Την τελευταία φορά που έπιασε καραμπίνα στα χέρια του ο Θανάσης, ο γλάρος ήταν ζωντανός. Του… Τσέχοφ ο γλάρος. Αυτός που σκοτώθηκε στον Πόλεμο του Τολστόι. Τώρα έχουμε ειρήνη, λέει, άρα Πόλεμος και Ειρήνη, η λουσμένη με αντισηπτικό σύζυγος, να είναι σε απόσταση δυο… μέτρων. Ασφαλείας.
Το ημερολόγιο… καραμπίνας φτάνει αισίως στη δεύτερη εβδομάδα. Ανάγνωσης.
Μα που χάθηκε η… χ-Λόη, αυτή η διάσημη τηλεπερσόνα που ήταν με την… Κρεμμυδά; Αυτή που έψαχνε (για να δωρίσει αυτοκίνητο στην κυρία που απάντησε στη δύσκολη ερώτηση, ποιο κανάλι βλέπετε τώρα) την Κάσο στη Θάσο και έκανε τον… διάπλου της Μαύρης (μπλε δεν είναι;) Θάλασσας! Αλλά για ένα σύμφωνο θα τα χαλάσουμε;
Εδώ για ένα σύμφωνο συμβιώνουμε, χρυσό μου! «Καλημέραααααα», λέει χαζοχαρούμενη ντάλα μεσημέρι η άλλη ακάματη τηλεπερσόνα, «κορονοϊό έχετε;» και πάρτον κάτω τον καραμπινάτο, πολεμοχαρή Θανάση εν καιρώ… Ειρήνης!
Της σοσιαλμιντιακής συζύγου, που βλέπει μόνο αλήθειες και κατοικοεδρεύει στη μπανιέρα, ντετόλ-η δική της! Μακριά από την καραμπίνα, θέλει την ησυχία της… Ανίτας κοίτα και μη μιλάς και το καθημερινό ποστάρισμα της la… Bomba για το χάιδεμα στο… νυχάκι της!
Μετά, ξεπροβάλει απομεσήμερο με ασετιλίνη, η υπερκαναλική, λυγερόκορμη πεπονιά, κουνάμενη ποικιλοτρόπως και αρμενίζοντας στου Αιγαίου τα πελάγη, αυτά που συνορεύουν με τη… Μαύρη Θάλασσα.
IQ για… κατακράτηση, πιθανώς και καταπάτηση. Πάνω που θες να ηρεμήσεις, αγριεύεις με τα νέα της Diamond, Princess μου εσύ (αλλού ταξίδεψε ο Θανάσης, Diamond and… ντροπής πράγματα εν μέσω… παδημίας που είπε και η μορφωμένη, παδη-μια λέει είναι θα περάσει, δεν έχει άλλη), ohhh realllyyyy.
Ο μαϊγκάτ, αναφωνεί η μπερδεμένη μεταξύ ποστ και τοστ Ειρήνη, ρε παιχτούρα Μάγκατ σε λάτρεψα στο ΟΑΚΑ απαντά ο Θανάσης και πιάνει γιουτιούμπ και βλέπει τον άφωνο… Ντέρτι να του αφιερώνει ακαπέλα στιχάρα, δικό σου, λέει, τραγούδα το και στο σπίτι, αφού και στο μαγαζί το ίδιο κάνεις.
Και μετά, σε λαϊκή απογευματινή… καραμπίνα, η… κόβιντ ενημέρωση σού λέει να ηρεμήσεις, να χαλαρώσεις και να το απολαύσεις. Κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις άλλωστε, να το… χαρείς βρε χρυσό μου.
Μουσική χιτσκοκική, τα πατώματα τρίζουν, ο Άλφρεντ ανεβαίνει τα «39 σκαλοπάτια», ο… Φόδρας σού παίρνει μέτρα για το άσπρο κοστούμι, δώστου νταμπατουμπέ φιλεράκι, εκατοντάδες τα κρούσματα, χιλιάδες οι νεκροί, αλλάζει το φιλεράκι, νόσησε κι αυτό, το πάτωμα ξανατρίζει, ο Άλφρεντ ανηφορίζει ως «Μυστικός Πράκτωρ», ο… Φόδρας απηύδησε με τις παραλιακές περατζάδες και βάζει μάσκα και γάντια, μείνε μέσα, μην κουνιέσαι, γιατί αλλάζεις δωμάτιο, μην αναπνέεις, εκινήθεις, αλτ, τις εί;
«Θανάσης και Ειρήνη, του Τολστόι, έχουμε γλάρο σήμερα. Μη φάτε».
Ουφ, τι… «Ψυχώ» θα παραδώσεις μωρή χιτσκοκικιά; Αφού δεν ψωνίσατε, δε βγήκατε, δεν πατήσατε το 2, τι πατήσατε, το 3, λυπάμαι χάσατε, το 6 κέρδισε, τα τετράγωνα των αστέρων δεν θα ξανανοίξουν πια, Σας Αγαπώ, Μαρία Αλιφέρη! Φίλη της Ειρήνης από την εποχή του Γλάρου. Του Τσέχοφ. Μιλάνε σε σκάιπ ολονυχτίας, αλλάζουν σε βάιμπερ ημέρας και ολοκληρώνουν σε σναπτσατ!
Αμ πώς χρυσό μου να κυλήσει το 24ωρο σε χιτσκοκική… καραμπίνα («Πονεμένο Ρομάντζο» ή «Στον Αστερισμό του Αιγόκερω;», άσε που βγήκε η… Μητέρα και προανήγγειλε… κοσμοκορονοϊκά θαύματα, τέλη Ιουνίου λέει θα είμαστε όλοι καλά, με εξαίρεση αυτούς που πέθαναν!).
Κουτσομπολεύουν τη μασκέ αγριάδα του υπερεπιθεωρητή της Προστασίας («Ο Άνθρωπος που γνώριζε πολλά» λέει ο Άλφρεντ), που μοιράζει εξοδόχαρτα και νουμεράκια δίωρης διάρκειας για ψώνια και… τελετές, άλλωστε μετά τα 24ωρα ψώνια τις τιβι, να μην κάνεις και τα δικά σου;
Πώς θα βγεις βραδάκι να κάνεις καραμπινάτο ινστα λαιβ; Τι είσαι εσύ; Παρακατιανή και αστοιχείωτη με τα λογκίν; Αϊρίν σε λένε, χρυσό μου, ένας… ΚΑΔ μόνη σου είσαι, επιδιόρθωσε το διαστημόπλοιο για την επόμενη έξοδο.
Φοβού την καραμπίνα και το Μακελειό, μη βρει το κόβιντ εμβόλιο η la… Bomba και ο Χίος γίνει… Λέσβος. Ποτέ δεν ξέρεις.
Το βράδυ έχει λέιτ 2 νάιτ ο Θανάσης, αφού πλύνει χέρια, τρίψει πόδια σε απόσταση ασφαλείας δυο μέτρων από την Ειρήνη και πάρει μωρομαντηλάκι με γεύση μανιτάρι για τις ενδιάμεσες επαφές τρίτου τύπου αποστείρωσης.
Και ο αόρατος Πόλεμος, και εν καιρώ Ειρήνης, της δικής του Ειρήνης, όχι του Τολστόι, καλά κρατεί.
Την τελευταία φορά που ξαναέπιασε καραμπίνα ο Θανάσης, ο γλάρος αποδήμησε εις Κύριον. Αμήν.