Το αποψινό τέταρτο μέρος του αφιερώματος στους μεγαλύτερους σουτέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας θα μπορούσε να έχει τον εξής υπότιτλο: υπερπαίκτες με φαρμακερό σουτ. Προχωράμε χωρίς περαιτέρω σχόλια στο… παρασύνθημα.
Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς
Ομάδες: Παρτίζαν, Φενέρ
Αγώνες: 108
Τρίποντα: 197/524 (1,8/4,8)
Ποσοστό: 37,6%
Ο μοναδικός που έχει θέση στο κλειστό κλαμπ των κορυφαίων “εκτελεστών”, παρότι το ποσοστό καριέρας του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης είναι αισθητά μικρότερο του 40%. Υπάρχει ωστόσο εξήγηση επ’ αυτού. Η Παρτίζαν τον έριξε κατευθείαν στα βαθιά.
Σε ηλικία 21 ετών, μόλις στην πρώτη ολοκληρωμένη σεζόν του στη διοργάνωση (2013-14), ήταν η αρχή και το τέλος της ιστορικής ομάδας του Βελιγραδίου: 14,8 πόντοι, 3,7 ριμπάουντ, 3,7 και 1,6 κλεψίματα, σε 31.30’ στο παρκέ, με τους αντιπάλους να τον πιέζουν ασφυκτικά και να του στέλνουν νταμπλ τιμ μέχρι και στα… αποδυτήρια. Η ευθύνη για τον Μπογκάντοβιτς ήταν στο μάξιμουμ, την ίδια ώρα που οι βοήθειες που είχε ήταν περιορισμένες. Λογικό κι αναμενόμενο λοιπόν να σουτάρει “μόλις” 37% πίσω από την γραμμή του τριπόντου.
Ο Σέρβος, που εδώ και τρία χρόνια κατοικοεδρεύει στο Σακραμέντο, μας καθηλώσει ως σουτέρ από την πρώτη ματιά, αφού ο τρόπος που εκτελεί (από ψηλά κι έπειτα από γερό πάτημα) ξυπνάει μνήμες από το αυτοκρατορικό στυλ του Μίρσα Ντελίμπασιτς και του Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς. Δεν είναι ωστόσο μονάχα θέμα αισθητικής. O τρόπος που τοποθετεί τα χέρια του περιμένοντας να υποδεχτεί την μπάλα είναι σεμιναριακού επιπέδου και συνδυάζεται βεβαίως με εξαιρετικό footwork. Αυτά τα δύο, μαζί με το μενταλιτέ του “δολοφόνου” που διαθέτει, του δίνουν την δυνατότητα να εκτελεί υπό πίεση κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Ραμούνας Σισκάουσκας
Ομάδες: Μπενετόν, Παναθηναϊκός, ΤΣΣΚΑ
Αγώνες: 143
Τρίποντα: 210/501 (1,5/3,5)
Ποσοστό: 41,9%
Το καλύτερο footwork περιφερειακού παίκτη στη σύγχρονη ιστορία, αφήνοντας βεβαίως στην άκρη τον απόλυτο (ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα είναι… μια κατηγορία μόνος του). Ο Σισκάουσκας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ενασχόλησή του με το μποξ προκειμένου να απογειώσει την ούτως ή άλλως θαυμαστή του ικανότητα να βρίσκει ισορροπία κάτω απ’ όλες όλες τις συνθήκες, αντισταθμίζοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό το έλλειμμα ταχύτητας. Πλέον είναι μόδα στην Αμερική (κι όχι μόνο) αυτό που έκανε ο Λιθουανός γκαρντ-φόργουορντ πριν από 15 χρόνια!
“Το μόνο που έλλειπε από τον Σίσκας για να απογειώσει την καριέρα του ήταν η αυτοπεποίθηση. Του το έλεγα από τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα στην Εθνική ομάδα. Είσαι μέγιστος σουτέρ και σπουδαίος παίκτης συνολικά. Πάρε λοιπόν την ευθύνη που αναλογεί στο ταλέντο σου”, μας έλεγε ο Σάρας Γιασικεβίτσιους σε ένα από τα διαλείμματα του Ευρωμπάσκετ 2007. Τότε που ο φύσει ηγέτης της Λιθουανίας είχε κάνει ένα βηματάκι πίσω για να δώσει χώρο στον, κατά δύο χρόνια νεότερο, συμπαίκτη του, που τότε ήταν στα ντουζένια του.
Ο Σισκάουσκας ήταν τόσο πλήρης τεχνικά που ουσιαστικά ήταν το ίδιο επικίνδυνος τόσο σε καταστάσεις off a screen ή spot, όσο και μετά από ντρίμπλα. Μπορεί λοιπόν να μην ήταν ο καλύτερος σουτέρ στο ρόστερ της σπουδαίας ΤΣΣΚΑ του Ετόρε Μεσίνα, αφού συνυπήρχε με τον Τρέιτζαν Λάνγκτον, όμως όταν είσαι δεύτερος πίσω από τον “δολοφόνο από την Αλάσκα”, είναι… σαν να είσαι πρώτος!
Ντρου Νίκολας
Ομάδες: Μπενετόν, Εφές, Παναθηναϊκός, Αρμάνι, ΤΣΣΚΑ
Αγώνες: 130
Τρίποντα: 276/705 (2,1/5,4)
Ποσοστό: 39,1%
Ο Ρέι Άλεν της Ευρώπης, χωρίς βεβαίως την ανεπανάληπτη μακροζωία του θρυλικού συμπατριώτη του. Μέγιστος σουτέρ και παράλληλα μέγιστος αθλητής, με τα πόδια του να θυμίζουν… ελατήρια. Υπάρχει άλλος τα τελευταία 20 χρόνια στην Ευρώπη που μπορούσε να βγει πίσω από ένα σκριν με την ιλιγγιώδη ταχύτητα του Νίκολας και να εκτελέσει ακαριαία όπως θα έκανε αν βρισκόταν εν στάσει; Πιθανότατα ουδείς άλλος πέρα από τον Τζέισι Κάρολ.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό γνώρισμα του απόφοιτου του Μέριλαντ ήταν η εμβέλεια εκτέλεσης που διέθετε. Πολλά χρόνια πριν οι Γουόριορς κάνουν μόδα με τον Κάρι (αλλά και τον Τόμπσον) το τρίποντο… δυο βήματα μετά το κέντρο, ο Νίκολας δεν δίσταζε να εκτελεί αδιαφορώντας για την απόσταση τόσο από το καλάθι, όσο κι από τον προσωπικό του αντίπαλο, που πάσχιζε να μείνει κολλημένος επάνω του. Ειδικά στην Μπενετόν και στην Εφές, που είχε το πράσινο φως να κάνει ουσιαστικά ότι θέλει στην επίθεση, ο Αμερικανός είχε κάνει ουκ ολίγους πρώτης κλάσης αμυντικούς να σηκώνουν τα χέρια ψηλά με το θράσος του.
Το συνολικό του ποσοστό στην Ευρωλίγκα τον αδικεί, αφού ήταν σκιά του εαυτού του κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων του σεζόν στην διοργάνωση, με την Αρμάνι και την ΤΣΣΚΑ. Αν αφαιρέσουμε λοιπόν τα 22/83 τρίποντα που σούταρε από το 2011 έως το 2013, το ποσοστό του ανεβαίνει στο 40,8%.
