Στα... λόγια και τις υποσχέσεις έμειναν οι Πράσινοι, αφού στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ παρουσίασαν απογοητευτική εικόνα και δεν κατάφεραν ούτε καν να διεκδικήσουν τις λιγοστές πιθανότητες που είχαν για την πρόκριση.

Στα… λόγια και τις υποσχέσεις έμειναν οι Πράσινοι, αφού στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ παρουσίασαν απογοητευτική εικόνα και δεν κατάφεραν ούτε καν να διεκδικήσουν τις λιγοστές πιθανότητες που είχαν για την πρόκριση. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού μπήκαν στο γήπεδο με νευρικότητα και αρκετό άγχος, δεν μπόρεσαν να βρουν λύσεις στην “εκρηκτική” εκκίνηση των αντίπαλων τους, δέχθηκαν ένα γρήγορο – και καταδικαστικό – γκολ και… τέλος!

Το τέρμα που πέτυχαν οι φιλοξενούμενοι στο 11ο λεπτό μετά από απίθανη ολιγωρία στην άμυνα του Παναθηναϊκού, η οποία μάρκαρε με τα… μάτια τον Πέλκα, ήταν η “σφραγίδα” στο εισιτήριο πρόκρισης του ΠΑΟΚ και ένα δυνατό… σοκ που άργησαν να ξεπεράσουν οι ποδοσφαιριστές του Τριφυλλιού. Εμφανώς επηρεασμένοι από τον διαφαινόμενο αποκλεισμό, οι Πράσινοι έκαναν το ένα λάθος μετά το άλλο και ουσιαστικά πέταξαν… λευκή πετσέτα στο ρινγκ, αποχαιρετώντας αμαχητί και τον τελευταίο μεγάλο στόχο της σεζόν. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να βγάλει αντίδραση στο δεύτερο ημίχρονο, ωστόσο παρέμεινε ακίνδυνος στο επιθετικό κομμάτι και το μόνο που κατάφερε ήταν μια ανούσια κατοχή μπάλας.

Στο πιο κρίσιμο σημείο της αγωνιστικής χρονιάς, οι παίκτες του Παναθηναϊκού λύγισαν από την πίεση και την ανάγκη του αποτελέσματος και δεν ανταποκρίθηκαν στις υψηλές προσδοκίες που είχε ο κόσμος, παρουσιάζοντας την χειρότερη τους εικόνα σε εφετινό ντέρμπι. Παρά τη μαζική προσέλευση φιλάθλων στο Ολυμπιακό Στάδιο και την ψυχολογική ώθηση που πήραν από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, οι Πράσινοι δεν έκαναν ούτε τα… βασικά στο πρώτο ημίχρονο του ματς με τον ΠΑΟΚ και ηττήθηκαν από μια καλύτερη ομάδα.

Στα… χειρότερα τους βρέθηκαν οι περισσότεροι – πλην Διούδη και Αγιούμπ – παίκτες του Παναθηναϊκού, ενώ κακό ήταν και το κοουτσάρισμα του Δώνη. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού άργησε να αντιδράσει στο παιχνίδι και να βρει τις απαραίτητες λύσεις για να διαφοροποιήσει την κατάσταση, ενώ το κλασικό – και προβλέψιμο – πλάνο που ακολούθησε στον αγώνα, αλλά και η έλλειψη τακτικής έκπληξης ήταν… βούτυρο στο ψωμί του αντίπαλου προπονητή.