μπάσκετ, μιλώντας λίγο πριν το τζάμπολ του ημιτελικού της ΑΕΚ με τη Μούρθια στο pre-game τόνισε πολύ εμφατικά ότι το παιχνίδι που ακολουθούσε θα το καθόριζε η παρουσία των Ελλήνων παικτών της ΑΕΚ. Στα αυτιά κάποιου ανυποψίαστου τα λόγια του Χρήστου Ζούπα έμοιαζαν ως μια τυπική τοποθέτηση ενός παίκτη που δοξάστηκε με μια 100% Ελληνικής κοπής ΑΕΚ πριν από μισό αιώνα. Αλλά η πορεία του ημιτελικού τον δικαίωσε πανηγυρικά…
Η ΑΕΚ παίζει στον τελικό της Κυριακής χάρη στην παρουσία ενός πυρήνα Ελλήνων παικτών οι οποίοι έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά: Βρίσκονται πια πολύ κοντά στη δύση της καριέρας τους, είχαν ξαναπαίξει κάποια στιγμή στην καριέρα τους σε φάιναλ φορ, έστω και σε συμπληρωματικούς ρόλους και ήξεραν να διαχειριστούν μια κατάσταση επιβίωσης.
Στην πραγματικότητα, η ΑΕΚ στον πολύ δύσκολο ημιτελικό του φάιναλ φορ είχε να τα βγάλει πέρα σε μια δύσκολη συνθήκη. Η Μούρθια αποδείχθηκε τόσο σκληρόπετση ομάδα όσο την περιμέναμε, δεν κατέθεσε ποτέ τα όπλα και πάλεψε μέχρι το τελευταία (κυριολεκτικά και μεταφορικά) δευτερόλεπτο για τη νίκη σε συνθήκες που πολλές άλλες ομάδες θα είχαν παραδοθεί. Απέναντι της δεν είχε μόνο την ΑΕΚ αλλά μια λάβα 20.000 ανθρώπων. Συνήθως δεν εντυπωσιάζομαι από αυτό που συνηθίσαμε μερικές φορές και ειρωνικά να αποκαλούμε «υπέροχο κόσμο» αλλά χθες στο ΟΑΚΑ ο κόσμος της ΑΕΚ ήταν κάτι το ασύλληπτο σε μια έδρα που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε σε ελληνικά γήπεδα.
Ας γυρίσουμε λοιπόν στους πρωταγωνιστές εντός παρκέ. Την ώρα που ο Μάικ Γκριν έμοιαζε πολλές στιγμές να είναι σε άλλο γήπεδο ο Βασίλης Ξανθόπουλος ήρθε από τον πάγκο για να κάνει όσα ο Αμερικάνος συμπαίκτης του αδυνατούσε να πετύχει. Συμμάζεψε την επίθεση της ΑΕΚ, έπαιξε πιεστική άμυνα πάνω στον Χάνα ή σε όποιον άλλο κλήθηκε να μαρκάρει, μοίρασε 7 ασίστ και δεν έκανε ούτε ένα λάθος. OΞανθόπουλος ήταν ξανά στο ΟΑΚΑ όταν γινόταν φάιναλ φορ στο ίδιο γήπεδο. Το 2007 ως μέλος του Παναθηναϊκού. Πριν από 11 χρόνια όμως ήταν απλός θεατής και εκτός δωδεκάδας, είχε παίξει σε 1 παιχνίδι όλη τη σεζόν και σε αυτό μόλις 15 δευτερόλεπτα στην πρεμιέρα της χρονιάς και χρειάστηκε να περιμένει 11 ολόκληρα χρόνια για το επόμενο φάιναλ φορ της καριέρας του. Προφανώς και λόγω ηλικίας ξέρει ότι δύσκολα θα έχει άλλες τέτοιες ευκαιρίες στο μέλλον. H διαφορά της ΑΕΚ με τον Ξανθόπουλο στο παρκέ απεικονίζεται και από ένα άλλο αριθμό. Με παρόντα τον έμπειρο Έλληνα γκαρντ είχε +15 και όταν έπαιζε ο Γκριν -15.
Από τον πάγκο σηκώθηκε και ένας από τους survivor της ΑΕΚ, ο Ντούσαν Σάκοτα. Πριν από μερικά χρόνια στην Ιταλία μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό κινδύνευσε να χάσει πολύ περισσότερα πράγματα από μια πολλά υποσχόμενη καριέρα στο μπάσκετ. Ο Σάκοτα τζούνιορ αν και απροπόνητος λόγω ενός τραυματισμού σκόραρε 14 πολύτιμους πόντους ήταν τρίτος σκόρερ της ΑΕΚ πίσω από τον Χάρις και τον Πάντερ και όπως ο Ξανθόπουλος έχει πάρει «μυρωδιά» από φάιναλ φορ. Ήταν μέλος του Παναθηναϊκού σε δύο ομάδες που πήραν Ευρωπαϊκό τίτλο το 2007 (παρέα με τον Ξανθόπουλο) και το 2009 στην ομάδα του Βερολίνου. Δεν είχε παίξει όμως σε κανένα από τα δύο φάιναλ φορ και χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τα 31 του, να περάσει μια περιπέτεια που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή για να ξαναβρεί την ευκαιρία με την ΑΕΚ.
Ο τρίτος της παρέας ο Δημήτρης Μαυροειδής έδωσε (και κέρδισε) πολλές μάχες μέσα στο καλάθι και κατάφερε να καλύψει το κενό του Χάντερ. Κενό που δεν άφησε ο Αμερικάνος σέντερ μόνο με την αποβολή του με το 5ο φάουλ αλλά υπάρχει γενικότερα εδώ και καιρό. Στην ΑΕΚ γκρινιάζουν ότι ο Χάντερ ήδη σκέφτεται τον «επόμενο εργοδότη» του και μάλλον δεν έχουν άδικο αν κρίνουμε από την άχρωμη και άοσμη παρουσία του στον αγώνα. Ο Μαυροειδής με 9 πόντους και 4 ριμπάουντς δεν ήταν ο κορυφαίος του αγώνα αλλά κατάφερε να θωρακίσει τη ρακέτα της ΑΕΚ πολύ καλύτερα από τον Χάντερ και για αρκετή ώρα να σταματήσει το πάρτι που είχαν στήσει με τα επιθετικά ριμπάουντ κάτω από το καλάθι της ελληνικής ομάδας οι Μονεγάσκοι. Και ως σύμπτωση να το δει κάποιος το θέμα πάει σε άλλο επίπεδο. Ο Μαυροειδής είχε χάσει λόγω τραυματισμού, νωρίτερα εκείνη τη σεζόν, την ευκαιρία να παίξει με τον Ολυμπιακό στο φάιναλ φορ του Λονδίνου το 2013. Σήμερα πια στα 33 του και αφού επίσης πέρασε μεγάλες φουρτούνες με τραυματισμούς που απείλησαν την καριέρα του ξέρει πολύ καλά ότι αυτό το φάιναλ φορ μπορεί να είναι η τελευταία του ευκαιρία.
Οι τρεις αυτοί παίκτες παρέα με τον καθοριστικό Κέβιν Πάντερ, ενδεχόμενα την πιο ουσιαστική και σημαντική προσθήκη ξένου στη φετινή ΑΕΚ των πολλών «έλα εσύ-φύγε εσύ» έγειραν τη ζυγαριά του ημιτελικού υπέρ της ΑΕΚ. Και δικαίωσαν 100% την πρόβλεψη του Χρήστου Ζούπα ότι οι Έλληνες παίκτες λόγω ειδικών συνθηκών έπρεπε να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Ο αυριανός τελικός θα είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη για την ΑΕΚ. Ακόμη δυσκολότερη από τον ημιτελικό και ότι αντιπροσώπευε η Μούρθια. Κακά τα ψέματα. Η Μούρθια μπήκε σε ένα γήπεδο που θύμιζε «ρωμαϊκή αρένα», τα έβγαλε πέρα με 20.000 αντιπάλους και παραλίγο να επιβιώσει. Προφανώς αν το παιχνίδι αυτό γινόταν σε οποιοδήποτε άλλο γήπεδο της Ευρώπης θα είχε άλλο αποτέλεσμα! Η Μονακό όμως είναι άλλη ιστορία. Φοβερά αθλητική ομάδα, έκανε παρέλαση όλη τη χρονιά στη διοργάνωση γνωρίζοντας μόλις 2 ήττες (η μια άνευ σημασίας από την Καρσίγιακα) και αναγνωρίζεται ως το μεγάλο φαβορί του φάιναλ φορ. Και όσοι τυχόν δεν την ήξεραν αντιλήφθηκαν πόσο καλή ομάδα είναι από τον τρόπο και τη μέθοδο που καθάρισε τον άλλο ημιτελικό με τη Λούντβισμπουργκ. Η ΑΕΚ πολύ απλά πρέπει να κάνει το τέλειο παιχνίδι αύριο γιατί αν τα λάθη που έκανε εναντίον της Μούρθια έμειναν τελικώς ατιμώρητα με τη Μονακό δεν θα έχει τέτοιες πολυτέλειες.