Βλέποντας τα δύο πρώτα παιχνίδια του Ολυμπιακού στη σεζόν, ένα πρωταθλήματος με τον Αστέρα και αυτό απέναντι στην Ομόνοια για τα play offs του Champions League, προκύπτουν συμπεράσματα.
Πρώτο και πολύ εμφανές στο γήπεδο, ότι οι “ερυθρόλευκοι” δεν είναι έτοιμοι και αυτό είναι απολύτως αναμενόμενο. Όλες οι ομάδες έχουν ιδιαίτερο καλοκαίρι με αλλαγές στην προετοιμασία και καθυστέρηση στη διαμόρφωση του ρόστερ. Όσες είχαν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις τον Αύγουστο είναι ουσιαστικά δύο εβδομάδες πίσω από τις υπόλοιπες σε ετοιμότητα και με μικρότερο διάστημα ξεκούρασης το καλοκαίρι.
Σε αυτές ανήκει ο Ολυμπιακός. Δούλεψε για να παίξει με τη Γουλβς, οι ημέρες διακοπών ήταν λίγες, προετοιμασία άρχισε τελευταίος. Αυτή δεν άρχισε για τον τελικό κυπέλλου, αλλά για τη σεζόν που έρχεται. Όχι γιατί ο Μαρτίνς δεν ήθελε το κύπελλο, αλλά γιατί δε θα ρίσκαρε τον προγραμματισμό όλης της επόμενης σεζόν για ένα ματς.
Τόσο απέναντι στον Αστέρα όσο και κόντρα στην Ομόνοια, οι πρωταθλητές ΔΕΝ έβγαλαν φρεσκάδα. Συνολικά ως ομάδα μοιάζουν να βρίσκονται σε ημέρες προετοιμασίας σε τρεξίματα και ενέργεια. Αναμενόμενο αφού σε τέτοιες ημέρες είναι.
Ο Ολυμπιακός έχει μια σημαντική διαφορά σε σχέση με προηγούμενες σεζόν. Ακόμη και τώρα που δεν είναι καλά, έχει προσανατολισμό και σχέδιο για να πετύχει και προπονητή που ξέρει πλέον πολύ καλά την ομάδα του και τον τρόπο για να κερδίζει.
Προφανώς και δεν είναι τυχαία η επιλογή ελάχιστου ρίσκου στα πρώτα ημίχρονα με Αστέρα και Ομόνοια. Οι Πειραιώτες μετρούν τον αντίπαλο, μελετούν το σχέδιο και τις κινήσεις του, κυρίως όμως δε ρισκάρουν χωρίς λόγο. Ο Μαρτίνς καλείται να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση. Η αλλαγή και των δύο πλάγιων μπακ είναι μια δύσκολη κατάσταση γενικώς. Πόσο μάλλον στα πρώτα ματς της σεζόν.
Ο Πορτογάλος γνωρίζει καλά, εμείς το βλέπουμε στο γήπεδο, ότι Χολέμπας και Ραφίνια δεν είναι έτοιμοι από πλευράς φυσικής κατάστασης για να τρέχουν τη γραμμή σε άμυνα και επίθεση. Επιλέγει λοιπόν να μην τους ανεβάζει συχνά ψηλά στο γήπεδο ούτως ώστε να υπάρχει ασφάλεια – μηδέν στην άμυνα – στα μετόπισθεν και αναζήτηση μεγαλύτερου ρίσκου στο δεύτερο ημίχρονο. Με την ομάδα του περισσότερο διαβασμένη για τον αντίπαλο και ξεκάθαρη εικόνα για το τι έχει ατομικά και ομαδικά απέναντί της.
Στα δύο προηγούμενα ματς ο Μαρτίνς δικαιώθηκε. Ο Ολυμπιακός έχει υπομονή που άλλα χρόνια δεν είχε. Ηρεμία που επίσης σε προηγούμενα χρόνια και σε ματς που δεν σκόραρε γρήγορα επίσης δεν είχε. α συστατικά αυτά τα βρήκε μέσα από τα αποτελέσματα, τη δουλειά και τον προπονητή του.
Στη συνολική εικόνα των δύο αναμετρήσεων, ακόμη και όταν το παιχνίδι ήταν στο 0-0 ο Ολυμπιακός έβγαζε σιγουριά ότι θα κάνει αυτό που θέλει. Χωρίς να εντυπωσιάζει, αλλά βρίσκοντας τρόπους και πρόσωπα. Τον Φορτούνη και τον Μασούρα στο ένα ματς, τον Ελ Αραμπί και τον Ρατζέλοβιτς στο άλλο.
ΥΓ. Προτεραιότητα των Πειραιωτών στις μεταγραφές έχουν οι μπακ γιατί επιλογή μετά τους Ραφίνια και Χολέμπας είναι ο Μπρούνο.
ΥΓ1. Ο σταθερότερος των “ερυθρόλευκων” στο ξεκίνημα της εφετινής περιόδου ήταν ο ανέτοιμος στο αντίστοιχο διάστημα πέρυσι Καμαρά.
ΥΓ2. Έχει ενδιαφέρον να δούμε τον Κάιπερς, όταν αποφασίσει να του δώσει χρόνο ο Μαρτίνς που εκτιμά την προσπάθειά του στην προετοιμασία όχι μόνο εφέτος αλλά και πέρυσι πριν πάει δανεικός στη Γαλλία.