Τέσσερις ομάδες ξεκινούν με ξεκάθαρο στόχο την κατάκτηση της Ευρωλίγκας: Εφές, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ και Μπαρσελόνα. Ο Χρήστος Καούρης αναλύει.
Αναντολού Εφές
Τι έκανε πέρσι ως τη διακοπή: Με μια λέξη, κυριάρχησε. Ήταν πρώτη με 24-4, δύο νίκες παραπάνω από Ρεάλ και Μπαρσελόνα και φυσικά το αδιαμφισβήτητο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Ακόμη και η απουσία του Ντάνστον, που έχασε κοντά 25 ματς δεν φάνηκε παρά ελάχιστα.
Πόσο άλλαξε: Ελάχιστα. Οι μπλε της Κωνσταντινούπολης στοχεύουν στην ίδια συνταγή και στην ομοιογένεια που έχει ο ίδιος κορμός παικτών που θα παίξει μαζί για τρίτη χρονιά. Το καλύτερο περιφερειακό δίδυμο της Ευρωλίγκας ηγείται (Λάρκιν – Μίτσιτς), σχεδόν όλη η ομάδα μπορεί να σουτάρει από μακριά, οι αποστάσεις εξασφαλίζουν χώρους για τις προσωπικές φάσεις του Λάρκιν και τα drive n kick του Μίτσιτς, ο Σίμον θριαμβεύει σε ρόλο δημιουργού. Η αποχώρηση του Πίτερς ήταν λογική από τη στιγμή που αποθεραπεύτηκε ο Μοερμάν, ο Σίνγκλτον είναι υπερόπλο σε αυτό το ρόστερ.
Το αστέρι: O “Inshane” Λάρκιν. Πέρσι έκανε νέο ρεκόρ πόντων σε ένα παιχνίδι (49), είχε 22.2 πόντους με 55.6% δίποντο και 50.9% τρίποντο (!) και 90% βολές, 4.1 ασίστ, 2.2 λάθη, συνολικά ήταν προκλητικά ασταμάτητος, παίζοντας σε ένα επίπεδο σκόρερ που πιθανότατα δεν έχουμε ξαναδεί στην Ευρωλίγκα. Στο τελευταίο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό έβαλε 40 με 10/15 τρίποντα. Το μόνό καλό για τους αντιπάλους του είναι ότι θεωρητικά δεν μπορεί να επαναλάβει τέτοια σεζόν. Ή μήπως μπορεί;
Η αδυναμία: Τίποτα το ιδιαίτερα ορατό εδώ, αλλά αν πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε κάτι, αυτό είναι μια μικρή δυσκολία απέναντι σε post-up ψηλούς, τύπου Σενγκέλια. Ο Ντάνστον είναι στην πραγματικόητα ο μοναδικός που μπορεί να τα βάλει μαζί τους. Αλλά πάλι, πόσοι είναι οι ψηλοί που μπορούν να κάνουν ζημιά με πλάτη στο καλάθι;
Ο προπονητής: Ο μίστερ «we played perfect basketball” Εργκίν Αταμάν θέλει το τρόπαιο που του λείπει, όμως ξέρει καλά ότι η πανδημία του κορωνοϊού του στέρησε την μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε ως τώρα. Φέτος ο ανταγωνισμός θα είναι σκληρότερος.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Τι έκανε πέρσι ως τη διακοπή: Ξεκίνησε με 4/4 παρότι είχε χάσει Τσάτσο/Ντε Κολό/Χίγκινς, όμως ο τραυματισμός του Κλάιμπερν που έκοψε τον χιαστό του τον εκτροχίασε. Τέσσερις ήττες στα επόμενα έξι, όμως το φύλλο γύρισε με ένα εκκωφαντικό 96-67 στη Βαρκελώνη. Ήταν πιο ευάλωτη από ποτέ τα τελευταία χρόνια (19-9), όμως είχε σκληράδα και αμυντικό φίλτρο που είχαμε καιρό να δούμε.
Πόσο άλλαξε: Αρκετά, από τη στιγμή που απέκτησε δύο από τους καλύτερους παίκτες στη θέση τους στην Ευρωλίγκα. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ έρχεται για να κυριαρχήσει στο «5», ο Τόκο Σενγκέλια πρόλαβε να πάρει πρωτάθλημα στην Βιτόρια και πλέον σημαδεύει τον ουρανό. Βάλτε στην εξίσωση τον Μάικ Τζέιμς και τον Κλάιμπερν που επέστρεψε και έχετε μια τετράδα euroleague all-stars που τρομάζουν. Μαζί τους ο περσινός κορμός των Φόγκτμαν, Χάκετ, Στρέλνιεκς, Κουρμπάνοφ, Χίλιαρντ. Μπρρρρ.
Το αστέρι: Ο Γουίλ Κλάιμπερν είναι ο σημαντικότερος παίκτης αυτής της ομάδας, απλά μην το πείτε στον Μάικ Τζέιμς γιατί δεν θα του αρέσει καθόλου. Ζηλευτά αθλητικά προσόντα, καλύτερος αμυντικός και ριμπάουντερ της ομάδας, μάλλον ο μοναδικός καθαρόαιμος SF της Ευρωλίγκας που έχει γαλόνια δημιουργού, άπαιχτος στο transition, ικανός να «κολλήσει» όλα τα υπόλοιπα κομμάτια μεταξύ τους.
Η αδυναμία: H έλλειψη βάθους στην περιφερειακή γραμμή. Ο Τζέιμς είναι ο μοναδικός σταρ στην περίμετρο, με τον Χάκετ να λειτουργεί ως ισορροπιστής και αμυντική άγκυρα και τον Στρέλνιεκς να έρχεται από τον πάγκο. Ο Κλάιμπερν θα πάρει μπάλες στην δημιουργία και έτσι μάλλον δεν θα δούμε τόσο πολύ James-Ball, στην άμυνα υπάρχουν άφθονοι φόργουορντ για να καλύψουν τα κενά, όμως ένας τραυματισμός στην περιφέρεια θα φέρει αριθμητικά προβλήματα.
Ο προπονητής: Δις πρωταθλητής Ευρώπης και ακούνητος στην θέση του, ο Δημήτρης Ιτούδης παρουσιάζει φέτος την πιο ικανή αμυντικά ΤΣΣΚΑ επί τω ημερών του. Το μέγεθος της ομάδας τρομάζει (Κουρμπάνοφ, Κλάιμπερν, Σενγκέλια, Μπολομπόι, Χίλιαρντ, Μιλουτίνοφ, Χάκετ, Αντόνοφ) και ο Έλληνας προπονητής ετοιμάζεται να αποδείξει πως ξέρει κι άλλο δρόμο προς την κορυφή εκτός από αυτόν των σταρ περιφερειακών (Τεόντοσιτς, Ντε Κολό, Τσάτσο, Χίγκινς). Θα ήθελε πολύ να έχει μαζί του την εμπειρία και την προσωπικότητα του Χάινς, αλλά ακόμα και η ΤΣΣΚΑ δεν μπορεί να τα έχει όλα δικά της.
Ρεάλ Μαδρίτης
Τι έκανε πέρσι ως τη διακοπή: Ομάδα των σερί: κάποια στιγμή στη σεζόν είχε 13 σερί νίκες, όταν σταμάτησε η δράση μετρούσε 7 συνεχόμενες επιτυχίες. Το περίεργο είναι πως και οι έξι ήττες της ήρθαν σε δύο περιόδους, από τρεις σερί κάθε φορά. Γενικά σταθερή, με τον Καμπάσο σε φοβερή φόρμα, τον Γιουλ έτσι κι έτσι, τους υπόλοιπους να δίνουν το γνωστό, απέραντο βάθος ως τον 12ο παίκτη.
Πόσο άλλαξε: Ο κορωνοϊός χτύπησε βίαια τον ισπανικό γίγαντα, που έκανε μόλις μία μεταγραφή ουσίας. Ο Αλμπέρτο Αμπάλδε ήρθε για να γίνει ο Ρούντι του μέλλοντος και να δώσει νιάτα σε μια έμπειρη, αλλά γεμάτη 30 somethings ομάδα.
Το αστέρι: Ο Φάκου Καμπάσο, χωρίς αμφιβολία. Ο Αργεντινός διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του καλύτερου PG της λίγκας χάρη στις αμυντικές του ικανότητες, την ταχύτητα και το ατρόμητο παιχνίδι του.
Η αδυναμία: Ο Φάκου Καμπάσο και ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας. Ο Αργεντινός είναι φευγάτος από τη Μαδρίτη, καθώς έχει αποφασίσει πως το άμεσο μέλλον του θα τον βρει στο ΝΒΑ, όποτε αυτό ξεκινήσει. Αυτό βάζει τη Ρεάλ σε άσχημους μπελάδες, αφού το να χάσει κανείς τον κινητήριο μοχλό του Δεκέμβρη μήνα μπορεί να φέρει την καταστροφή. Κατά τα άλλα, ο Λάσο αναβάλλει την ανανέωση και δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στους γνωστούς στρατιώτες. Μέχρι και ο Ρέγες συνεχίζει.
Ο προπονητής: Όχι και μικρό πράγμα, να είσαι προπονητής σε κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης από το 2011. Ο Βάσκος κόουτς είδε την Ρεάλ να μένει εκτός τελικού στο περσινό πρωτάθλημα, όμως οι ειδικές συνθήκες του κορωνοϊού του δίνουν στιβαρές δικαιολογίες, ειδικά από τη στιγμή που η Μπαρσελόνα έμεινε μακριά από την κούπα. Πλέον ο εσωτερικός ανταγωνισμός με τον Σάρας θα δώσει έξτρα κίνητρο στον συμπαθέστατο Πάμπλο.
Μπαρσελόνα
Τι έκανε πέρσι ως τη διακοπή: Η ποιότητα της ήταν φανερή, όμως λίγο οι τραυματισμοί των πόιντ γκαρντς (Πάνγκος, Ερτέλ) και λίγο η παρωχημένη διαχείριση του Πέσιτς δεν την άφησαν να δείξει που έφταναν οι δυνατότητες του γκρουπ. Ακόμα κι έτσι όταν σταμάτησε η δράση έτρεχε σερί 9 νικών και ήταν ισόβαθμη με την Ρεάλ στο 22-6, με τον Μίροτιτς να είναι χάρμα ιδέσθαι.
Πόσο άλλαξε: Σημαντικά, από τη στιγμή που αντικαταστάθηκε ο προπονητής και ο βασικός πόιντ γκαρντ, δηλαδή ο προπονητής του παρκέ. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους πείστηκε εν τέλει να μετακομίσει στην Βαρκελώνη, ενώ ο Νικ Καλάθης θα κληθεί να αποδείξει ότι μπορεί να οδηγήσει μια ομάδα στο τρόπαιο όταν δεν χρειάζεται να τα κάνει (σχεδόν) όλα.
Το αστέρι: Αμπρίνες, Καλάθης, Ερτέλ, Ντέιβις, Χίγκινς είναι σταρ, όμως ο σούπερσταρ της ομάδας δεν είναι άλλος από τον Νίκο Μίροτιτς. Ο Μαυροβούνιος έδειξε πέρσι ηγετικές ικανότητες και είχε θεαματικές clutch στιγμές, ενώ πρόσφατα επέκτεινε το συμβόλαιό του ως το 2025, σε μια σπάνια για τα ευρωπαϊκά δεδομένα κίνηση. Πλήρες πακέτο στο «4», η θέση του είναι στο NBA αλλά τον απολαμβάνουμε στην Ευρωλίγκα.
Η αδυναμία: Δύσκολο να βρει κανείς κάτι στέρεο σε ένα τόσο γεμάτο ρόστερ. Η μοναδική υποψία είναι η ικανότητα του Σάρας να κρατήσει ικανοποιημένους στους σταρ χωρίς να θυσιάσει κάτι από το φωνακλάδικο, υπέρ-απαιτητικό προπονητικό στυλ που λάνσαρε στην Ζάλγκιρις.
Ο προπονητής: Αφού απέδειξε ό,τι ήταν δυνατόν να αποδειχθεί στην Ζάλγκιρις, ο Σάρας επέστρεψε στην αγαπημένη του Βαρκελώνη, αυτή τη φορά ως προπονητής. Αντιμετωπίζεται δικαίως ως το next big thing της ευρωπαϊκής προπονητικής, όμως πλέον η πίεση θα είναι μεγαλύτερη, μαζί και οι απαιτήσεις.