Ο Νίκος Τζουάννης γράφει στο προσωπικό του blog για την αδικαιολόγητη κριτική που δέχθηκε ο Μακέντα και την ισοπαλία του Παναθηναϊκού στο ματς με τον ΟΦΗ.

Ούτε πανηγύρισαν την… ισοπαλία οι παίκτες του Παναθηναϊκού, ούτε έκαναν…πάρτι για το βαθμό που πήραν στο Ηράκλειο στο ματς με τον ΟΦΗ. Όμως, όσο και αν είναι πικραμένοι με την εξέλιξη του αγώνα, δεν θα κατεβάσουν και το κεφάλι επειδή απέφυγαν την ήττα στο… παραένα. 

Νομίζω ότι έχει γίνει αδικαιολόγητα μεγάλη συζήτηση στα social media για τον πανηγυρισμό του Μακέντα στο τέλος. Τουλάχιστον ο Ιταλός όχι μόνο αντιλαμβάνεται το μέγεθος του Παναθηναϊκού στα… λόγια, αλλά το δείχνει και στο γήπεδο. Με πράξεις. Ήταν κάτι προσωπικό, το οποίο κακώς έβγαλε στο παιχνίδι και μια λανθασμένη αντίδραση για επαγγελματία ποδοσφαιριστή, αλλά μέχρι εκεί. Ούτε… πετάει χαρταετό ο Μακέντα, ούτε βρίσκεται στην κοσμάρα του. Άλλωστε είναι από τους λίγους που καταλαβαίνει σε ποια ομάδα αγωνίζεται και ποιες είναι οι απαιτήσεις.

Επίσης αντιλαμβάνομαι την συσσώρευση θλίψης που υπάρχει στον κοσμο μετά το σερί κακών αποτελεσμάτων , ωστόσο στο Ηράκλειο φάνηκαν κάποια πράγματα τα οποία αγνοούνταν από την αρχή της σεζόν. Πάθος από τους παίκτες του Παναθηναϊκού, αντίδραση σε σημαντικά σημεία του αγώνα και μαχητικότητα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Και κάτι ακόμα. Ποδοσφαιρική λογική. Απλά αλλά σημαντικά πράγματα που τόσο έλειπαν από το παιχνίδι του Τριφυλλιού.

Ναι, υπήρξαν και τρανταχτές αδυναμίες, κυρίως στο αμυντικό κομμάτι και στον κακό τρόπο λειτουργίας των Πράσινων σε κρίσιμες στιγμές. Ωστόσο την ίδια στιγμή, επανεμφανίστηκε μια ομάδα με πλάνο και ο άνευρος Παναθηναϊκός των πρώτων αγωνιστικών δημιούργησε ευκαιρίες και θα μπορούσε να σκοράρει περισσότερα των δύο γκολ, αν ήταν οι παίκτες του εύστοχοι στην τελική προσπάθεια. Η νίκη θα μπορούσε να “κλειδώσει” στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο του δεύτερου μέρους, ωστόσο ο άτυπος νόμος του ποδοσφαίρου εφαρμόστηκε και στο “Θ. Βαρδινογιάννης” και ο Παναθηναϊκός λίγο έλειψε να χάσει το παιχνίδι εξαιτίας της αφέλειας που είχε σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα.

Ο εξαιρετικός Διούδης, ο μαχητικός Βέλεθ, οι ποιοτικοί Μακέντα, Καρλίτος, αλλά και ο – μοιραίος – Χατζηγιοβάνης ξεχώρισαν σε ένα παιχνίδι με άγρια ομορφιά.