Ελάχιστοι όσοι τον έζησαν και μάλλον, κανείς από εμάς – των νεότερων χρόνων – ήταν και είμαστε σε θέση να συμπορευθούμε με την αύρα, το «δόγμα», το φίλαθλο σφρίγος και την εν γένει λογική του Νίκου Αλέφαντου!
Αυτός που τώρα μνημονεύουμε γιατί μας «χαιρέτησε» προκειμένου να μάθει «μπαλίτσα» στις ατέλειωτες αλάνες των… «αγγέλων» αποτέλεσε την απόλυτη ερμηνεία του λογικά απροσδιόριστου και απλοϊκά συμβατού – συνάμα – με τον ρομαντισμό στο χώρο του λαοφιλούς αθλήματος…
Ναι, κυρίες και κύριοι, ο Νίκος Αλέφαντος, αυτός που περνάει στην ποδοσφαιρική Ιστορία για την μοναδικότητά του – ο καθείς αυτή μπορεί να την ερμηνεύσει όπως θέλει.. «γραφικός»… «παθιασμένος»… «αφελής»… «εκκεντρικός»… «ιδιόρυθμος» (ως ένα σημείο)… «ονειροπόλος»… «γαύρος»… «ΠΑΣΟΚάρας», πείτε όπως θέλετε – ήταν και θα παραμείνει ο δικός μας «Special One» έστω κι αν δεν είχε τους τίτλους, δεν κουβάλησε τις δάφνες του Ζοσέ Μουρίνιο ο οποίος απέκτησε το συγκεκριμένο προσωνύμιο στη χώρα των Βρετανών!
Πέραν των τηλε-ιστοριών που «σουλατσάρουν» με βίντεο αρχείου στο διαδίκτυο τις τελευταίες ώρες υπάρχουν πράγματα τα οποία χαρακτήρισαν τη ζωή του, την καθημερινότητά του, τις «κάψες» και τις «τρέλες» του!
Λίγοι γνωρίζουν τα ποδοσφαιρικά χρόνια της νεαρής του ηλικίας! Ήρθε ο Παναθηναϊκός και μας υπενθύμισε πως πέρασε κι από τα δικά του τα «λημέρια» όταν έβραζε, ηλικιακά, το αίμα του μέσα από τις γραμμές του ποδοσφαιρικού του γηπέδου!
Κάποιοι άλλοι τον θυμούνται στην καφετέρια «Μαρονίτα» των Εξαρχείων – της λατρεμένης του γειτονιάς, με τον συγχωρεμένο τον Λώλο και τα άλλα φιλαράκια του – να αναλύει το Μουντιάλ του 1990 (!) κάθε σούρουπο ‘κείνο το καλοκαίρι όπου μαζεύονταν κόσμος και κοσμάκης προκειμένου μετά τα ματς να ακούσει το post game’s-σχόλιό του!
Ναι… Αυτό έκανε για πολλά χρόνια και στον Πανελλήνιο (!) Στις εγκαταστάσεις της Κυψέλης όπου πήγαινε ΚΑΘΕ Σαββατοκύριακο, όταν δεν είχε δουλειά, για να δει ΟΛΑ τα ματς μέσα από τα κανάλια Novasports και μετά να τα «λιανίσει» (ποδοσφαιρικά) – prive, πάντα – με τους λοιπούς θαμώνες του κυλικείου!
Α, όλα κι όλα… Οι αγαπημένες του συνήθειες δεν έφευγαν ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ από το ωρολόγιο πρόγραμμά του!
Σαν το πρωινό τζόκιγκ – για πολλά πολλά χρόνια – στο λόφο του Αρδηττού, περιμετρικά του Παναθηναϊκού Σταδίου! Πόσοι και πόσοι δεν τον έχουν δει εκεί, ακούγοντας ακόμα και εκείνες τις ώρες – ειδικά άμα τον πετύχαινες Δευτέρα ή μετά από ντέρμπι – μια σύντομη ανάλυσή του περί των αγωνιστικών τεκτενόμενων!
Υπήρξαν «ιστορικές» στιγμές όπου ο ίδιος, ελέω του ευαίσθητου χαρακτήρα… «ξέφυγε», όχι όμως κακοπροαίρετα!
Σαν τότε, όταν ήμουν κι εγώ στο κανάλι, στον ΑΝΤ1 ως καλεσμένος του Πάνου Παναγιωτόπουλου μετά την απόλυσή του από τον Ολυμπιακό (1994-95)!
Το «πυράγχας» (Λούβαρης)… ο «βαψομαλλιάς» (εκδότης αθλητικής εφημερίδας)… η «χαρτοπαιξία» (διοίκηση ΠΑΕ) που τον «έφαγαν» μετά τον αποκλεισμό από την Μαρσέϊγ στο τότε κύπελλο ΟΥΕΦΑ!
Πώς να τους καταλογήσεις άδικο, αφού ΠΟΤΕ δεν υπήρξε πραγματικός εχθρός των δεδομένων, ίσως και λόγω της λατρείας του για την συγκεκριμένη ομάδα. Βέβαια εκείνα τα χρόνια έδωσε τις αφορμές του, μέσα από την αφέλεια του χαρακτήρα του, όταν ως μετέχον σε Δ.Σ. της ΠΑΕ ανέλυε πάνω στο παραλληλόγραμμο μεγάλο τραπεζι της αίθουσας συνεδριάσεων το… ντέρμπι των «αιωνίων» χρησιμοποιώντας 11 μπουκάλια coca cola (Ολυμπιακός) με ισάριθμα μπουκάλια μπύρας heineken (Παναθηναϊκός)!!
Από την άλλη… Τι να προσάψεις σε έναν άνθρωπο που έκανε αυτό που έπρεπε μια χρονιά νωρίτερα στην Ξάνθη αλλά τον έδιωξαν κακήν κακώς στην πιο σύντομη θητεία της καριέρας του! Ούτε μια βδομάδα δεν κράτησε!
Πήγε παραμονές του αγώνα με την πρωταθλήτρια, τότε, ΑΕΚ… Έκανε το λάθος παραμονές του ματς να αποποιηθεί των ευθυνών για τον αγώνα, ως νεοπροσληφθείς, αλλά όταν η ομάδα της Θράκης νίκησε με 1-0 στο ματς το οποίο πέρασε στην ιστορία ως η τακτική των «οκτώ μαντουμαδόρων», αυτός το πανηγύρισε με την εξέδρα. Κι αυτό δεν άρεσε!!
Η αλήθεια τότε, είναι πως την προετοιμασία ανέλαβε ο Γιάννης Ισπυρλίδης – υπηρεσιακός, γυνμαστής, καθηγητής ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής – αλλά ο κυρ-Νίκος είχε την ιδέα να παίξει η Ξάνθη με οκτώ (8) παίκτες σε ατομικά μαρκαρίσματα (man to man).. H τακτική απέδωσε, ο κυρ-Νίκος αποθεώθηκε, αλλά…απελύθην!!
Θεωρήθηκε πως κακώς οικοιοποιήθηκε την «νίκη» του Γιάννη Ισπυρλίδη!
Ήρθε μετά η θητεία του – η 3η ιστορικά – στον Ολυμπιακό, το 2004 όπου «έχασε» το πρωτάθλημα από τον…Δούρο! Εκεί, κατακερματίστηκαν πολλά στον εσωτερικό του κόσμο!
Δεν του τηλεφώνησε ΠΟΤΕ ο Κορίνθιος ρέφερι – όπως εκλιπαρούσε στην εκπομπή της Έλλης Στάη – και κατόπιν του έμειναν μονάχα τα ωραία weekend απογεύματα στον Πανελλήνιο με τις ποδοσφαιρικές εμβανθύσεις!
Ο αείμνηστος πρόεδρος του Πανελληνίου Μίνως Κυριακού τον λάτρευε, παρότι θεωρούσε – στο περιβάλλον του – κουραστικές ως ένα σημείο της ποδοσφαιρικές αναλύσεις του Αλέφαντου!
Είχε προστάξει πάντως στις εγκαταστάσεις της Κυψέλης να του δίνουν το καλύτερο τραπέζι στα ματς της Nova και μετά να μην του παίρνουν χρήματα! Εκεί βέβαια, ακολουθούσαν… μάχες γιατί ο «κόουτς» δεν τα ήθελε αυτά!
Τρέχα γύρευε..
Όπως και να ‘χει, άλλος Αλέφαντος δεν ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει!
Ο άνθρωπος που αγαπούσε ότι έκανε, ότι πίστευε, ότι προσπαθούσε, ότι τον… πλήγωνε!!