Ευτυχώς για το ελληνικό ποδόσφαιρο οι προηγούμενες δύο εβδομάδες ήταν πολύ θετικές για τη βαθμολογία της χώρας και τη θέση της στο ranking της UEFA. ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός προχώρησαν στα play off αήττητοι και η Ελλάδα βρίσκεται στην 14η θέση της κατάταξης. Νομίζω ότι δεν χρειαζόμασταν τους ευρωπαϊκούς αγώνες για να επαληθευτεί το γεγονός πως εντός των τειχών οι τρεις αυτές ομάδες απέχουν παρασάγγας από τις υπόλοιπες και ο τίτλος θα είναι δική τους υπόθεση.
Οι τελευταίες επιτυχίες στα ευρωπαϊκά προκριματικά κατά τη γνώμη μου οφείνονται στο γεγονός ότι δεν ρίσκαρε κανείς από τους τρεις προπονητές. ΑΕΚ και ΠΑΟΚ εμπιστεύτηκαν την… πεπατημένη της περυσινής περιόδου, με τους τεχνικούς να δίνουν το χρίσμα των βασικών σ’ αυτούς που τελείωσαν επιτυχημένα τη σεζόν. Στους δύο αγώνες της Ένωσης με την Σέλτικ, μόνο ο Οικονόμου έπαιξε από τους νεοφερμένους και στην Αθήνα, εκτός του κεντρικού αμυντικού, στην ενδεκάδα επιλέχθηκε ο Άλεφ. Ο Λουτσέσκου, στους αγώνες με την Σπάρτακ, χρησιμοποίησε από τους “νέους” μόνο τον Χατζερίντι, στον αγώνα της Τούμπας.
Στον Ολυμπιακό η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική, μια και μετά την μέτρια περυσινή περίοδο, διοίκηση και προπονητής προχώρησαν σε εκ βάθρων αλλαγές. Ομάρ και Φορτούνης είναι οι δύο “παλιοί” που αγωνίστηκαν στην ενδεκάδα των αγώνων με τη Λουκέρνη, αλλά ο Πέδρο Μάρτινς, δεν έχασε μέρες με δοκιμές, στις τελευταίες πριν από την επίσημη υποχρέωση, γι’ αυτό και στην πρόβα τζενεράλε με τη Λεγανές, είχε ακριβώς τους ίδιους έντεκα με το πρώτο ματς με τους Ελβετούς.
Το στοιχείο ωστόσο που αποτελεί εχέγγυο για μία επιτυχημένη σεζόν είναι η διαχείριση της κρίσης. Άσχημα αποτελέσματα έρχονται για όλες τις ομάδες, αλλά αν υπάρχουν καλά αποδυτήρια, τότε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η αρνητική ατμόσφαιρα θα αποτελέσει παρελθόν. Ευρύτερα μετά από χρόνια εμπιστοσύνης σε ξένους ποδοσφαιριστές αμφιβόλου αξίας, επιτέλους ο Έλληνας παίκτης απολαμβάνει της εμπιστοσύνης που του αρμόζει, στις κορυφαίες ομάδες της χώρας του. Θα συμφωνήσω ότι και οι γηγενείς έχουν πραγματοποιήσει βήματα προόδου, όχι τόσο στο ταλέντο που πάντα υπήρχε πλουσιοπάροχο, όσο στον τρόπο σκέψης τους.
Οι διοικήσεις των ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού, αναζητούν πλέον τους κορυφαίους της εγχώριας αγοράς και οι Έλληνες έχουν μετατρέψει τα αποδυτήρια σε οικογένεια, με τα αποτελέσματα να είναι ευεργετικά. Στην ΑΕΚ, Μάνταλος, Λαμπρόπουλος, Μπακασέτας, Μπακάκης, Μπάρκας, όπως και οι Σιμόες και Λιβάγια, έχουν κάνει όλους τους ποδοσφαιριστές ένα γκρουπ και αυτό στον τελευταίο χρόνο μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς. Αν δεν ήταν ένα δυνατό σύνολο, άλλωστε, πως θα μπορούσαν να αντιπαρέλθουν των τραυματισμών των Μάνταλου και Γιόχανσον; Στον ΠΑΟΚ, αρκεί κανείς να διαπιστώσει τον τρόπο που τοποθετούνται οι Πέλκας, Πασχαλάκης, Βιεϊρίνια, ακόμα και ο βενιαμίν της παρέας Λημνιός για να εμπεδώσει πόσο χαίρονται που παίζουν όλοι μαζί. Στον Ολυμπιακό, ο Λάζαρος είναι αυτός που κάνει τη διαφορά και δεν εννοώ μόνο αγωνιστικά. Ο Χριστοδουλόπουλος έχει αυτό που λέμε “ωραία τρέλα”, το διαπίστωσαν και πέρυσι στην ΑΕΚ, το βλέπουν με το “καλημέρα” στους Πειραιώτες.
Τη μία ήταν ο ύμνος της ομάδας που τραγούδησε, την άλλη η δήλωσή του, από την προετοιμασία κιόλας, ότι τόσο ο κόσμος όσο και οι παίκτες θα γουστάρουν τη φετινή ομάδα. Αν προσθέσουμε τους Φορτούνη, Τοροσίδη, Φετφατζίδη, τους πιο νεαρούς Γιαννιώτη, Τσιμίκα και τους “παλιούς” Ομάρ, Καρίμ, καταλαβαίνει κανείς ότι υπάρχει μία βάση που μπορεί να φτιάξει το κλίμα, ώστε οι ερυθρόλευκοι να είναι και πάλι άκρως ανταγωνιστικοί.
Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι ταλαντούχος, έχει πλέον την ωριμότητα να καταλαβαίνει που βρίσκεται, ποιος είναι ο σωστός δρόμος για την επιτυχία: Τα ενωμένα αποδυτήρια και το κλίμα της οικογένειας σε κάθε στιγμή της σεζόν.