Βράδυ Παρασκευής της 21ης Ιουνίου και στο Rhein Energie Stadion οι παίκτες της Σεβίλλης έχουν στήσει το σύνηθες πάρτι. Ο σύλλογος της Ανδαλουσίας μόλις έχει προσθέσει ένα ακόμη Europa League, το έκτο συνολικά και το τέταρτο τη δεκαετία που έφυγε. Αυτή τη φορά το θύμα της ήταν η Ίντερ. Οι nerazzurri μέσα στην πικρία τους για το αποτέλεσμα του τελικού, σίγουρα δεν είχαν κατά νου πως έχασαν την ευκαιρία να σώσουν και την…τιμή του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Εκείνη τη βραδιά στην Κολωνία, ολοκληρώθηκε η πιο απογοητευτική δεκαετία στην ιστορία των ιταλικών συλλόγων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Από το 2011 έως το 2020, οι Ιταλοί κατάφεραν το απόλυτο μηδέν. Ουδεμία ομάδα της Serie A έφτασε στην κατάκτηση είτε του Champions League είτε του Europa League. Ποιοι, οι Ιταλοί…Που έχουν βρεθεί 29 φορές στην πηγή, πίνοντας σαμπάνια μέσα από ένα ευρωπαϊκό κύπελλο (Κύπελλο Πρωταθλητριών, UEFA, Kυπελλούχων). Tελευταία η Ίντερ του Μουρίνιο το 2010.
Μόλις τρεις φορές σε αυτό το διάστημα είδαμε Ιταλό εκπρόσωπο σε τελικό. Δύο τη Γιουβέντους (CL το 2015 και το 2017) και μία την Ίντερ, το περασμένο καλοκαίρι. Τρεις φιναλίστ στους 40! Τα αίτια πολλά και εύκολα προς ανεύρεση. Από τους μεγάλους ιταλικούς «οίκους» του ποδοσφαίρου, μόνο η Γιουβέντους –πρωταθλήτρια από 2012 και μετά- ακολουθεί το peloton των πρωτοπόρων στην Ευρώπη (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν Μονάχου). Η Μίλαν εξαφανισμένη, η Ίντερ τώρα δειλά-δειλά βγάζει το κεφάλι της στην επιφάνεια, Νάπολι και Ρόμα αρκούνται σε ρόλο κομπάρσου.
Οι μεγάλοι Ιταλοί ιδιοκτήτες/παράγοντες (Μπερλουσκόνι, Μοράτι) δεν βρήκαν ικανούς διαδόχους. Όπως και η χρυσή ποδοσφαιρική γενιά του 2006, που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι μικρές εθνικές ομάδες είναι καθρέπτης που δε λέει ψέματα: τελευταίος ευρωπαϊκός τίτλος για την Κ21 της Ιταλίας το 2004, για την Κ19 το 2003. Το ταλέντο δεν υπάρχει εν αφθονία. Ούτε βεβαίως οι σύλλογοι στη γείτονα χώρα μπορούν να ξοδεύουν τα ποσά της Παρί και της Σίτι.
Δεν είναι όλα μαύρα όμως. Η λύση στο χορτάρι θα έρθει από τον πάγκο. Από τους Ιντζάγκι, τους Ντε Τσέρμπι, τους Γκασπερίνι. Τις τελευταίες σεζόν, ο ρυθμός και κυρίως τα γκολ στα παιχνίδια της Serie A, έχουν πάρει φόρα προς τα επάνω. 3,04 γκολ ανά παιχνίδι το 19/20, η καλύτερη επίδοση από τις αρχές των 50s. 3,74 μέχρι στιγμής στην τρέχουσα σεζόν. Τώρα πια στην Ιταλία δεν καταστρέφουν. Κλέβουν την μπάλα και κοιτάζουν μπροστά, όχι πίσω. Μπορεί η ιταλική Αναγέννηση να έχει και ευρωπαϊκή αύρα;