Ενδεχομένως ποτέ στο παρελθόν η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας της 7ης Απριλίου «είπε τόσα πολλά» στο ευρύ κοινό, όσα η φετινή…
Με τις εικόνες και τις πληροφορίες σχετικά με τον Covid-19 (ακριβείς ή ανακριβείς) να τρυπούν ως υποδόριες βελόνες ενσταλάζοντας συναισθήματα αγωνίας ή ακόμη και φόβου, μάλλον δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά…
Από το 1950 όταν και μπήκε στη ζωή μας από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η συγκεκριμένη ημέρα εστιάζει κάθε χρόνο σε διαφορετικό θέμα από το χώρο της υγείας επιδιώκοντας την ανάδειξη της σημασίας του.
Φέτος είναι αφιερωμένη στο νοσηλευτικό και στο μαιευτικό προσωπικό όλου του κόσμου, που βρίσκονται στο μέτωπο ενάντια στον κορωνοϊό και προστατεύουν ζωές θέτοντας σε κίνδυνο τις δικές τους.
Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις μάχονται κόντρα στο «τέρας» με άνισους κανόνες. Μήπως τελικά επενδύσαμε περισσότερο χρόνο, χρήμα, προσοχή στα λιγότερα σημαντικά;
Μήπως αφιερώσαμε περισσότερα σε μια αγωνιώδη πραγματικότητα κενού εντυπωσιασμού, στερώντας από τις ζωές μας την υγεία;
Θεωρήσαμε «υγεία» την απουσία αρρώστιας. Είναι όμως έτσι;
Ο Π.Ο.Υ. στην ιδρυτική του διακήρυξη το 1946 όρισε την υγεία ως «κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής ευεξίας, όχι μόνο απουσία νόσου ή αναπηρίας»!
Μήπως λοιπόν αντιμετωπίσαμε το σώμα μας ως μηχανή, αγνοώντας την αμφίδρομη επικοινωνία του με την ψυχή;
Μήπως αυτή η προσέγγιση άλλαξε τους κανόνες συμπεριφοράς και του καθορισμού αξιών στην κοινωνία, κατεβάζοντας τις από το επίπεδο των ανθρώπων σε εκείνο των μηχανών, των ρομπότ;
Με το σκηνικό θρίλερ που στήνει η ραγδαία εξάπλωση του κορωνοϊού στον πλανήτη μεγαλώνοντας δραματικά κάθε μέρα τη λίστα των νεκρών – την προσβλητική για το ανθρώπινο είδος του 21ου αιώνα– ίσως έχουμε φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ευκαιρία να παραδεχθούμε ότι η υγεία όλων μας είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Ενδεχομένως περισσότερο από κάθε άλλο παράγοντα βιολογικό, φυσικό ή κοινωνικό…
Το μεγάλο στοίχημα το έχουμε μπροστά μας και ακολουθεί την κρίση!