Ζούμε στη χώρα της οποίας ο λαός έχει αγαπημένο σπορ να σχολιάζει επί παντός επιστητού. Δυστυχώς με την ανακάλυψη των social media έπαψε να εκφράζει τα προσωπικά του… φιλοσοφημένα κόμπλεξ εντός των ορίων της οικίας, άντε σε μεγαλύτερο βαθμό της οικογένειας.
Πλέον το σχόλιο για πράγματα που ξέρουμε ή έχουμε άγνοια έχει επιρροή μέσω… κοινωνικής δικτύωσης σε πολύ περισσότερους από το στενό οικογενειακό περιβάλλον. Κοινώς, αν πριν γινόμασταν ρεζίλι σε λίγους, η τρέχουσα εικόνα μας στο διευρυμένο κοινό που είναι αποδέκτης όσων με άγνοια κριτικάρουμε είναι εντελώς αστεία.
Μια άλλη εντυπωσιακά ανεπτυγμένη ιδιότητα του Έλληνα είναι τα… κενά μνήμης. Ξεχνάμε πολύ εύκολα καταστάσεις που μας δυσκολεύουν, στιγμές που είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων. Στεκόμαστε με όπλο την περηφάνια των προγόνων μας και περιμένουμε να μας σώσει η ιστορία, αφού οι δικές μας κατά καιρούς τραγικές επιλογές μόνο χειρότερη κάνουν την κατάσταση στην κοινωνία. Είτε προσωπικές επιλογές και δράσεις της καθημερινότητας, είτε και επιλογές αυτών που καλούνται με αποφάσεις να διαχειριστούν το μέλλον μας.
Παράλληλα βέβαια, όταν αποδεικνύεται η ακαταλληλότητα επιλεγμένων προσώπων, αποποιούμαστε των ευθυνών μας γιατί πολύ απλά οι κακές επιλογές είναι πάντα των άλλων και ποτέ δικές μας. Ακόμη κι έτσι, όμως, σπανίως μπαίνουμε στον κόπο να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αναγνωρίσουμε – έστω και για εσωτερική κατανάλωση βρε αδερφέ – δικά μας λάθη και κακές επιλογές.
Μεγαλώσαμε μαθημένοι να διεκδικούμε τα καλύτερα για το άτομό μας και την οικογένειά μας. Αδιαφορώντας (το λιγότερο) για τον διπλανό, τον συνεργάτη, τον φίλο μας. Το λιγότερο γιατί πολλές φορές κόσμος χαίρεται με το πρόβλημα του διπλανού και όχι απλώς αδιαφορεί.
Κάνουμε “μάγκες” μέσω… κλικ στο προφίλ ανύπαρκτων ανεπάγγελτων που ενώ δεν έχουν την παραμικρή επαγγελματική δυνατότητα, καταντούν να αυτο-γελοιοποιούνται σε πανελλήνια εμβέλεια κερδίζοντας χρήματα και κρατώντας παράλληλα στην ανεργία καταρτισμένους ανθρώπους που αγωνιούν για το αύριο.
Παρουσιάζουμε την αξιοθαύμαστη σταθερότητα απόψεων που ενώ στην πρώτη καραντίνα αλλάζαμε πεζοδρόμιο μη κολλήσουμε περπατώντας στα 5 μέτρα, φτάσαμε να κάνουμε ακόμη και εκδηλώσεις σε κεντρικές πλατείες και δρόμους σαν να μην μας έκλεισε κανένας μέσα για ένα σημαντικό διάστημα λίγες ημέρες πριν.
Περάσαμε ένα μεγάλο διάστημα κλεισμένοι στο σπίτι και αντιληφθήκαμε (έστω κι με χαρακτηριστική καθυστέρηση) πως δεν θα τελειώσει το ρύζι και το χαρτί υγείας στα σούπερ μάρκετ. Παρόλα αυτά, με την ανακοίνωση των περιοριστικών μέτρων στις μετακινήσεις, η βόλτα στους διαδρόμους έγινε και πάλι… εθνικό σπορ, σημαντικότερο ίσως από τη βόλτα με τον σκύλο.
Από τα καθημερινά της ζωής μας μέχρι την αγαπημένη μας ασχολία, τον αθλητισμό, φάσκουμε και αντιφάσκουμε σε ξέφρενους ρυθμούς, γιατί έτσι κι αλλιώς ο κόσμος ξεχνάει. Την χαζομάρα του σήμερα ελάχιστοι τη θυμούνται σε μια εβδομάδα.
“Λέμε στους παίκτες, πως η εθνική ομάδα είναι μια πολύ καλή επιλογή και πιθανότητα για να γίνουν καλύτεροι, να μεγαλώσουν σαν ομάδα και όσοι δεν το δέχονται αυτό, απλά δεν τους επιλέγουμε” είπε ο ομοσπονδιακός προπονητής. Ο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ Τζόλης την εθνική περιμένει να βελτιωθεί, δε το έχει κάνει ούτε θα το κάνει στον ΠΑΟΚ όπως και προφανώς δε θέλει να βελτιωθεί η ομάδα για να το λέει ο προπονητής. Προτιμά να παίζει με τη Μολδαβία και όχι με την Αγγλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία ή την Ιταλία. Το ίδιο προφανώς συμβαίνει με τον Χατζηγιοβάννη, τον Φορτούνη, τον Μάνταλο, τον Μπάρκα, τον Βλαχοδήμο που ήδη έχουν φύγει από την Ελλάδα και επιβραβεύτηκαν για την προσπάθειά τους…
ΥΓ. Πάει ένας μήνας που υπάρχει δημοσιευμένη η δήλωση πως δεν υπάρχει ανησυχία για τον δεξιό μπακ αφού έχουμε επιλογές τους Λαμπρόπουλο (ΣΤΟΠΕΡ), Χατζηδιάκο (ΣΤΟΠΕΡ), Σβάρνα (ΣΤΟΠΕΡ) και… Ρότα. Ότι κλήθηκε και έπαιξε βασικός ο Μαυρίας… είναι προφανώς επιβεβαίωση συνέπειας, σταθερότητας και… φιλοσοφίας.
ΥΓ1. Στην Τρίπολη που πήγε θα κοιτούσε μάλλον… αριστερά ψάχνοντας τον Κωτσιρα.
ΥΓ2. Το πρώτο ημίχρονο στη Μολδαβία πέρα από την σφραγίδα των Φορτούνη και Μπακασέτα ήταν γενικώς το καλύτερο της εποχής του ολλανδικού μοντέλου απέναντι στην 6η χειρότερη ομάδα της Ευρώπης όπως καταγράφεται στην κατάταξη της UEFA.